در نشست نقد و بررسی سه فیلم کوتاه در سینما روایت مطرح شد:

قنبری: سی سال است فیلمنامه‌های جنگی ما رد می‌شوند/یاری: «نامه‌های آبی» قصه محور و به دور از فرم گرایی

هفتاد و پنجمین برنامه سینما روایت، با نقد و بررسی سه فیلم کوتاه «جاده مرزی»، «هوادار» و «نامه های آبی» در تالار اسوه برگزار شد.
کد خبر: ۶۸۶۸۶
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۵:۳۷ - 01February 2016

قنبری: سی سال است فیلمنامه‌های جنگی ما رد می‌شوند/یاری: «نامه‌های آبی» قصه محور و به دور از فرم گرایی

به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس هفتاد و پنجمین برنامه "سینما روایت"، با نمایش و نقد و بررسی سه فیلم کوتاه «جاده مرزی» به کارگردانی حسین ریگی، «هوادار» به کارگردانی علی دلکاری و «نامه های آبی» ساخته رهبر قنبری، در تالار اسوه برگزار شد.

در این برنامه که با وجود همزمانی با برگزاری مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم فجر، با استقبال علاقمندان به سینما و سینماروایت و حضور چهره هایی همچون جبار آذین، شفیع آقامحمدیان و محمدرضا شرف الدین مواجه گردید داریوش یاری (فیلمساز)، محمد قانع فرد (تهیه کننده و مدیر اسبق خانه فیلم داستانی انقلاب اسلامی)، رسول شادمانی (مجری –کارشناس) و رهبر قنبری در نشست حاضر شدند.

در ابتدای برنامه، رسول شادمانی از سوی مدیریت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس فرا رسیدن خسته ایام دهه فجر و سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی را تبریک گفت و اعلام کرد: با برگزاری این برنامه، سینماروایت به دلیل برگزاری جشنواره فیلم فجر به مدت دو هفته برگزار نخواهد شد.

من برای فیلم کوتاه به شدت فرم گرا هستم

شادمانی در ادامه از رهبر قنبری خواست تا بحث پیرامون فیلم خود را آغاز کند و او نیز ابتدا به اهمیت فرم در فیلم کوتاه تاکید کرد و افزود: معتقدم هر فیلمسازی باید فرم های شخصی خودش را کشف کند و از نمادهای تکراری و دستمالی شده بپرهیزد. لذا من برای فیلم کوتاه به شدت فرم گرا هستم و تفاوت اساسی میان فیلم داستانی بلند سینمایی و فیلم کوتاه درهمین نکته نهفته است.

بهترین فیلم های جنگی جهان را کارگردانان ترسو ساختند

کارگردان فیلم سینمایی «پرنده باز کوچک» دلیل ساخت فیلم «نامه های آبی» را ادای دینی برای خیلی از دوستانش که در جنگ به شهادت رسیدند عنوان کرد و اظهار داشت: من برای جنگ، موجود ترسویی هستم اما معتقدم بهترین فیلم های جنگی جهان را ترسو ترین فیلمسازان جهان ساختند چون ترس عامل بزرگی برای تخیل در جنگ است و بی جهت نیست که فیلم «نجات سرباز رایان» که یک فیلم بسیار قدرتمندی است را اسپیلبرگ می سازد چرا که او یک فیلمساز ترسو از جنگ است اما خیالپردازی اش بسیارعالی کار می کند.

وی که بارها فیلمنامه های جنگی اش رد شده است تاکید کرد: چرا نباید من را در این کشور تحویل بگیرند؟ حتما باید من هم شهید می شدم یا یک پایم را در جنگ از دست می دادم تا مرا در فیلمسازی تحویل بگیرند؟! من هم ادای دینی به دفاع مقدس دارم و سی سال است هر چه فیلمنامه ای در مورد دفاع مقدس ارائه می دهم رد می شود! و به من اجازه نمی دهند در خصوص جنگ فیلم بسازم . من از آقای قانع فر تشکر می کنم که به من فرصت داد تا خیالم را در خصوص مردمان پشت جنگ با فیلم «نامه های آبی» محقق کنم و این فیلم به نوعی فقط ادای دین است.

بنای ما حمایت از فیلمنامه های کوتاه ارزشی است

قانع فر، مدیر سابق خانه فیلم داستانی انقلاب اسلامی و تهیه کننده سه فیلم کوتاه با اشاره به روند تولید این سه فیلم گفت: این سه فیلم کوتاه محصول خانه فیلم داستانی انقلاب اسلامی است. در زمانی که من مدیریت خانه فیلم داستانی را برعهده داشتم بنای ما حمایت از فیلمسازان فیلم کوتاه بود که فیلمنامه های ارزشی داشته باشند. بنابراین ما در سال 93 فراخوان تولید فیلم های کوتاه را ارائه کردیم و موضوعاتی را هم مشخص کردیم و این سه فیلم در آن شرایط تولید شد.

این تهیه کننده اضافه کرد: سعی کردم در دوران مسئولیتم نگاهی را در فیلمسازی جا بیندازیم تا فرصت فیلمسازی برای همه فراهم شود و حتما اینگونه نباشد فیلمسازانی که سابقه حضور در جنگ را دارند یا از بستگان رزمندگان محسوب می شوند مبادرت به ساخت فیلم با موضوع دفاع مقدس بکنند.

«جاده مرزی» به شدت دیالوگ محور است

داریوش یاری کارگردان و مدرس فیلمسازی که در این برنامه به عنوان کارشناس حضور داشت با بیان اینکه من این سه فیلم را که هر کدام متعلق به گونه های مختلف بود را خیلی دوست دارم در مورد فیلم «جاده مرزی» ساخته حسین ریگی تصریح کرد: این فیلم به شدت دیالوگ محوراست و ما در این فیلم شاهد دو شخصیت بلوچ هستیم که یکی لباس سفید و دیگری لباس مشکی پوشیده است اما من تاکنون بلوچی که لباس مشکی پوشیده باشد را ندیده بودم و شاید لباس مشکی در این فیلم نماد افراد داعشی باشد. در حالی که طبیعی است افراد داعشی نمی توانند در مرزهای داخلی ایران خودنمایی داشته باشند. رنگ لباس ها ، رنگ قرمز ماشین بخش جدی از ساختار این فیلم را تشکیل می دهد و کارگردان توانسته خیلی خوب از رنگ ها استفاده کند.

وی با بیان اینکه قصه فیلم در یک گفتگو بین دو آدم شکل می گیرد افزود: معتقدم زاویه دید فیلمساز در فیلم های کوتاه خیلی مهم است و هنگامی که قرار است ما از میان دیالوگ ها، زاویه دید فیلمساز را کشف کنیم متوجه می شویم که زاویه دید فیلمساز در این فیلم چقدر شبیه شعار های دم دستی روزنامه ها و شبکه های خبری است و به همین دلیل ، فیلمساز زاویه دید خوبی ندارد و وقتی فیلم تمام می شود مخاطب احساس می کند که با یک فیلم شعاری روبرو بوده است.

داریوش یاری ادامه داد: هیچ رابطه منطقی پشت آن نمادی که به عنوان داعشی در فیلم بکار برده شده وجود ندارد واین موضوع مخاطب را آزار می دهد در حالی که سینما سرشار از رابطه منطقی است.

بومی بودن کارگردان «جاده مرزی» حائز اهمیت است

قانع فر تهیه کننده فیلم جاده مرزی یادآور شد: نکته مهمی که در مورد کارگردان فیلم جاده مرزی حائز اهمیت است این است کارگردان فیلم از اهالی سیستان و بلوچستان است و شرایط حساسی در آنجا به لحاظ ساخت فیلم چه له و چه علیه بلوچ ها حاکم است اما آقای ریگی این ریسک را پذیرفتند و ایشان متاسفانه حتی به خاطر نام خانوادگی ریگی با مشکلات عدیده ای برای تولید فیلم روبرو بود و خیلی جاها به همین دلیل فیلمنامه او را رد کرده بودند ! اما ما در خانه فیلم داستانی انقلاب اسلامی سعی کردیم به این مسائل نگاه نکنیم و تنها به توانمندی کارگردانان و فیلمنامه های ارزشی آنان توجه داشته باشیم.

متحول شدن فرد تکفیری تصنعی است

جبار آذین منتقد سینما که در میان تماشاگران در سالن حضور داشت با بیان اینکه هر سه فیلم به نوعی در بستر سینمای مقاومت قرار می گیرند افزود: فیلم کوتاه «جاده مرزی» دارای دو شخصیت اصلی است که یکی قاچاقچی و دیگری تکفیری است. اما مشکل اصلی فیلم این است که چرا نویسنده و کارگردان ، شخصیتی مثل یک قاچاقچی را برای بیان حرفهای درست و منطقی خودش انتخاب کرده است و حرف هایش را از دهان یک قاچاقچی بیان می کند؟ چرا از یک شخصیت سالم تر استفاده نکرده است؟ در این فیلم، تمام بحث ایدئولوژی فیلم از زبان یک قاچاقچی بیان می شود و مخاطب نمی تواند حرف های خوب او را بپذیرد و این بزرگترین ضربه ای است که فیلمسازبه فیلمش زده است.

وی با اشاره به صحنه انتهایی فیلم که ماشین به یک دو راهی می رسد یادآور شد: در انتهای فیلم هنگامی که ماشین به یک دو راهی می رسد ما شاهد پیاده شدن آدم تکفیری هستیم که تحت حرفهای قاچاقچی قرار گرفته و متحول می شود و از ادامه راه منصرف می شود که این تحول بسیار تصنعی است. بنابراین معتقدم این فیلم به لحاظ محتوا و ساختار دچار مشکل است اما نسبت به فیلم «هوادار» از نظر ساختار سینمایی، جلوتر است.

«هوادار» یک فیلم آماتوری و شلخته است اما گره گشایی آن عالی است

آذین با اشاره به فیلم «هوادار» ساخته علی دلکاری اظهار داشت: این فیلم از لحاظ ساختار سینمایی یک فیلم آماتوری است. رنگها در هم ریخته است، نماها فکر نشده زیادی وجود دارد. زوایای دوربین تکراری است اما از نظر مضمون ، بسیار عالی است بخصوص بخش گره گشایی که مخاطب را جذب می کند اما جای کار بیشتری داشت ولی از نظرساختار، فرم و مضمون، کار بیشتری را می طلبد.

این منتقد سینما به فیلم «نامه های آبی» اثر رهبر قنبری اشاره کرد و گفت: شکی در توانایی های خوب آقای قنبری در فیلمسازی وجود ندارد و فیلم دفاع مقدس ایشان ( نامه های آبی ) یک امتیاز ویژه در پرونده کاری ایشان محسوب می شود و می تواند سیبل حرکتی فیلمسازی ایشان درسینمای ایران تلقی شود بخصوص از سوی کسانی که تاکنون مجال ساختن آثار انقلابی و دفاع مقدسی را به ایشان ندادند. این فیلم نشان می دهد که ایشان توانایی ساخت فیلم های والاتری را هم دارند.

به گفته وی، فیلم «

نظر شما
پربیننده ها