آیا بازهم سیاست‌زدگی جلوی دیدن بازی‌ها را خواهد گرفت؟

جز «شبی که ماه کامل شد»، اما امیدواریم برعکس «ماجرای نیمروز 1» این‌بار حق «جواد عزتی» در جشنواره پایمال نشود.
کد خبر: ۳۳۱۸۷۱
تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۳۹۷ - ۰۱:۰۰ - 07February 2019

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از رجانیوز، جز «شبی که ماه کامل شد»، اما امیدواریم برعکس «ماجرای نیمروز 1» اینبار حق «جواد عزتی» در جشنواره پایمال نشود. او در «ماجرای نیمروز: رد خون» یکی از به یادماندنی‌ترین شخصیت‌های سینمای ایران را خلق کرده است. یک اطلاعاتی ظاهرا بی‌عاطفه و صورت سنگی که تنها و تنها به وظیفه فکر می‌کند و رفاقت هیچ اثری در کار او ندارد. این‌بار جواد عزتی دیده خواهد شد یا «نوید محمدزاده» برای بار سوم جایزه نگرفته «عصبانی نیستم» را دریافت خواهد کرد؟

سال گذشته در روز اعلام نامزد‌های بخش‌های مختلف فجر، اینکه نام «هادی حجازی‌فر» و «ساعد سهیلی» برای بازی کم‌نقصشان در «لاتاری» محمدحسین مهدویان حتی در میان کاندیدا‌ها نبود و از سوی دیگر «پژمان جمشیدی» برای ارائه بازی همیشگی- و همیشه بدش- یا «جمشید هاشم‌پور» برای یکی از معمولی‌ترین بازی‌های عمر کاری‌اش یا تیم بازی «عرق سرد» از جمله «باران کوثری» با چاقی و اضافه وزن واضح در نقش یک فوتبالیست حرفه‌ای در میان نامزد‌های دریافت سیمرغ جشنواره فجر حضور داشتند، برای خیلی‌ها غیرقابل باور بود. بازی‌های «لاتاری» فارغ از موافقت یا مخالفت با کلیت فیلم از نگاه اکثریت کارشناسان قطعا حداقل باید در میان نامزد‌ها قرار می‌گرفت، اما تصمیم بر بایکوت فیلم منجر به بایکوت بازیگران هم شده بود.

یکسال قبل از آن نیز در جشنواره سی و پنجم وقتی دست جواد عزتی و هادی حجازی‌فر از سیمرغ خالی ماند عده‌ای دچار همین شگفتی شده بودند. اما این رسم بسیاری از ادوار فجر بود، اینکه با نادیده گرفتن و تصمیم بر کنار گذاشت یک فیلم به دلایل فرامتنی، دلایل باندی و سیاسی و جناحی، حتی بازیگران آن نیز به کلی کنار گذاشته شوند. مثال هم برای آن در ادوار مختلف بسیار است همینطور می‌شود عقب رفت و باز به نادیده گرفتن بابک حمیدیان برای بازی استانداردش در «سیانور» بهروز شعیبی در جشنواره سی و چهارم اشاره کرد و...

با این مقدمه طبعا نگرانی از نادیده گرفتن برخی از بازی‌های درخشان جشنواره سی و هفتم نیز وجود خواهد داشت. البته این بازی‌ها به اندازه‌ای سطح بالا هستند که به نظر می‌رسد می‌توانند مثل بازی درخشان «مریلا زارعی» در «شیار 143» خود را به همه تحمیل کنند.

بازی «فرشته صدرعرفایی» در نقش مادر خانواده ریگی در «شبی که ماه کامل شد» نرگس آبیار از همین بازیهاست که بعید است تا پایان جشنواره بتوان بازی دیگری را در حد آن در میان نقش مکمل‌های زن یافت. البته می‌توان همه تیم بازی در فیلم آبیار را لایق نامزدی سیمرغ دانست. از «آرمین رحیمیان» که پیش از این حضوری جدی از او در سینما در خاطرمان نیست، اما در نقش عبدالمالک ریگی بسیار کم‌نقص عمل می‌کند تا بازی‌های تاثیرگذار «هوتن شکیبا» و «الناز شاکردوست». اما فرشته صدرعرفایی در جایگاهی بالاتر از بازی‌های جشنواره فجر امسال ایستاده است.

جز «شبی که ماه کامل شد»، اما امیدواریم برعکس «ماجرای نیمروز 1» اینبار حق «جواد عزتی» در جشنواره پایمال نشود. او در «ماجرای نیمروز: رد خون» یکی از به یادماندنی‌ترین شخصیت‌های سینمای ایران را خلق کرده است. یک اطلاعاتی ظاهرا بی‌عاطفه و صورت سنگی که تنها و تنها به وظیفه فکر می‌کند و رفاقت هیچ اثری در کار او ندارد. این‌بار جواد عزتی دیده خواهد شد یا «نوید محمدزاده» برای بار سوم جایزه نگرفته «عصبانی نیستم» را دریافت خواهد کرد؟

انتهای پیام/ 112

نظر شما
پربیننده ها