امام حسن مجتبی(ع) مظهر زیبایی‌های معنوی و صفات عالی الهی بود

پس از آن تحت شرایط و عوامل خاص در سال ۴۱ ه.ق با معاویه صلح کردند و به مدینه مراجعت نمودند و مدت ده سال در مدینه زندگی کردند، سرانجام با دسیسه و نیرنگ معاویه به دست همسرشان جعده دختر اشعث کندی به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع در کنار قبر مادربزرگشان فاطمه بنت اسد به خاک سپرده شدند.

از سختترین دوران زندگانی با برکت امام مجتبی(ع)، دوران پس از صلح با معاویه بود. ایشان سختی این سالهای ستم را با بردباری وصف ناشدنیاش سپری میکردند. در این سالها، ایشان از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده میشنیدند و زخم بی وفایی میخوردند. بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی میگذشت.

 

در حضور ایشان، زبان به هتک و دشنام علی(ع) میگشودند و امام با بردباری و مظلومیت بسیار هتاکیها و دشنامها را تحمل میکردند.

مردم متوجه این نبودند که امامان معصوم(ع) متناسب با شرایط و اوضاع حاکم بر عصر خویش و بنا بر وظیفهای که خداوند متعال بر عهده آنان گذاشته بود، اقدام و به آن پایبند بودند. اوضاع عصر امام حسن مجتبی(ع) و شرایط آن زمان، اقتضا میکرد که آن حضرت، علیرغم میل باطنیاشان، صلح با معاویه را بپذیرند و حکومت را به وی واگذارند و این وظیفهای بود که بر عهده ایشان گذاشته شده بود.

 

امام حسن(ع) و صلح با معاویه

حجت الاسلام عسگر دیرباز، رئیس دانشگاه قم در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: امام حسن مجتبی(ع) در سال ۴۹ هجری پس از شهادت حضرت علی خلافت را قبول کردند و این رسالت و وظیفه الهی را عهدهدار شدند.

 

اگر صلح به امام حسن(ع) تحمیل نمیشد و کوچکترین راهی برای مقابله با معاویه داشتند، هیچگاه صلح را نمیپذیرفتندوی ادامه داد: در دوران حضرت علی(ع) یاران ایشان در همراهی با حضرت سست شده بودند و امام(ع) از عدم همراهی یاران گلایه میکردند.

 

رئیس دانشگاه قم با اشاره به صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه، عنوان کرد: امام حسن(ع) معاهده با معاویه را در شرایط اجباری انجام دادند و با این کار از جنگ داخلی بین مسلمانان جلوگیری و دین اسلام را حفظ کردند.

 

حجت الاسلام دیرباز گفت: اگر صلح به امام حسن(ع) تحمیل نمیشد و کوچکترین راهی برای مقابله با معاویه داشتند هیچگاه صلح را نمیپذیرفتند.

 

مواد صلحنامه توسط امام حسن(ع) بسیار هوشمندانه بود

وی تصریح کرد: معاویه در ظاهر با شرکت در نماز جماعت و خطبه خواندن مظاهر اسلامی را رعایت میکرد و همین باعث شده بود که مردم اسلام را از زبان او بشنوند و از او تبعیت میکردند؛ لذا جنگ با معاویه سودی نداشت و باعث میشد یاران امام(ع) به شهادت برسند.

 

عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه مواد صلحنامه توسط امام حسن(ع) بسیار هوشمندانه بود، افزود: مردم شام در اثر تبلیغات معاویه نسبت به خاندان پیامبر(ص) بدبین بودند.

 

وی با اشاره به گذشت و مهربانی امام حسن مجتبی(ع) اظهار کرد: در روایات آمده که یکی از اهالی شام، بر امام حسن مجتبی(ع) گذشت و ناروا و ناسزای بسیاری بر ایشان گفت. امام صبورانه سکوت کرد و وقتی مرد شامی سخنان درشت و بیادبانه خود را به پایان رساند، امام مهرمندانه بر او لبخندی زد و به شیوهای آرام و ناشی از بخشندگی و بزرگواری با وی سخن گفت و فرمود: ای مرد! اگر غریبهای و راه به جایی نمیبری به منزل ما بیا و به همین شیوه که سرشار از عطوفت و مهربانی بود، به سخن گفتن با وی ادامه داد. مرد از این رفتار کریمانه، شرمنده شد و طلب عفو و بخشش کرد و گفت: خداوند میداند که رسالتش را در کجا بنهد.

 

امام حسن(ع) در کمالات انسانی یادگار پدر و نمونه کامل جد بزرگوار خود بود

حجت الاسلام دیرباز با اشاره به اینکه امام حسن(ع) در کمالات انسانی یادگار پدر و نمونه کامل جد بزرگوار خود بودند، اضافه کرد: امام حسن مجتبی(ع) از لحاظ بخشندگی و سخاوت و سرپرستی خانوادههای مستمند تلاش بسیاری میکردند و حتی افرادی را که ارادت خاصی به اهل بیت(ع) نداشتند رسیدگی میکردند.

 

امام حسن(ع) معاهده با معاویه را در شرایط اجباری انجام دادند و از جنگ داخلی بین مسلمانان جلوگیری کردند و دین اسلام حفظ شد

رئیس دانشگاه قم با اشاره به مقام علمی امام حسن(ع)، عنوان کرد: امام حسن(ع) نیز مانند سایر امامان، به اذن الهی از تمامی علوم برخوردار هستند.

 

حجت الاسلام دیرباز گفت: امام مجتبی(ع) مظهر زیباییهای معنوی و صفات عالی الهی بودند؛ چرا که به شهادت راویان بسیار، صورت و سیرت را از پیامبر(ص) به ارث برده بودند و شبیهترین مردمان به ایشان بودند.

 

کینهتوزی معاویه علیه امام حسن(ع)، او را به توطئه با جعده، همسر امام(ع) واداشت. او به امام(ع) سم خوراند که به وسیله این زهر کبد امام(ع) دچار مشکل شد؛ بنابراین امام حسن(ع) با فساد و نامردی همسرش به اضافه معاویه، در ۲۸ صفر ۵۰ هجری قمری به شهادت رسیدند.

منبع:مهر