«ایران و اسراییل در دوران سلطنت پهلوی»

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، «ایران و اسراییل در دوران سلطنت پهلوی» کتابی از «محمدتقی تقی‌پور» است که در 2 جلد به بررسی روابط ایران و رژیم صهیونیستی پرداخته است.

نویسنده در ابتدای کتاب خود اشاره دارد.

«در سال 1327 شمسی  وقتی صهیونیست‌ها با آتش افروزی دولت متخاصم انگلستان ایجاد کشور جعلی اسرائیل را اعلام کردند، رژیم پهلوی علاوه بر رای مثبت به موجودیت رژیم صهیونیستی همکاری 2 جانبه و صمیمانه‌ای را با رژیم اشغال‌گر اسرائیل پایه گذاری را آغاز کرد. پس از 28 مرداد 1332 و تثبیت قدرت محمدرضا پهلوی، ایران به طور کامل در اختیار جهان استکبار و صهیونیسم به رهبری آمریکا قرار گرفت؛ و در نقش مکمل سیاست های منطقه ای آمریکا به همکاری گسترده و صمیمانه با رژیم صهیونیستی پرداخت.

این در حالی بود که ملت مسلمان ایران، هیچگاه، در نظر و عمل، وجود رژیم صهیونیستی را نپذیرفت و از هر فرصتی برای ابراز نفرت از این رژیم و آرزوی نابودی کامل آن و پیروزی برادران مسلمان فلسطینی، استفاده نمود. بدون شک آگاهی از وجود چنین روحیه ای در میان توده مردم ایران، سبب شده بود که رژیم پهلوی با وجود ابعاد گسترده همکاری های سیاسی، اقتصادی و نظامی میان ایران و اسرائیل، هیچ گاه جرأت نکرد از مرحله شناسایی دوفاکتوی اسرائیل فراتر رود.»

«ایران و اسراییل در دوران سلطنت پهلوی» در هشت فصل شامل: «راهبرد تاسیس دولت صهیونی در فلسطین»، «ایران در حلقه راهبرد صهیونیسم»، «بستر سازی چند سویه»، «پرده اول دپلماسی»، «تجدید دیپلماسی نهان و خزنده»، «شاه و اعلام رمز عملیات»، «سفارت غیر رسمی یا پایگاه دسیسه‌های اسرائیلی در تهران» و «دستگاه سلطنت و میهمانان پر درد سر»

قسمتی از متن کتاب:

«خاستگاه فکری و تئوریک تأسیس رژیم صهیونیستی بر اساس آنچه تئوریسین ها و نظریه پردازان صهیونی (یهودی و غیریهودی) و به خصوص رهبران و اندیشه مندان صهیونی در گذشته و اکنون تصریح کرده اند، متون و منابع کهن یهودی، به ویژه اسطوره های توراتی و تلمودی است.

البته نظریه پردازان و رهبران صهیونی، هر یک مطابق برداشت ها و اغراض سیاسی و فکری خود در این باره اظهارنظر کرده اند. فصل مشترک همه این دیدگاه ها، نظریه ضرورت اسکان و استقرار یهودی ها در سرزمینی مشخص و برپایی دولت یهودی در آن سرزمین است که عمدتاً از آن به عنوان «سرزمین موعود قوم یهود» یاد کرده اند. این سرزمین موعود، همانا سرزمین فلسطین است. این فرضیه صهیونی – یهودی در ادوار مختلف تاریخی همواره از سوی برخی رهبران و مقامات بلندپایه و برجسته یهودی با ابعاد و اشکال مختلف طرح و تکرار شده است.

اما طرح برپایی دولت یهودی در فلسطین و بازخوانی و تکرار و تبلیغ آن در شرایطی اتفاق افتاد که جهان غرب دستخوش تحولات فکری، فرهنگی و سیاسی نوینی در قالب جنبش اصلاحات دینی شده بود. در منابع یهودی از جنبش اصلاحات مذهبی قرن شانزدهم اروپا با عنوان «نسیم آزادی»، که موجب «شکاف در جهان مسیحیت» گردید، یاد شده و حرکت «مارتین لوتر» در سال 1517م، یک «انقلاب مذهبی» نامیده شده است این حرکت منجر به پیدایش مذهب جدیدی در مسیحیت به نام «پروتستان» شد.

منابع یهودی درباره تأثیر متون عهد عتیق بر افکار و عقاید پروتستانها و شخص لوتر تصریح می کنند که:

رهبران پروتستانها برای تصحیح غلط های بسیاری که در ترجمه رسمی کتاب مقدس توسط زعمای کلیسای کاتولیک پدیدار گشته بود، از ترجمه های عبری آن استفاده می کردند. جان رویخلین یکی از دانشمندان بزرگ مسیحی که به زبان عبری آشنا بود، از تعلیمات استادان یهودی خود و از تفسیر راشی استفاده کرد و متن صحیح و ترجمه حقیقی کتاب مقدس را به قلم آورد. این مطالعات اساسی معلومات لوتر را درباره کتاب مقدس تشکیل می داد و با همین سلاح بود که او به کلیسای کاتولیک حمله کرد.»

«ایران و اسراییل در دوران سلطنت پهلوی» در 2 جلد به قلم «محمدتقی تقی پور» تالیف و توسط «موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی» منتشر شده است.

انتهای پیام/ 161