آتش‌بازی در خط پدافندی خندق

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از سمنان، با تغییر استراتژی عملیاتی نظام جمهوری اسلامی ایران و انجام عملیات گسترده در منطقه شمالغرب کشور به یگان­‌های متعدد سپاه نیاز بود.

یکی از این یگا‌­ها تیپ 12 قائم بود که علاوه بر حفظ پدافندی خندق، به دستور فرماندهان برای شرکت در عملیات­‌های منطقه مذکور، وارد منطقه عمومی ماووت عراق شد. برادر «مهدی مهدوی­ نژاد»، جانشین وقت تیپ در این خصوص می ‌گوید: «اولین بار برادر شمخانی در مقر داودآبادی قرارگاه نجف دستور داد که یگان­ تان را به این منطقه بیاورد، اما به طور رسمی مأموریت را ابلاغ نکردند، بعداً برادر شوشتری با بنده تماس گرفتند و گفتند سریع خودتان را به منطقه برسانید».

«علی اصغر خانی» معاون تیپ 12  قائم (عج) می­‌گوید: «در تاریخ 10مهر ماه 1366 مأموریت حضور در این منطقه به تیپ ابلاغ و بلافاصله بعد از یک روز در جلسه شورای تیپ جهت اقدام مسئولین اعلام و اقدامات بعدی صورت گرفت. با ابلاغ مذکور، واحدها به ترتیب اولویت وارد منطقه شدند و در مکان­‌های مشخص شده مستقر شدند. با ورود تیپ در این منطقه به عنوان یکی از یگان‌­های اصلی در عملیات نصر 8 شرکت نمود. یکی از فاتحان ارتفاعات گرده ­رش که در عملیات نصر 8 به تصرف رزمندگان درآمد و زمینه را برای عملیات­ های بعدی فراهم کرد، رزمندگان این تیپ بودند.»

رزمندگان خط­‌شکن تیپ بعد از موفقیت در عملیات نصر 8 و تثبیت خط به دفاع از خط پدافندی در همان منطقه پرداختند تا زمانی که برنامه­ ریزی برای اجرای عملیات بیت المقدس 2 از سوی فرماندهی صورت گرفت و تیپ 12 قائم (عج) در مرحله دوم عملیات به ایفای نقش پرداخت.

لازم به ذکر است که همزمان با عملیات نصر 8 و در عملیات‌­های بیت المقدس 2 و 3 علاوه بر حضور خط­ شکن نیروهای تیپ در این منطقه، خط پدافندی خندق نیز توسط رزمندگان این تیپ حفاظت می­ شد.

سازمان تیپ 12 قائم (عج) همزمان با عملیات بیت ­المقدس 2

نیروی انسانی

استعداد نیرویی تیپ 12  قائم (عج) همزمان با مأموریت بیت المقدس 2، شش گردان رزمی پیاده بود که یک گردان آن مسئولیت پدافند خط خندق را در منطقه هورالعظیم به عهده داشت و پنج گردان دیگر هر کدام با استعداد نیرویی بین 220 الی 260 نفر و در قالب سه گروهان رزمی برای انجام عملیات در منطقه عمومی ماووت آماده برای انجام رزم ­شدند.

سه گردان از این پنج گردان برای انجام عملیات و دو گردان آنها برای احتیاط معرفی شدند. با توجه به اینکه تیپ در عملیات نصر 8 در این منطقه حضور داشت تقریباً مکان استقرار گردان­ها و واحدهای رزمی و خدمات رزم در عقبه منطقه عملیات و خود منطقه عملیات از قبل پیش ­بینی شده و مشخص بود.

وضعیت نیرویی واحدهای رزمی و پشتیبانی رزمی از لحاظ کیفی بسیار مناسب بود. قبل از آغاز عملیات، تعدادی از نیروهای کادر مأموریت­ شان تمام شده بود؛ به طوری که واحدی مانند تدارکات برخی از قسمت­ هایش فاقد مسئول بود که همین امر در توزیع و رساندن امکانات، گردان را با خلل مواجه می­ ساخت.

گردان توپخانه در خط پدافندی خندق مستقر بود و مسئولیت تأمین آتش­ خط مذکور را به عهده داشت. به همین دلیل، دو اکیپ از دیدبانانش نیز در این منطقه مستقر بودند و در منطقه عملیاتی بیت المقدس 2 می­ بایست با توپخانه لشکر 14 امام حسین (ع) که مسئولیت تأمین آتش ­های کمک مستقیم تیپ را به عهده داشت با برپایی سنگر تطبیق و سنگرهای دیدبانی، آتش­ های مورد نیاز یگان را تأمین می­ کرد.

واحد بهداری که وظیفه برپایی پست امداد و انتقال مجروحین سخت را به اورژانس صحرایی داشت با کمبود نیروهای تخصصی مواجه بود. نیروهای مخابرات با توجه به جابجایی و ترخیص تعدادی از نیروهای آموزش در حال انجام آموزش مورد نیاز خود بودند تا بتوانند وظیفه خطیر و حساس برقراری ارتباط در آن منطقه سخت را به خوبی انجام دهند.

تجهیزات پشتیبانی آتش

آتش پشتیبان به حجم آتش دوربردی گفته می‌شود که برای حمایت یا حفاظت از نیروهای حاضر در خط مقدم جبهه شلیک می‌شود. محدودۀ آتش پشتیبانی در واقع میدان نبرد را شکل داده و یا حتی آن را تعریف می‌کند. آتش پشتیبانی از زمان پیدایش توپخانه‌ها به بخشی از صحنۀ نبرد تبدیل شده‌است و می‌توان آن را نقطۀ پیوند توپخانه و نیروهای خط مقدم در نظر گرفت.

آتش و گلوله ­های منحنی و کالیبرهای سنگین، نقش مؤثری در پیشبرد اهداف عملیات دارند. با توجه به اینکه دسترسی به گلوله­ های خمپاره 82 میلیمتری به علت استفاده عراق بیشتر بود از این قبضه­ ها استفاده بهینه­ ای شد. همچنین تعداد 15 قاطر ­در قالب قسمت دواب در اختیار تیپ جهت حمل و نقل در محدوده کوهستان قرار گرفت.

«مهدی مهدوی­ نژاد» جانشین وقت تیپ که به علت کسالت فرمانده تیپ، مسئولیت فرماندهی را به عهده داشت؛ می ­گوید: «با آغاز عملیات بیت المقدس 2 مقرر شد یگان ما در فاز دوم عملیات حضور داشته باشد و این خود مشکلاتی را ایجاد می­کرد. نقل و انتقال نیروها به منطقه مانور مشکل بود، عقبه مناسبی نداشتیم، مانوری که به یگان ما وگذار شده بود ساعت به ساعت عوض می­ شد؛ در یک روز سه بار مانور تیپ عوض شد به همین دلیل شناسایی دقیق منطقه امکان­ پذیر نبود؛ نیروها با کلیات منطقه آشنایی داشتند. عبور امکانات از ارتفاعات گرده ­رش و رساندن آن به نیروها بسیار دشوار بود.

به خاطر مشکلات عقبه، یک لقمه نانی هم که داشتیم، نمی­ توانستیم به دست بچه ­ها برسانیم. با همه این مشکلات از مجموع 5 گردانی که داشتیم سه گردان آن را برای رزم آماده کردیم، اما چه رزمی؟! گردانی که جنگ با دشمن نداشتند، جنگ، در برابر مشکلاتی که نیروها داشتند یک امر ناچیزی بود، اینکه گردان­ها شب بروند با کوه­ها و برف­ها بجنگند و صبح، خسته و کوفته و بیحال برگردند.»

انتهای پیام/