استفاده کودکان ما از تولیدات فرهنگی غربی مصداق بارز جنگ نرم است

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، سعید چاری با اشاره به رواج گسترده استفاده از لوح های فشرده فیلم های خارجی ویژه کودکان و نوجوانان در کشور گفت: کودکان و نوجوانان در سنی هستند که شخصیت آنها در حال شکل گیری است و آثارسینمایی و بازیهای رایانهای می تواند روی شخصیت آنها تاثیر بگذارد.

وی افزود: وقتی سینمای کودک و نوجوان در کشور نحیف و ناتوان می شود و توجه لازم به آن مبذول نمی شود، زمینه برای تهاجم فرهنگی بیگانه و ورود تولیدات آنها به کشور فراهم  می شود. این دقیقا مصداق جنگ نرم است که دولتمردان ما در مقاطع مختلف به آن اشاره داشته اند.

کارگردان فیلم "تنها صدا است که می ماند " تصریح کرد: از کودکی که تمام سالهای کودکی خود را تحت تاثیر تولیدات فرهنگی یک کشور بیگانه بوده است نمی توان انتظار داشت که در بزرگسالی به فرهنگ ملی خود پایبند باشد و بتواند در برابر هجوم فرهنگی بیگانه از فرهنگ خود پاسداری کند.

این کارگردان سینمای کودک و نوجوان گفت: سینمای ایران یک دوران درخشان تولید آثار ویژه کودک ونوجوان را در دهه 60 تجربه کرده و آثار سینمایی خوبی مانند گلنار، دزد عروسک ها و شهر موشها را تولید کرد اما متاسفانه این روند در دهه 70 قطع شد و وضعیت نابسامانی در این عرصه حاکم  شد.

کارگردان فیلم "سالهای حادثه" افزود: پیشرفتهای رسانهای و انفعال ما موجب شده تا ضریب نفوذ آثار آمریکایی در جامعه ما به شدت افزایش یابد. در حال حاضر از آغاز اکران یک فیلم آمریکایی در سینماهای این کشور و امکان دسترسی به نسخه غیرمجاز آن در کشور خودمان فقط  سه روز طول می کشد.

وی تاکید کرد: در سینمای کودک و نوجوان جهان، از همان ابتدای ساخت یک اثر، مراحل پس از تولید آن که  شامل نحوه اکران و تبلیغات آن است از اهمیت بالایی برخوردار میشود و کلیه مراحل پخش آن با دقت برنامهریزی و تعیین میشود، در حالی که در ایران بین تولید کننده اثر سینمایی و پخش کننده آن هیچ گونه ارتباط ارگانیکی وجود ندارد.

چاری تصریح کرد: تولید فیلم های سینمای کودک و نوجوان در واقع یک فرآیند استاندارد کلان دارد که بخش کوچکی از آن تولید فیلم است و بخش اعظم آن فراهم کردن  بستری مناسب برای تولید و فروش محصولات دیگر فیلم مانند عروسک ها و وسایل بازی مربوط به آن است.

وی افزود: در ایران به دلیل اینکه استانداردهای صنعت سینمای کودک و نوجوان تعریف نشده است، آثارسینمایی کودک و نوجوان نه تنها از اکران بی بهره هستند، بلکه تولیدات جانبی آنها مانند عروسک ها و لوازم بازی نیز در جامعه عرضه نشده و کودک ایرانی به ناچار به سمت وسایل بازی ساخته شده از روی فیلم های خارجی سوق داده می شود.