یادداشت/ رسول حسنی

نقادان بی‌هنری که دانش نقد ندارند

آنها با خوردن کباب‌دنده و شیشلیک و بختیاری عکس‌های آنچنانی می‌گیرند و در اعتراض به ذبح گوسفند در عید قربان فریاد دریغا سر می‌دهند و بانگِ، نه به سربریدن گوسفند
کد خبر: ۳۰۸۵۵۲
تاریخ انتشار: ۲۲ شهريور ۱۳۹۷ - ۰۸:۰۰ - 13September 2018

نقادان بی‌هنری که دانش نقد ندارندگروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ رسول حسنی؛ بارها دیده شده که برخی چهره های مطرح، در مقابل نقدها و اظهارنظرهای مخاطبان جبهه گرفته‌اند و با واکنش‌های تندی اعلام کرده‌اند که کار نقد، خُم رنگ‌رزی نیست که هر‌کس بخواهد با سلیقه شخصی در مورد اثری هنری حرف بزند. این افراد حتی حاضر نیستند حرف طرف مقابل را بشنوند.

به‌طور مثال انتقاد به پوشش برخی بازیگران زن در جشن‌های سینمایی داخلی و خارجی، عکس‌العمل تند برخی سینماگران را به همراه داشته است. این‌عده، این‌گونه منتقدان را بی‌سواد، عقب مانده و متحجر خطاب کرده‌اند که درکی از جهان امروزی ندارند.

برخی به نقد آثار سخیفی چون «اکسیدان» و «عرق سرد» که هر دو به نحوی در مسیر قبح شکنی درباره همجنس‌گرایی و طلاق سفید هستند، اعتراض کرده‌اند که چرا هر‌کسی با برچسب منتقد قلم به دست می‌گیرد و درباره آثار سینمایی می‌نویسد.

شاید تا این جای کار حق با این افراد است و منتقدان این آثار سینمایی نباید نقد ایدئولوژیک کنند و صاحب اثر را نقد کنند. اما مشکل از این‌جا شروع می‌شود که این افراد اهل گفتمان(!) به هر بهانه، چه با ربط و چه بی‌ربط در خصوص مسائل سیاسی، نظامی، دینی و اجتماعی اظهارنظر می‌کنند. آنها بدون آنکه به شخص مشخصی اشاره کنند، شروع به نقد می‌کنند و اغلب هم جرآت آن را ندارند که بگویند منظورشان از فلان نقد دقیقا چه کسی است.

بارها در ایام حج که از واجبات دین مبین اسلام است نقدهایی منتشر کرده‌اند که نه تنها کارشناسانه نیست بلکه سلیقه‌ای و کاملا سطحی است. مخالفان حج بارها فریاد زده‌اند که چرا باید پول ایرانی در شکم اعراب ریخته شود در حالی که همین افراد برای شرکت در کنسرت فلان خواننده لس‌آنجلسی راهی دبی می‌شوند و غافلند که پول ایرانی را در شکم شیخ‌های خلیج فارس می‌ریزند. شاید این عزیزان، عرب بودن اماراتی‌ها را باور ندارند.

آنها با خوردن کباب‌دنده و شیشلیک و بختیاری عکس‌های آنچنانی می‌گیرند و در اعتراض به ذبح گوسفند در عید قربان فریاد دریغا سر می‌دهند و بانگِ، نه به سربریدن گوسفند...

نمونه دیگر در بُلد کردن شعار «نه غزه نه لبنان» و البته حضور مدافعان حرم در سوریه و عراق. اینان فلسفه حضور ایران در سوریه را نیز زیر سوال می‌برند، اما در مقابل حضور سربازان آمریکایی که به بهانه حفظ منافع آمریکا در کشورهای همسایه در حال آتش افروزی هستند، سکوت می‌کنند.

تا این‌جای کار را می‌شود تحمل کرد؛ اما وقتی بازیگری مثل «آناهیتا همتی» برای هلاکت یکی از تروریست‌ها در غرب کشور پیام تسلیت صادر می‌کند چه باید کرد؟

این افراد باید بدانند که به خاطر حضور مردم، به این جایگاه رسیده‌اند. پس نباید با اظهارنظرهای سطحی، خود را زیر سوال ببرند. اگر این خانم بازیگر نمی‌داند، بداند که چگونه کومله‌ها سر از تن پاسدارانی جدا کرده‌اند که همه حرفشان وحدت شیعه و سنی و همبستگی اقوام کرد و لر و ترک و فارس و ... بوده است و اگر این ایثارگران نبودند ایران اکنون کشوری قطعه قطعه بود.

مگر در قانون کشورهای دیگر برای تروریست‌ها امتیاز قائلند که این بازیگر، قانون ضد تروریستی ایران را عقب افتاده قلمداد می‌کند؟ در اوایل انقلاب نیز عده‌ای از روشنفکرنماها که نه صاحب اندیشه‌ای بودند و نه درکی از انقلاب داشتند علیه حکم قصاص در قرآن که آن را غیر انسانی می‌دانستند شعارها سردادند و اگر حضور مجاهدانه امام خمینی (ره) نبود احتمالا کار به آتش زدن قرآن هم می‌کشید. کسی که حکم قرآن را غیر انسانی می‌داند مسلما از زیر پا گذاشتن آن هم شرم نمی‌کند. متاسفانه هنوز منش آن روشنفکرنماهای کذایی که علیه حکم قرآن شعار سر می‌دادند جاریست. جالب اینکه کسی هم نباید متعرض آنان شود.

چهره هایی مثل همتی که نسبت به مسائل، به‌ویژه در حوزه‌های سیاسی و امنیتی آگاهی ندارند بهتر است با اظهارنظرهای سخیف خود، بی‌جهت مضحکه‌ی عام و خاص نشوند و تمرکزشان را روی کار خود بگذارند، همچنین بهتر است این خانم بازیگر هرچه زودتر از عموم ملت ایران عذرخواهی کنند.

انتهای پیام/ 161

نظر شما
پربیننده ها