خاطرات روزانه پاسدار شهید مهدی محمدباقری (۱۸)/ روزمرگی‌هایی که یک شهید داشت
به گزارش خبرنگار ساجد، پاسدار شهید «مهدی محمدباقری» در تاریخ یکم تیر ۱۳۳۷ در تهران چشم به جهان گشود. وی در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۳۶۱ در عملیات والفجر مقدماتی منطقه فکه به درجه رفیع شهادت نائل آمد، برادر شهیدش «هادی محمدباقری» در تاریخ یکم خرداد ۱۳۳۹ در تهران چشم به جهان گشود و سرانجام در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۶۰ در جبهه کرخه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
تصویر دفترچه خاطرات پاسدار شهید «مهدی محمدباقری»
ادامه متن دفترچه خاطرات را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«شنبه ۱۳۶۰/۱/۲۹
امروز طبق معمول گذشت دوستان و آشنایان می‌آمدند برای دیدن و می‌رفتند.
یکشنبه ۱۳۶۰/۱/۳۰
امروز صبح با خاله ساعت ۹ صبح عازم آمل شدیم و شب آنجا ماندم. من و خاله و عمه خدیجه رفته بودیم و آن جا هم همسایگان می‌آمدند و می‌رفتند.
دوشنبه ۱۳۶۰/۱/۳۱
امروز صبح یکی از خانواده‌های شهدا به دیدن ما آمدند و جریان شهید شدن پسرش را گفت و بعدازظهر وقتی آقای مهربانی (شوهر خاله) آمد ما برای برگشتن به تهران آماده شدیم که ساعت ۲ حرکت کردیم.
نزدیک آبعلی یک مینی بوس که از مشهد برای شیراز می‌رفت به کوه زد و چپ کرد و خوشبختانه از آن جا که خدا خواست هیچکس طوری نشد فقط من یک پیر زن را دیدم که زخمی شده بود می‌خواستند او را ببرند به بیمارستان و خلاصه سالم رسیدیم به تهران و شب من و محمود و مجتبی به منزل آقای ایرانشاهی رفتیم. یک وقت دیدیم که ساعت ۱۲ شب است و طول این مدت، خاطرات هادی را تعریف می‌کردیم.
سه شنبه ۱۳۶۰/۲/۱
من تا ساعت ۱۱ صبح خوابیدم که حالا ساعت ۲/۵ بعدازظهر است. می‌خواهیم برویم ماشین محمود را پولیش بکشیم. رفتیم با محمود و محسن پولیش کشیدیم تا عصر تمام شد. شب با محمود و مجتبی به (ناخوانا) منزل آمدیم و صحبت از خاطرات هادی می‌گفتیم.»
ادامه دارد...
