جای خالی «باورها» در تقابل با ناتوی فرهنگی
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ حامد افروغ؛ یکی از اخبار مهمی که در حوزه نظامی در هفته گذشته به گوش جهان رسید، رونمایی ایران از سامانه پدافند هوایی بومی «باور 373» بود. آنچه که بدون تامل و درنگ خاصی از سوی دوست و دشمن مورد تصدیق و اعتراف است، پیشرفت ایران در زمینه نظامی و خوداتکایی آن در حوزه تامین ادوات جنگی است.
کشورها برای پیشرفت و بقا چاره ای ندارند مگر اینکه در موارد اصولی مدیریت کشورشان خودکفا شوند و از بیگانه قطع امید کنند؛ اما رونمایی از باور 373 سبب شد تا گریزی بزنیم به لزوم تهیه و تولید موشکهای فرهنگی که دراین وانفسای تهاجم فرهنگی، می تواند برتری ایران را در این حوزه به ارمغان آورد.
بر کسی پوشیده نیست که ایران اسلامی جدای از پیشینه اسلامی‌اش، دارای تاریخی غنی و سرشار از نقاط قوت است که پرداختن به هر کدام می‌تواند بیش از پیش نام ایران را زبانزد عام و خاص کند، که این شایستگی‌ها با ورود اسلام به ایران نیز دوچندان شد و تاریخ ایران را در میان سایر ملل به ستاره‌ای شاخص و درخشان مبدل کرد.
در تهاجم فرهنگی همانطور که با جنگ روانی اتفاق می‌افتد، تلاش دشمن در وارونه نمایی و تبدیل نقاط قوت فرهنگی به نقاط ضعف است، به طوری که افکار و اندیشه های مردم را با شانتاژ و درگیری ها و لفاظی های مختلف تحت تاثیر آموزه های غلط خویش قرار می‌دهد. در این میان اگر سیاستهای فرهنگی منفعلانه و از سر ضعف تدوین شوند، هرگز فرصت تقابل اصولی با سیاستهای مسموم ضد فرهنگی دشمن را نخواهیم یافت. اساسا در هر جنگی اگر بنای طرف‌ها به تهاجم نباشد، قافیه را باخته‌اند.
حوزه فرهنگ نیز به عنوان نرم افزار مدیریت جامعه اگر مورد صیانت و دفاع فعال و همه جانبه قرار نگیرد، حتی ساخت سامانه هایی مانند «باور 373» که علی القاععده باید مورد خوشحالی و نشاط جامعه قرار گیرد، چرا که متضمن امنیت آنها می‌شود، در اقدامی معکوس و شگفت‌آور مورد نقد قرار خواهد گرفت. چراکه پیش از آن عقبه فکری جامعه برای تقویت بنیان‌های دفاعی، با ذهنیت مسموم جنگ طلبی مورد هجوم و تخریب قرار گرفته است. از این رو قبل از اینکه دشمن بتواند نقاط قوت ما را به ضعف تبدیل کند، باید متولیان فرهنگی کشور، سامانه های باور را در حوزه فرهنگ به کار گیرند تا کشور و جامعه امنیت را آنگونه که باید حفظ کند.
انتهای پیام/ 112
