حکایت پروانه‌ای که با پروانه‌ی کوچکتر به پروانگی رسید +تصاویر

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از ساری، سردار شهید «عقیل پروانه» سال 1344 در رامسر به دنیا آمد. پس از سپری نمودن دوره کودکی، تحصیلات مرحلهی ابتدایی را در دبستان خواجه نصیر آغاز کرد و تا پایان کلاس پنجم ابتدایی در همان مدرسه به تحصیل ادامه داد.

وی تحصیلش را در سن ١٢ سالگی در مدرسه فرید آغاز نمود و دروس مقدماتی را طی ٣ سال زیر نظر اساتید آن مدرسه پشت سر گذاشت و فارغ التحصیل گردید اما بدلیل کمک به انقلاب و جنگ تحمیلی و در سال 1362 وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رامسر شد. او در مکتب شهادت در انتظار مینشست زیرا که راه حق را به طور کامل شناخته بود. اما خدمت به محرومان را هرگز از یاد نبرد و گاهی اوقات عده زیادی از محرومان و مستمندان رامسری را به صورت پنهان تحت پوشش قرار میداد.

قلب رئوف او برای محرومین میتپید و خدمت به مردم را عبادت میدانست اما حرکت در مسیر خدا را لحظهای از یاد نمیبرد و همچنان به عبادتش ادامه میداد. گرچه عقیل بیش از ٣٠ سال نداشت اما الگوی خانوادهاش بود و در برخورد با مسایل مذهبی مانند روحانیت مبارز برخورد میکرد.

هرگاه حرکتهای مذبوحانه منافقین را در بعضی از نقاط شهری میدید قلبش به درد میآمد و سعی میکرد افرادی را که در سطح شهر دچار انحراف میشوند را سرگرم کند و به آنها درس ایثار و اخلاق میآموخت. با آنها رفت و آمد میکرد و همیشه آنها را تحت کنترل داشت.

عقیل علاقه خاص به ورزش داشت و هیچوقت پایش از کفش کتانی جدا نبود و در تمام تیمهای سطح رامسر و گاهی در ناحیه مازندارن بازی میکرد و یکی از فوتبالیستهای مهم تیم سپاه به حساب میآمد و زندگی او تنها در ورزش خلاصه نمیشد و ورزش را به همراه جبهه و جنگ به خاطر داشت و همیشه روح پاک عقیل در جبهه جنگ حضور داشت.

او در سال 1361 به مدت ٣ ماه در جبهه جنوب در محور عملیاتی شرکت داشت و بعد از تمام کردن مأموریت بعد از توقف کوتاه، مدت یازده ماه در جبهه غرب یعنی مهران حضور فعالی داشت تا اینکه رهرو راه خدا با حضور فعال خود در جبهه های نبرد سرانجام در دوازدهم فروردین سال 1365 دوباره با دشمن مواجه شد و سه بار راهی دیار عاشقان شد.

 آری! اینگونه نام عقیل در جبهه جنوب و آن هم در قسمت محور اطلاعات عملیات لشکر ویژه ٢٥ کربلا میدرخشید و هر کس نامش را میشنید به شجاعت عقیل میاندیشید و همه میدانستند که عقیل در دنیای موقت و خاکی ماندنی نیست و جایش در بهشت و مرقدش در کربلا است.

شوق شهادت عقیل آنچنان بود که بوی شهادت از لباسش و صورتش نمایان بود .

سرانجام آخرین مرتبه در مورخه 3/10/65 در عملیات پر افتخار آفرین کربلای ٤ در جزیره ام الرصاص شرکت نمود و پایان تابناکی بر زندگی پر بارش به همراه برادر کوچکتر از خودش یعنی بسیجی قهرمان «ابوطالب پروانه» رقم زد و هر دو در یک شب و در یک عملیات بار سفر را بستند و به سوی خدا پرواز ملکوتی نمودند و به جمع شهدا پیوستند.پیکر پاک و مطهر شهید 12 سال بعد روی دستان مردم شهر تشییع  و خاکسپاری شد.

آری عقیل اینگونه سبکبار راهی شد و با کوله باری از ایمان و آگاهی و بار توشهای از عشق آگاهی با لباس مقدس سپاهی با خدا وفا کرد و خون سرخش را برای آبیاری نهال نوپای انقلاب نثار کرد.

انتهای پیام/