تهدید رژیم صهیونیستی مبنی بر حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران تنها یک بلوف بود

به گزارش گروه بین‌الملل دفاع پرس، روزنامه صهیونیستی هاآرتص با انتشار گزارشی در پایگاه اینترنتی خود، رویدادهای سال‌های 2011 و 2012 میلادی و تهدید اسرائیل مبنی بر حمله یکجانبه نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران را بررسی کرد و نوشت هدف رژیم صهیونیستی از این تهدیدات وادار کردن دولت باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، به اتخاذ مواضع سختگیرانه تر در قبال ایران و در نتیجه تأمین منافع تل آویو بود.

در ادامه این گزارش به نقل از دنیل سوبلمن، استاد دانشگاه (در زمینه روابط بین الملل) در سرزمین های اشغالی، آمده است بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی و ایهود باراک، وزیر جنگ سابق این رژیم، به طور عمدی با مطرح کردن سناریوی حمله نظامی به تأسیسات هسته ای ایران و ترساندن آمریکا –که بابت وقوع جنگ در منطقه و به خطر افتادن منافعش نگران بود– قصد داشتند قابلیت های چانه زنی خود را در برابر مقامات واشنگتن افزایش دهند.

سوبلمن در جریان تحقیق خود درباره رویدادهای مربوط به برنامه هسته ای ایران در آن سال‌ها (2011 و 2012 میلادی)، با شماری از مقامات آمریکایی و اسرائیلی مصاحبه کرده است. از جمله این افراد می توان به لئون پانه‌تا، وزیر دفاع سابق آمریکا، ایهود باراک وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی و تأمیر پاردو، رئیس سابق سازمان جاسوسی اسرائیل (موساد) اشاره کرد.

این گزارش می افزاید علی رغم اتحاد نزدیک میان واشنگتن و تل آویو، دو طرف در قبال موضوع ایران منافع کاملاً یکسانی ندارند. نگارنده مطلب همچنین مدعی شده است که: از سال 2011 میلادی، آمریکا و ایران با میانجی گری عمان تماس های محرمانه ای را برقرار کردند. اسرائیل با هدف بر هم زدن این گفتگوها، اقدام با افشای این تماس ها کرد. سوبلمن در ادامه به نقل از ایهود باراک می افزاید: ما کم و بیش از گفتگوهای غیررسمی و غیرمستقیم میان آمریکایی ها و ایرانی ها مطلع بودیم ... ما خیلی نگران بودیم که لحن آمریکا به اندازه کافی شفاف نبود تا ایرانی ها را به اتخاذ تصمیم (درباره فعالیت های هسته‌ای‌شان) وادار کند.

در ادامه گزارش با اشاره به افزایش تنش های میان واشنگتن و تل آویو و به اوج رسیدن آن در یک سال منتهی به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در 2012 میلادی که با پیروزی مجدد اوباما همراه بود، آمده است از یک طرف آمریکا نگران افتادن در تله اسرائیل و درگیر شدن در جنگ دیگری در خاورمیانه بود و از طرف دیگر، تل آویو نیز در تلاش بود تا از اوباما بابت جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای تعهد الزام آوری بگیرد. تل آویو برای رسیدن به این هدف خود و جلوگیری از انعطاف واشنگتن در قبال تهران، به حمله نظامی به (تأسیسات هسته ای) ایران تهدید کرد؛ اقدامی که مخالفت آمریکا را به دنبال داشت. یکی از مقامات دولت سابق آمریکا می گوید به جزء جو بایدن، معاون اوباما، که معتقد بود این تهدید تنها یک بلوف بزرگ است، بیشتر اعضای ارشد دولت سابق آمریکا و حتی خود اوباما نیز این تهدید اسرائیل را جدی تلقی کردند.

در ادامه گزارش نیز به نقل از ایهود باراک آمده است از آنجایی که سران اسرائیل می دانستند آمریکایی ها تهدید آنها را جدی گرفته بودند و اقداماتشان را تحت نظر داشتند، تحرکاتی را با هدف متقاعد کردن واشنگتن درخصوص جدی بودن تهدیدشان صورت دادند. باراک حتی اذعان می کند از آنجایی که برخی مقامات امنیتی رژیم صهیونیستی با حمله یکجانبه و بدون مشارکت آمریکا مخالف بودند (و نتانیاهو و ایهود باراک به این موضوع که این افراد هر روز با مقامات آمریکایی در تماس بودند، آگاهی داشتند)، او و نتانیاهو در حضور این افراد درباره نیت اصلی خود به طور واضح سخن نمی گفتند و به همین دلیل افراد نزدیک به نخست وزیر و وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز درباره هدف اصلی آنها و جدی یا بلوف بودن تهدیدشان، اطلاعی نداشتند.

در بخش دیگری از این گزارش نیز به نقل از تأمیر پاردو که معتقد است تهدید اسرائیل درباره حمله نظامی به ایران تنها یک بلوف بوده، آمده است: «فریبکاری در این سطح مستلزم آن است که بیش از یک یا دو نفر [نتانیاهو و ایهود باراک] در حلقۀ این فریبکاری نباشند».

در حالی که سران رژیم صهیونیستی مدعی هستند تل آویو در تهدید خود جدی بوده است، گزارش هاآرتص به نقل از جیمز کلپر، اداره‌کننده سابق اطلاعات ملی آمریکا، می افزاید هدف اسرائیل از این تهدید تحت فشار قرار دادن آمریکا بود. کلپر این اقدام اسرائیل را یک «جنگ اطلاعاتی» می‌نامد. نگارنده مطلب سپس تصریح می کند با وجود این، تهدیدهای تل آویو بی ثمر نبود و دولت آمریکا را واداشت برای جلوگیری از به اصطلاح حمله اسرائیل به تأسیسات هسته ای ایران، به فکر چاره بیفتد. مارتین دمپسی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، نیز در آن زمان در واکنش به تهدید اسرائیل، اعلام کرد چنین حمله ای (در صورت وقوع) علاوه بر آنکه باعث بی ثباتی منطقه خواهد شد، قادر نخواهد بود برنامه هسته ای ایران را نابود کند، بلکه تنها آن را به تأخیر خواهد انداخت.

در ادامه این گزارش نیز آمده است: تهدیدهای اسرائیل برای حمله به ایران حوالی سپتامبر سال 2012 –پس از سفر ایهود باراک به واشنگتن و اطمینان بخشی وی به آمریکایی ها درخصوص اینکه دیگر از حمله بدون رضایت واشنگتن حمایت نمی کند– رنگ باخت. این اظهارات باراک با هماهنگی نتانیاهو نبود، اما نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز در همان ماه طی سخنرانی خود در سازمان ملل متحد، به طور ضمنی اعلام کرد گزینه حمله نظامی فوری به ایران دیگر مطرح نیست. در تابستان سال 2013 میلادی نیز آمریکا و ایران به طور جدی درگیر مذاکرات هسته ای شده بودند و به همین دلیل تهدید اسرائیل برای حمله نظامی به تأسیسات ایران به طور کلی منتفی شد.

در ادامه گزارش به نقل از سوبلمن آمده است فشارهای اسرائیل به آمریکا نتیجه مهم دیگری داشت و آن هم افزایش تحریم های اقتصادی بین المللی علیه ایران تحت رهبری آمریکا، امضای یک موافقنامه موقت و در نهایت امضای توافقنامه هسته ای در سال 2015 میلادی بود. دنیس راس، سیاستمدار کهنه‌کار آمریکایی، نیز معتقد است فشارهای رژیم صهیونیستی بر رویکرد دولت اوباما در اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران مؤثر بود. ویلیام برنز، معاون سابق وزیر امور خارجه آمریکا، نیز معتقد است فشارهای رژیم صهیونیستی و ترس آمریکا از حمله نظامی این رژیم به تأسیسات ایران، باعث شد دولت اوباما در مدت یک سال بر سرعت وضع تحریم ها علیه ایران بیفزاید و همچنین روسیه، چین و اتحادیه اروپا را برای ملحق شدن به این تحریم ها تحت فشار قرار دهد.

سوبلمن همچنین چنین نتیجه گیری می کند که: در اواخر سال 2011 میلادی، اسرائیل عمداً به آمریکا قبولاند که قصد دارد به ایران حمله کند؛ سناریویی که نگرانی شدید دولت اوباما را به دنبال داشت. واشنگتن که در باتلاق جنگ های عراق و افغانستان گرفتار شده بود، از درگیر شدن در یک جنگ غیرضروری دیگر بیم داشت. این درست همان زمانی است که چانه زنی این دو متحد (آمریکا و رژیم صهیونیستی) آغاز شد. اسرائیل توانست آمریکا را به تشدید تحریم ها علیه ایران متقاعد کند. بر اساس این گزارش، لئون پانه‌تا، وزیر دفاع سابق آمریکا، همچنین اذعان می کند که تهدید اسرائیل به حمله نظامی باعث شد دولت اوباما فعالیت‌های دیپلماتیک خود را در زمینه برنامه هسته ای ایران، با شدت بیشتری انجام دهد و به دنبال راهکاری سیاسی برای جلوگیری از عملی شدن این تهدید باشد.

انتهای پیام/