پروانگی به مصیبت‌های پس از جنگ می‌پردازد

عامر مسافرآستانه در گفت و گو با خبرگزاری دفاع مقدس با یادآوری موفقیت تئاتر "پروانگی" در بخش تجربههای نو سی و یکمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجرو دریافت جایزه بهترین کارگردانی و طراحی صحنه اظهار داشت: میزانسن نمایش یک آسایشگاه روانی است و داستان آن در مورد جنگ و آسیبدیدگان جنگی است. در این آسایشگاه پزشک دلسوزی است که میخواهد با برگرداندن بیماران به زمان گذشته آنها را درمان کند اما این کار را نمیتواند انجام دهد و خودش در پایان شکل دیوانهها میشود.

وی افزود: بن مایه و محتوای این نمایش به ما میگوید که جنگ اصلاً پدیده جالب و ستایش برانگیزی نیست و نه تنها ویرانی جغرافیایی را در پی دارد، بلکه ویرانی اعصاب و روان را هم دربردارد و همه چیزِ آدمها را نابود میکند.

وی اظهار داشت: کار تئاتر را از نه سالگی و با بازی در نمایشهای پدرم آغاز کردم ولی این اولین تجربه کارگردانی من است و امیدوارم بتوانم بار دیگر این عرصه را تجربه کنم.

مسافرآستانه ادامه داد: کار روی این نمایشنامه از آنجا شروع شد که من طرحی که در این مورد در ذهن خود داشتم را با علی افضل مطرح کردم و متنی که نوشت را در جشنواره پارسال اجرا کردیم، بعد تصمیم گرفتم تجربهام را عوض کنم، سیاوش پاکراه متن را دوباره نویسی کرد و آن را کاملا تغییر داد و آن را از یک متن تقریبا بدون دیالوگ به یک متن دیالوگ تبدیل کرد.

مسافر آستانه با تاکید بر نقش پررنگ طراحی صحنه در بیان مفهوم تصریح کرد: با پوشش دادن کل فضای تالار توسط پارچهها خواستیم تداعیگر فضای داخل یک پیله باشیم تا حس درون یک پیله بودن به تماشاگر نیز منتقل شود. جغرافیای اصلی کار ما یک تیمارستان است و اینکه ما آن را در یک پیله طراحی کردیم، به خاطر محتوا و حرف اصلی کار بوده است.

کارگردان جوان و خلاق کشور با اشاره به استفاده از چراغ قوه در طراحی صحنه خاطرنشان کرد: قرار بود وقتی که برق قطع میشود از این چراغ قوهها استفاده کنیم. چراغ قوه حالتی مثل فوکوس نوری ایجاد میکند و تصویری به ما میدهد که  لکههایی از نور در گوشه و کنار آن وجود دارد. فکر میکنم این تصویر کمک میکند تا دیوانگی آدمهای نمایش به تماشاگر منتقل شود.

وی افزود: تئاتر ما از 27 آبان در سالن قشقایی تئاتر شهر روی صحنه رفته و استقبال خیلی خوبی هم از آن صورت گرفته است. به شدت علاقهمند هستم تا شرایطی به وجود آید که این کار را در شهرستان روی صحنه ببرم. اگر مسئولان طوری برنامهریزی کنند که تئاترهایی که در تهران روی صحنه میروند در ده یا بیست شهرستان هم اجرا شوند هم مشکلات مالی بچههای تئاتر حل میشود و هم اینکه داد و ستد فرهنگی خوبی به وجود میآید.

مسافرآستانه تصریح کرد: در طول انجام این کار شرایطی پیش آمد که من را برای ادامه کار مایوس و ناامید کرد، مهمترین عامل تضعیف کننده روحیه ما برای ادامه کار، بحث قراردادی است که ما با مرکز هنرهای نمایشی بستهایم. متاسفانه مبلغ قرارداد ما بسیار ناچیزاست و این مبلغ ناچیز هم به موقع پرداخت نمیشود.