خاطرات حضور «غلوش» در ایران

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، ضمن عرض تسلیت به مناسبت ارتحال بزرگقاری بینالمللی قرآن کریم و افتخار کشور مصر، استاد راغب مصطفی غلوش که روز گذشته، 15 بهمنماه به رحمت ایزدی پیوست، گفت: استاد غلوش یکی از قاریان مطرح و باسابقه بود. بیش از 40 سال قبل یعنی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با نوارهای صوتی استاد غلوش آشنا شدم و چند نوار کاست از تلاوتهای زیبای او از سورههای بقره و نساء به دستم رسید که این سورهها را بسیار زیبا با صدای خوش و زنگدار تلاوت کرده بود.

این پیشکسوت قرآنی کشورمان با اشاره به اشتیاق زیادش برای دیدن این قاری مصری از نزدیک اظهار کرد: بالاخره پس از پیروزی انقلاب اسلامی حدود سالهای 70 توانستم او را از نزدیک ملاقات کنم آن هم طی سفری که به همراه استاد «بسیونی» به ایران داشت.

نخستین دیدار

وی با اشاره به بیان آن خاطره اظهار میکند: طی مراسمی که در هتل لاله برگزار شد و اکثر قراء ایرانی نیز حضور داشتند، مرحوم غلوش با شکوه خاصی به منظور تلاوت آیاتی از قرآن وارد مجلس شد.

خرمیان عنوان کرد: ابتدا دو قاری ایرانی، سپس استاد «بسیونی» آیاتی از قرآن را تلاوت کرد و در ادامه نیز مرحوم غلوش به تلاوت پرداخت که به اندازهای قرائتش جذاب بود که مورد استقبال عموم حاضران در جلسه قرار گرفت.

وی ادامه داد: همچنین او طی سفر نخستینش به ایران، در مساجد مختلف به تلاوت آیاتی از قرآن پرداخت. او حتی چندین جلسه نیز نزد مقام معظم رهبری، تلاوت داشت که حدود چند جلسه آن را از نزدیک شاهد بودم که مورد تحسین مقام معظم رهبری قرار گرفتند.

تلاوتی همراه با عشق به اهل بیت

خرمیان که شاهکار تلاوت مرحوم غلوش را تلاوت او از سوره مبارکه احزاب در مدرسه عالی شهید مطهری میداند، افزود: من در این جلسه که آن هم طی اولین سفرش به ایران فراهم شده بود حضور داشتم. در آن جلسه مرحوم آیتالله خزعلی سخنرانی مبسوطی درباره اهلبیت(ع) داشتند که پس از آن مرحوم غلوش به اندازهای تحت تأثیر این سخنرانی که برایشان ترجمه نیز میشد قرار گرفتند که آیه «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِب عَنکمُ الرِّجْس أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطهِّرَکمْ تَطهِیراً» را با صدای رسا، زیبا و جمیل تلاوت کرد که شاید یکی از تلاوتهای بینظیر او باشد.

وی ادامه داد: به ویژه اینکه در تلاوت فوق هنگامی که به کلمه «اهل البیت» میرسید آن را چندین بار تکرار کرد و حتی خاطرم هست در این هنگام به گونهای خاص، دستش را کنار صورتش قرار میداد.

این قاری بینالمللی کشورمان عنوان کرد: از دیگر خصوصیات اخلاقی او این بود که وی فردی متدین بود. هنگامی که به محل استقرارش به هتل هیلتون طی نخستین سفرش به ایران با سایر دوستان و قراء ایرانی میرفتیم، میدیدیم که او در تنهاییاش مشغول گریه کردن بود. هنگامی که دلیلش را جویا میشدیم میگفت «به یاد قیامت میافتم، اینکه من که بیش از 50 سال است قاری قرآن هستم، سرانجامم چه میشود؟»

وی ادامه داد: که ما هم او را دلداری میدادیم که هنگامی که شما به این میزان طی جلسات مختلف در سطح جهان به تلاوت قرآن پرداختهاید، همین تلاوتها دست شما را در یوم الجزاء میگیرد.

هذا المکان، بیت الأمام ِ الخمینی؟

خرمیان با اشاره به خاطره دیگری از استاد غلوش، اظهار کرد: ایشان با جمعی از دوستان و مسئولان سازمان اوقاف به بیت حضرت امام خمینی(ره) در جماران رفته بود و هنگامی که اتاقی را که امام در آن جلوس میکردند، دید، بهت زده شد و ناخودآگاه شروع به گریه کرد و میپرسید: «هَل هذا المکان، بیتُ الأمام ِ الخمینی؟!» به دلیل اینکه باورش نمیشد شخصیت جهانی که محافل سیاسی دنیا را به زلزله انداخته و این انقلاب عظیم را پشتیبانی کرد و به وجود آورد و جمهوری اسلامی را در ایران مستقر کرد، در این اتاق کوچک زندگی کرده است.

این پیشکسوت قرآنی کشورمان گفت: مرحوم غلوش نخستین سالی که به ایران سفر کرد، واقعاً تحول عظیمی در کشور به وجود آورد به گونهای که هر مسجدی که او در آنجا برنامه تلاوت قرآن داشت، گروههای عظیمی از مردم، مشتاقانه حضور پیدا میکردند که حتی یاد دارم همان شب یا فردا شب از شبکه سیما تلاوتهایش پخش میشد.

حرم رضوی

وی با اشاره به اینکه او در همان اوایل سفرش به کشورمان نیز از بیماری دیابت رنج میبرد، عنوان کرد: حتی همراهانش بیان میکنند، طی سفری که به مشهد مقدس رفته بود، به حرم امام رضا(ع) مشرف میشود و جمعیت زیادی را مشتاقانه برای پابوسی ثامنالحجج علیبن موسی الرضا(ع) میبیند. در این سفر قندش افت میکند به گونهای که حالش وخیم میشود و از همراهانش میخواهد او را به داخل حرم ببرند که خودش را به ضریح میچسباند و همان لحظه، حالش خوب میشود و این خوب شدنش را مدیون او میداند.

خرمیان با تأکید بر اینکه او از اهل تسنن بود اما ارادت خاصی به اهل بیت(ع) داشت، تصریح کرد: طی سفر نخستش به ایران به شهرهای مختلف سفر کرد و در آنجا تلاوت قرآن داشت، البته حدود پنج مرتبه به جمهوری اسلامی ایران سفر کرد که آخرین بار حدود 10 سال پیش برای داوری مسابقات بینالمللی قرآن بود که به دلیل بیماری دیابت، آن شادابی تلاوت در او دیده نمیشد.

وی با تأکید بر اینکه تلاوتهای دوران میانسالیاش بسیار تأثیرگذار و زیبا بود، تصریح کرد: قاریان مصری پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ایران آمده بودند اما تأثیرگذاری تلاوتهای غلوش را نداشتند.

خرمیان بیان کرد: مرحوم غلوش، جسماً قوی بود و هنگامی که آیاتی از قرآن را تلاوت میکرد به جمعیت نگاه میکرد، دست راستش را نزدیک دهانش میآورد که شاید هیچ قاری این کار را نمیکرد. دستش را متمایل به طرف دهانش نگهمیداشت و سپس به قرائت میپرداخت که خود این حالت در جمعیت، هیجان ایجاد میکرد.

وی با اشاره به خاطرهای دیگر از حضور این قاری در ایران، عنوان کرد: شبی نیز میهمان یکی از قاریان در منزلشان بودیم که جمعیت زیادی هم از قاریان به همراه مرحوم غلوش حضور داشتند. پس از صرف شام، چند نفر از دوستان به تلاوت آیاتی از قرآن پرداختند، سپس از من خواستند که سرود زیبای «بِنَبیٍّ عَرَبیٍّ وَ رَسولٍ مَدَنی ...» را تلاوت کنم. هنگامی که انتهای آن «و بذل عسگر والحجة بالقائم حق...» رسیدیم دوستان به دلیل بردن اسم حضرت صاحب الزمان(عج) بلند شدند، ایشان فکر کردن، این بلند شدن به دلیل رفتن است. بلند شدن به سمت در خروجی رفتن، اما دیدن نه همه ایستادهاند. برگرشتن و هنگامی که علت را جویا شدن ما گفتیم که به دلیل بردن نام مبارک حضرت مهدی(عج) و به احترام ایشان از جا برخاستیم.

خرمیان تصریح کرد: هنگامی که به ایران آمده بود به دلیل فرمایش مقام معظم رهبری که او در هتل تنها نباشد، عصرها نوعاً به آنجا میرفتیم. مجلسی بود که دوستان به قرائت قرآن میپرداختند و من هم آیه پایانی سوره مبارکه فتح را قرائت کردم «مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاء...» و پس از تلاوت هنگامی که از جایگاه پایین آمدم و نزد مرحوم غلوش رفتم، گفت «مقام الحجاز؟» و من پاسخ دادم «نعم» که در ادامه پیشانی من را بوسیدند و گفتند «صوت جمیل».

دیداری مجدد

این قاری بینالمللی کشورمان با اشاره به خاطرهای از سفرش به کشور مصر حدود سالهای 84-85، گفت: همایشی بود که هم ایرانیها وهم مصریها، حضور داشتند. مرحوم غلوش نیز در آنجا بود و من آیاتی از سوره فرقان را تلاوت کردم. وقتی پایین آمدم با ایشان مصافحه کردم، یادش آمد که در ایران من با ایشان بودم و من را دعوت کردن به مسجدشان.

وی با اشاره به اینکه هر قاری مصری در مصر مسجدی دارد چنانکه مسجد سیده زینب(س) مصر برای مرحوم شعیشع بود و ...، ادامه داد: آیاتی از قرآن را تلاوت کردم و پس از آن مرحوم غلوش به سخنرانی پرداخت. ما که قرآن را زیبا میخوانیم چون زبانمان عربیست اما اینها ایرانی هستند و زبانشان فارسی است اما اینها قهرمانان واقعی قرآن هستند که به این زیبایی قرآن را تلاوت میکنند.

خرمیان در پایان چنین گفت: انشاءالله خداوند او را با قرآن محشور بگرداند.

منبع:ایکنا