معرفی کتاب؛

«تئاتر در اسارت»

کتاب «تئاتر در اسارت» به قلم «عبدالمجید رحمانیان» در خصوص زندگی اسرا در زندان‌های رژیم بعثی عراق است.
کد خبر: ۳۵۶۱۹۳
تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۴:۳۳ - 01August 2019

«تئاتر در اسارت»          ///فاصله عکس با متن اصلاح شود///به گزارش دفاع‌پرس از شیراز، کتاب «تئاتر در اسارت» توسط نشر امید آزادگان در ۱۵۰ صفحه با ۳ هزار نسخه شمارگان در خصوص زندگی اسرا در دوران دفاع مقدس به چاپ رسیده است.

«عبدالمجید رحمانیان» نویسنده کتاب سال ۱۳۴۱ در جهرم متولد شد او در سال۱۳۶۰ عازم جبهه شد و ۱۱ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ در عملیات بیت المقدس به اسارت ارتش عراق در آمد رحمانیان هشت سال و چهار ماه در اسارت گذراند.

نویسنده در مقدمه این کتاب آورده است:

تئاتر بخشی از زندگی اسرا محسوب‌ می شد و يک ابزار مهم‌ پيام‌ رسانيی بود اسرايی ايرانی با دين‌ باوريی و تعهدی كه‌ داشتند، صادقانه‌ به‌ ميدان‌ آمدند و در جبهه‌ی اجرای نمايش‌ها نيز به‌ گسترش‌ معنويت‌ و اخلاق‌ دست‌ زدند. تئاتر در اسارت، با دعا و نيايش‌ در هم‌ آميخته‌ و يكی از پايه‌‌های اساسی فرهنگ‌ شده‌ بود هنگامی كه‌ برخی از هنرمندان‌ اسير، با وضو پا به‌ صحنه‌ی نمايش‌ می گذاشتند، لودگی، رياكاری، فخرفروشی و انحراف‌ انديشه‌ها و رفتار تماشاگران، زير عنوان‌ هنر، ديگر معنايی نداشت.

در صفحه ی 29 این کتاب آمده است:

روزی بچه های تئاتر در آسایشگاه ۶ اردوگاه شماره ۳ موصل کوچک در حال اجرای نمایشی سیاسی بودند موضوع تئاتر درباره ی دولتمردان عرب و دست نشانده های آمریکا بود. بعد از ظهر و هنگام بیرون باش، تعدادی از تماشاچیان نیز از آسایشگاه های دیگر جمع شده بودند. برای تهیه لباس و دکور، کار زیادی صورت گرفته بود. نگهبانان خودی نیز در بیرون آسایشگاه چشمهایشان را به سربازان عراقی دوخته و گاه گاهی با کلمات رمز و اشاره های خاص هم دیگر را از وضعیت آگاه می کردند. داخل آسایشگاه بینندگان با خیالی آسوده به تماشا مشغول بودند.

نیمه‌های تئاتر بود که ناگهان یکی از تماشاچیان سریع در آسایشگاه پرید و در را محکم بست و فریاد زد سریع دو ، سه نفر بیایند و مرا کمک کنند. او داد می‌زد که سرباز عراقی پشت در است بچه‌های تئاتر به سرعت خود را جمع و جور کردند و ابزار لباس‌ها را تا آنجا که می‌توانستند پنهان کردند و صحنه نمایش را تا حد امکان بر هم زدن سرباز عراقی فریاد می‌کشید در را باز کنید دو نفر از اسرا هم سطح‌های پر از آب را جلوی که در آسایشگاه خالی کرده بودند تا وانمود کنند که مشغول نظافت آسایشگاه هستند انبوه جمعیت و کثرت وسایل ساخته شده و دکور و لباس و اندازه‌ای بود که پنهان نمودن آنها و عادی نشان دادن صحنه را غیر ممکن می‌کرد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها