شهیدی که رد پای رسالت زینب گونهاش همچنان پرچم‌دار جنگ نرم است
گروه استانهای دفاع پرس ـ هوشنگ نوبخت: بیست و یکم دی ماه سالروز شهادت اولین گزارشگر شهید صداوسیمای جمهوری اسلامی ، شهیدی پرافتخار از شهر مقاوم آبادان شهید «غلامرضا رهبر» است.
شهید«غلامرضا رهبر» گزارشگر آبادانی و نماینده صداوسیما در قرارگاه خاتمالانبیا، نوح و کربلا بود که در در ۲۱ دی ماه ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ جاویدالاثر شد و پیکرش هرگز برنگشت اما رد پای رسالت زینب گونه اش همچنان پرچم دار جنگ نرم است.
در آن عملیات، شهید رهبر و «حسن هانی زاده» که سرپرست خبرگزاری جمهوری اسلامی در خوزستان بود از عملیات کربلای ۵ گزارش تهیه می کردند.
آخرین گزارش شهید رهبر از عملیات کربلای ۵ شنیده شد. در سال ۱۳۹۳ پس از ۲۸ سال از شهادتش نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر به خانواده وی اهدا شد.
غلامرضا از دوران کودکی به گویندگی و خبرنگاری علاقمند بود و همکاری هایی نیز با بخش کودک و نوجوانان صدا و سیمای آبادان داشت و سالها بعنوان گوینده در رادیو آبادان فعالیت می‌کرد.
با توجه به اینکه خانواده اش از قشر مرفه جامعه بودند و تعداد زیادی از اقوام و آشنایان او در کشورهای دیگر سکونت داشتند او نیز بر خلاف میل باطنی قصد عزیمت به خارج از کشور برای ادامه تحصیل داشت که فوت پدرش باعث شد غلامرضا در ایران و کنار مادرش بماند.
پس از انقلاب و شروع جنگ نقش خبرنگاری ایشان پررنگ تر شد و در خط مقدم جبهه مشغول تهیه فیلم و خبر برای واحد مرکزی خبر بود. او بعنوان نماینده صدا و سیما و هماهنگ‌کننده اکیپ‌های خبری صدا و سیما به مناطق جنگی اعزام شد و بارها از اسکله الامیه و دلاوریهای رزمندگان اسلام تصاویر زیبایی تهیه نمود که هنوز از آن گزارشها بعنوان الگوی خبرنگاری جنگ یاد می‌شود
از آنجا که خیلی زود فعالیت حرفه‌ای خود را شروع کرده بوده، در جوانی تجربه کافی داشت و به سمت مدیر خبر مرکز آبادان و سپس به سمت نماینده صداوسیما در قرارگاه کربلا و خاتم‌الانبیاء منصوب گشت. اما تصدی این مسئولیت‌ها مانع از حضور وی به‌عنوان پیشتاز اکیپ‌های صداوسیما در خطوط مقدم نبرد نشد.
غلامرضا رهبر چندین بار مجروح شد و به دلیل حضور مداوم در جبهه گوشهایش دچار آسیب جدی شده بود. اما جدی‌ترین مجروحیت وی در عملیات والفجر ۸ بود که پس از بهبودی نسبی دوباره به‌سوی مناطق عملیاتی شتافت. سرانجام در تاریخ در بیست و یک دی ماه ۱۳۶۵ در سن ۲۹ سالگی شهیدشد و هیچ‌گاه پیکرش به خاک وطن بازنگشت.
غلامرضای داستان ما، اسلحه ی متفاوتی را علیه دشمن به دست گرفت. اسلحه ای که جوهرش به رنگ خون همسنگرانش بود و گلوله اش صدای عشق و خمپاره اش میکروفونی که بلندگوی صدای حق علیه ظلمت بود.
ژه سه ها و کلاش ها و توپها، سوختند و شکستند و ناقص شدند اما خبرهای رهبر که پیغام رهبرش را منتشر می‌کرد برای همیشه در تاریخ ماندگار شد.
انتهای پیام/
