به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس، «صادق پیوسته» جامعهشناس و محقق در خصوص تبیین بیانیه گام دوم انقلاب، ثبات و امنیت کشور، تمامیت ارضی و حفاظت ازمرزها در منشور گام دوم انقلاب اظهار داشت: نمیتوان درباره امنیت تنها با تکیه بر تجهیزات نظامی و تهدیدات نیروی خارجی سخن گفت، بلکه امنیت در حوزه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، نظامی و زیست محیطی را با هم دید، برای مثال در گذشته با آزمایشهای هستهای که انجام داد، قضیه چرنوبیل به وجود آمد و قبلا نیز مساله جدید دیگری پیش آمده است. در حالی که اگر امنیت زیست محیطی زیر سوال برود، باعث میشود خطر بزرگی در ذهن همه مردم ایجاد شود.
وی افزود: خطر بزرگی که دیگر نمیتوان از طریق روشهای سخت آنرا برطرف کرد. حال کجا به امنیت سخت برمیگردیم؟ ما همیشه نیاز داریم مثل یک کل یکپارچه مقابل هر تهدیدی بایستیم. اگر قرار باشد که این بر امنیتمان تاثیر بگذارد، در واقع روی خود امنیت سخت تاثیر گذاشته است. حال چهطور میتوان به امنیت با توجه به مولفههای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و نظامی نگاه کرد؟ برای دیدن امنیت با مولفههای فوق باید امنیت را در وجه سلبی و ایجادی بنگریم.
این جامعهشناس و محقق ادامه داد: به عبارتی امنیت را تنها از دید سلبی نبینیم، بلکه امنیت را یک عنصر توامان دوجهی ببینیم و درک کنیم که امنیت هم ایجابی است و هم سلبی. یعنی هم مقابل تهدید میایستیم و هم پیشرفت خودمان را میبینیم. به طور اساسی امنیت نرم بیشتر به پیشرفت مربوط است، اما مگر میشود که امنیت سخت را بدون پیشرفت تصور کرد؟ وقتی تمام همسایگانش شما مجهز به اسلحه میشوند، شما ناچارید که اسلحه داشته باشید، لذا از نرمی یا سختی آن نمیتوان سخن گفت، زیرا یک وجه ایجابی است.
صادق پیوسته گفت: لذا باید بررسی کنیم که تا چه اندازه توانستیم امنیت را در وجه سلبی و ایجابی مانند دو کفه تراز کنیم؟ با تکیه بر این ویژگی میتوان رژیمها و دولتهای سیاسی مختلف را با هم مقایسه کرد. به این معنا که دکترین نظامی با تشریح جزئیات که برای سایر نهادها هم منتشر بشود، در دست نداریم و شاید یک دلیل واضح برای آن در بیانیه است که بتوانیم آنرا پیدا کنیم. در بیانیه از یک نظام انقلابی صحبت میشود، در حالی که ما در بحث جامعهشناسی سیاسی و اجتماعی، نظام انقلابی نداریم، اصلا یا نظام یا انقلاب داریم.
وی افزود: در واقع انقلاب به یک نظام میرسد، اما در متن بیانیه بر نظام انقلابی تاکیده شده که این تاکید از روی اتفاق و تفنن نبوده است، بلکه یک تاکید دقیق است. برای همین وقتی از نظام انقلابی صحبت میکنیم، برای انقلاب، رهبران انقلاب تعیین میکنند که چه اتفاقی باید بیفتد. از طرفی وقتی از اسناد امنیت ملی کشورها صحبت میکنیم در آنجا یک تکثری قرار دارد که آن تکثر قرار است، طی گفتوگوی طولانی به سندی تبدیل شود که توافق حداقلی تمام آن نیروها را نشان میدهد و از آن عدول نمیکنند.
این جامعهشناس در پایان گفت: در ایران نیز همین اتفاق افتاده است، اما مساله این است که آن اتفاق به صورت تکثر رخ نمیدهد. در اینجا یک ساختار داریم که ساختار به صورت ایدئولوژیک کار انجام میدهد که اگر به یکی از سخنان رهبری برگردم، میفرمایند نظام ما ایدوئولوژیک است. خوب چه اشکالی دارد. لذا وقتی ما از چنین نظامی سخن میگوییم و پشت سر آن از یک نظام انقلابی بحث میکنیم، دیگر نمیتوانیم منتظر آن شکل نگاه به مساله امنیت ملی باشیم، چون آن نگاه به ملیت را نیز نداریم، زیرا در آنجا یک تکثرگرایی است که باید به وحدت تبدیل شود، اما آن وحدت پیشاپیش در متون ایدئولوژیک موجود است.
انتهای پیام/ 161