خاطرات روزانه پاسدار شهید مهدی محمدباقری (۲۰)/ واکنش یک رزمنده به جا ماندن از عملیات
به گزارش خبرنگار ساجد، پاسدار شهید «مهدی محمدباقری» در تاریخ یکم تیر ۱۳۳۷ در تهران چشم به جهان گشود. وی در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۳۶۱ در عملیات والفجر مقدماتی منطقه فکه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
تصویر دفترچه خاطرات پاسدار شهید «مهدی محمدباقری»
ادامه متن دفترچه خاطرات را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«جمعه ۱۳۶۰/۲/۴
امروز صبحانه را در اسلام آباد غرب خوردیم و ساعت ۱۰/۵ دقیقه به پادگان ابوذر رسیدیم به محض پیاده شدن از ماشین منصور را دیدم و گفت: بازی دراز را گرفتیم. گفتم اطلاع دارم فوراً به آسایشگاه خودم را رساندم دیدم مردانی و دوستش نشسته است. سراغ بچه‌ها را گرفتم گفت: همه جبهه هستند سراغ علی عرب (شهید) را گرفتم، گفت: دیشب آمد و صبح زود به جبهه رفت.
تلاش کردم که بروم و خودم را به جبهه برسانم به بیمارستان پادگان رفتم دیدم عباس پروین و چندتای دیگر از برادران روی تخت خوابیدند و پروین در اتاق عمل بود خیلی روانی شدم به آسایشگاه برگشتم بعد از ناهار، برادر اسکوئی و (تیمسار) از جبهه آمدند و قصد داشتند فردا به جبهه بردند، اما خواهش کردم از آن‌ها که همین الان برویم گفتند پس یک ساعت بخوابیم، چون سه شب است که نخوابیدیم قبول کردم.
بعد از یک ساعت خواب بعد از نماز حرکت کردیم به عصری رسیدیم به (شیشه را) اسم یک ده است که نزدیک بازی دراز است و ساعت ۸ هم شنیدیم که آخرین تپه (۱۱۵۰) را برادران به تصرف خود در آوردند فقط ناراحت از این بودیم که چرا ما شرکت نداشتیم و الان هم ساعت ۱۰ است و زیر یک چراغ فانوس نشسته‌ام و اطرافم پر از پشه است و خیلی مرا اذیت می‌کند تا ان‌شاءالله صبح زود به جبهه (بازی دراز) برویم و با جمعی از برادران هستیم و فقط من بیدار هستم دو برادر دیگر الان ساعت تقریباً ۱۱ است.»
ادامه دارد...
