خاطرات روزانه پاسدار شهید مهدی محمدباقری (۲۷)/ دیدار یک رزمنده با خانواده خویش
به گزارش خبرنگار ساجد، پاسدار شهید «مهدی محمدباقری» در تاریخ یکم تیر ۱۳۳۷ در تهران چشم به جهان گشود. وی در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۳۶۱ در عملیات والفجر مقدماتی منطقه فکه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
تصویر دفترچه خاطرات پاسدار شهید «مهدی محمدباقری»
ادامه متن دفترچه خاطرات را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«...من که یک کلاشینکف قنداق تاشو، یک دوربین دیده‌بانی و یک سرنیزه آن را داشتم آن را به دیگر برادران گردان ۶ دادم، چون آن‌ها تازه آمده بودند؛ و خلاصه نهار را در بیرون از آسایشگاه خوردیم و بعد از ظهر، عصری دیدیم چند تا مینی‌بوس آمد و بچه‌های گروهان ۴ را بردند و درِ دژبانی درگیر شدند به علت نادان بودن یکی از افراد دژبانی؛ و خلاصه ساعت ۷ با یک اتوبوس که آخرین نفرات بودیم حرکت کردیم و در درِ دژبانی بچه‌ها قصد داشتند اگر خواستند بگردند درگیری شدید بوجود بیاورند و زیر بار حرف دژبانی نروند که الحمدالله ما را نگشتند و آمدیم ساعت ۱۱/۵ شب به کرمانشاه رسیدیم و شب را آن جا خوابیدیم و الان ساعت ۱۲/۵ نیمه شب است که من هم خوابیدم، ولی در راه همه برادران به فکر برادران شهید بودند و من هم علاوه بر آن خاطرات هادی (برادر شهید) یک لحظه از مغزم دور نمی‌شد. روح همه آن‌ها شاد باشد.
سه شنبه ۱۳۶۰/۲/۱۵
صبح ساعت ۱۰ از سپاه کرمانشاه خارج شدیم و نهار را نرسیده به گردنه اسد آباد خوردیم و خلاصه ساعت ۷/۵ به تهران رسیدیم و از همان جا یکسره به پادگان، ولی عصر رسیدیم و برگه مرخصی تا صبح را گرفتیم.
من و علی عرب (شهید) و حنیفه و حاج یوسفی فوراً وسایل را برداشتیم و از پادگان بیرون آمدیم و حدود ساعت ۹ شب به منزل رسیدیم که خیلی خوشحال شدم و خانواده هم خیلی خوشحال شدند و الان ساعت ۱/۲۰ دقیقه نیمه شب است و من عبدالله و مجتبی و محمود که بیداریم و می‌خواهیم بخوابیم که خیلی خوشحال شدیم و از خوشحالی تا این ساعت بیدار ماندیم.»
ادامه دارد...
