درس‌هایی که از سیل اخیر باید گرفت
گروه اجتماعی دفاع‌پرس ـ میثم بشیرنژاد؛ گویا همیشه انتظار داریم که یک اتفاق بیفتد بعد به‌دنبال راه و چاره باشیم. زلزله پیش بیاید، سیل کشور را در بربگیرد، ساختمان فرو بریزد و سپس به فکر امدادگری و کمک باشیم!
سال ۹۸ با سیل دامنگیرش برای مردم ایران آغاز شد و خسارات جبران ناپذیر جانی و مالی به همراه داشت. همیشه درهنگام وقوع حوادث غیر مترقبه، آن چیزی که افکار عمومی را درگیر خود می‌کند این است که به موقع کمک‌ها و امداد‌های لازم انجام شود و این خود فی نفسه درست و ضروری است. اما نکته‌ای که تقریبا بسیار از آن غفلت کرده‌ا‌یم، بحث پیشگیری از حوادث است؛ که قبل از وقوع سیل و زلزله و حوادث دیگر، چگونه بتوان پیشگیری لازم را انجام داد و این دست وقایع را چطور مدیریت باید کرد؟
متاسفانه دور بودن دانشگاه از صنعت و امور اجرایی کشور و عدم تعامل مناسب و شکافی که در این زمینه دیده می‌شود، بسیار تأمل برانگیز است که چطور با وجود اینکه ادعا میکنیم که چندین میلیون دانشجو و چند ۱۰ میلیون فارغ التحصیل داریم و با بودن چند هزار مراکز دانشگاهی، چه استفاده‌ای از این ظرفیت‌ها در جا‌هایی که باید بشود میکنیم؟!
سیل‌ها و زلزله‌ها همیشه می‌آیند و آثار خود را برجا می‌گذارند و در بسیاری از این حوادث تا چندین سال و دهه، اثرات و تبعات بسیار به جا می‌گذارند، اما این ما هستیم که چگونه با این پدیده‌ها باید برخورد کنیم تا کمترین میزان خسارت و تلفات را متحمل شویم.
موضوع مهمی که در بیشتر بخش‌های دولتی مخصوصا در مورد آن بحث می‌شود. نبود مدیریت مناسب است و در این بین مدیریت بحران گاهی خود به بحران مدیریت تبدیل می‌شود و این نگران کننده است، و این سوال یا سوالات در ذهن متبادر می‌کند که ایراد کار کجاست؟ چرا در وقوع حوادث نحیف و ضعیف هستیم؟ چرا در بسیاری از کشور‌های دنیا بهتر با این موضوع و مقوله برخورد می‌شود، اما در کشور ما با وجود دستگاه‌ها و متولیان مختلف و گوناگون و همچنین کمک مردم، ولی باز یک جای کار می‌لنگد؟ و سوالای مختلف که گویا اینجا جوابی برای آنها پیدا نمی‌شود!
پس از اعتراضات گسترده و فراگیر دانشجویان کر‌ه‌ای در دهه ۹۰ و نارضایتی از وضع موجود در اقدامی تأمل برانگیز دولت کره توجه ویژه‌ای به ارتباط بین صنعت و دانشگاه نشان داد و این اتفاق منجر به وضعیتی شده است که اکنون اقتصاد کره جنوبی با سرعت زیاد دگرگون و جهانی شد و تولیدات داخلی‌شان رونق زیادی گرفت وبه دنبال آن نرخ بیکاری افت قابل توجهی داشت. و اکنون در تمامی زمینه ها این تعامل بین دانشگاه و دولت به خوبی انجام می‌شود.
بدون تردید در جامعه‌ای که به اقشار دانشگاهی توجه و اعتماد شود و برای آنها ارج و احترام قائل شوند و در کار‌های مهم و بزرگ آنها را سهیم کنند آن جامعه متضرر نخواهند شد، امروز هم ایران به عنوان یک کشور مستقل و صاحب جوانان فرهیخته که به انحاء مختلف از سوی دشمن تهدید و تحریم می‌شود، باید قدر داشته‌هایش را بیشتر از همیشه بداند، امروز باید در علم و فناوری، در صنعت و تکنولوژی، در خودروسازی، عمران و ساخت و ساز و ... باید ازتمام ظرفیت هایمان به نحو شایسته‌تری استفاده کنیم.
واقعه سیل اخیر که خسارات فروانی به بار آورد، حضور مردم و نیروهای مسلح و دستگاه های دیگر از جمله هلال احمر و ... در آن پررنگ و ارزشمند بود و تا حد زیادی این یاری رساندن مرهمی بر زخم‌های ناشی از سیل بود که تقریبا تمام کشور را درگیر خود کرده بود. اما باید این اتفاقات مثل تمامی حوادث دیگری که با آنها روبه رو بوده‌ایم به بوته فراموشی سپرده نشود و برای آن تدبیری اندیشید. تدبیری که در آینده بتوان امیدوار بود که دیگر به راحتی شاهد از دست دادن جان کودکان و زنان بی گناه و شهروندانی که حق زندگی در این آب و خاک دارند نباشیم.
زخمی که از یک حادثه یک ساعته و یک روزه برجای می‌ماند می‌توان تبعات چندین ساله بجا بگذارد که جبرانش به راحتی میسر نخواهد بود. باید مسئولان و متولیان امر قدری جدی‌تر به خود بیایند و منتظر حادثه نباشند و از الان با برنامه‌ریزی و استفاده از همه ظرفیت‌ها و توانمندی‌ها و بهره گرفتن از توانایی اقشار دانشگاهی، خسارات ناشی از حوادث را به حداقل ممکن برسانند. در شرایط امروز فرصت سوزی جایز نیست و حادثه هم خبر نمی‌کند. و این ما هستیم که نباید با هر اتفاق و حادثه‌ای غافلگیر شویم و تاوان پس دهیم.
انتهای پیام/
