کمک به مصر مجانی نیست

به گزارش گروه بین الملل دفاع پرس، پادشاه بیمار عربستان که با فشارهای بینالمللی بهدلیل حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر و نوع حکومت مواجه است با سیاست خارجی شکستخورده، ولی پرسود برای آمریکا و غرب و صنایع تسلیحاتی آنها، روبروست، قبل از سفر به مصر از دانشگاه داخلی خودشان دکتری افتخاری در تاریخ میگیرد و حالا در سفر به مصر هم به همین درجه علمی! مزّین میشود تا وقتی نمیتواند متنهای ساده عربی را از روی کاغذ بخواند، تا حدودی ترمیم روحیه شود و ازاینپس او را «دکتر سلمان» بخوانند!!

ملک سلمان بهخوبی هشدار آمریکاییها را دریافت کرده و میداند که باید درازاء حمایت آمریکا و غرب از تخت و تاج پادشاهی، خدمات بیشتری به سیاستهای آمریکایی بنماید. دغدغه راهبردی و ژئواستراتژیک آمریکا، دگرگونی در معادلات قدرت خاورمیانهای است که محور آن ایران است و لذا عربستان باید با هزینههای مالی و رشوههایی که به کشورهای مختلف میدهد، بهجای جنگافروزی و اصرار بر خواستههای غیرقابل تحقیق، دست به ائتلافسازی منطقهای علیه ایران بزند. ظرفیتهای شورای همکاری آنقدر سست است که نه آمریکا و غرب و نه آلسعود، به این خانه عنکبوت امیدی ندارند.

آلسعود باید بر روی جذب و ائتلاف فعال با سه کشور مصر، ترکیه و پاکستان متمرکز شود و علیرغم تباین فراوان سیاست خارجی و اولویتهای آنها، شانس خود را در این تلاش، بیازماید.

سفر منطقهای ملک سلمان برای جلبنظر مصریها با تبلیغات فراوان و تشریفات و تعارفات چاپلوسانه به امضاء 15 سند همکاری اقتصادی و احتمالا نظامی منتهی شد و بنا به آنچه خبرگزاری انگلیسی رویتر منعکس کرده است، کمکهای مالی و اقتصادی آلسعود نمیتواند بلاعوض باشد.

انتظار اصلی آلسعود کاملا سیاسی است و آنها میدانند که در یمن و سوریه و لیبی با مواضع مصری همسو نیستند، ولی مصریها باید در ائتلاف اسلامی آلسعود، نقش فعالتری بهعهده بگیرند و حامی این پادشاهی در ماجراجویی در قبال ایران باشند و از سوی دیگر مصریها به آلسعود فرصت بیشتری در مسئله فلسطین بدهند.

ژنرال السیسی با چالش اصلی اقتصادی و یک اولویت اصلی در سیاست خارجی روبروست، تا از طریق فعالسازی نقش منطقهای، به اقتصاد فروپاشیده مصری، رمق تازهای بدهد و جامعه مصری را از مرز انفجار اجتماعی و مشکلات روزمره دور کند، البته ملک سلمان در سفر بعدی باید به ترکیه سفر کند و شانس ائتلافسازی با ترکیه برای فشار به ایران را افزایش دهد. ترکها با اینکه با شوک اقتصادی روبرو هستند و در یک سال گذشته 20 درصد ظرفیتهای اقتصادی خود را از دست دادهاند، ولی نگاه آنها در همکاری با سعودیها نمیتواند راهبردی باشد، خصوصا اینکه باوجود تشویق و تحریکات اسرائیلی، تمایلی به چالش جدی با ایران را ندارند و قصد ندارند با اولویتهای سعودی در قبال ایران، آسیبپذیری های خود را افزایش دهند.

پاکستانیها ضمن نیمنگاه به مؤلفه همکاریهای امنیتی با ایران، رشوههای سعودی را پس نمیدهند و برای حل مشکلات اقتصادی خود، خط لوله صلح ایران برای انتقال گاز را متوقف و به خط لوله تاپی از ترکمنستان و از مسیر افغانستان پیوستهاند تا آلسعود را خشنود کنند و شاید این اقدام آنها با حضور فعال هندیها در پروژه چاهبهار در ایران هم مرتبط باشد، ولی آنچه روشن و قطعی است، اینکه پاکستانیها هیچ تمایلی به حضور در ماجراجوییهای نظامی عربستان ندارند.

دیپلماسی جدید عربستان اگر برای عربستان آب نداشته باشد، برای صنایع نظامی آمریکا، نان خوبی دارد و ائتلاف اسلامی آلسعود باید خریدهای نظامی وسیعی از آمریکا در سال جاری و سالهای بعد داشته باشد و آمریکاییها برای سیاستهای خاورمیانهای خود، به دلارهای نفتی عربستان و بقیه شیخنشینهای حاشیه خلیجفارس و نیروهای تکفیری آنها که جنگهای نیابتی را برای آمریکا به اجرا میگذارند، بسیار نیازمندند.

لذا چاپلوسیهای جان کری در مورد سوریه و یمن که بهدنبال تحقق نسبی اهداف تروریستی در مذاکرات سیاسی است و از ایران نیز میخواهد که نقش بهاصطلاح سازنده داشته باشد، کاملا قابلدرک است. آنها میخواهند گره کور آنها و بنبستهای تروریستی آنها در سوریه و جنگ شکستخورده آلسعود در یمن، بهدست ایران باز شود و سازنده بودن نقش ایران،به معنی پذیرش همه جنایات آنها و عقبنشینی از خواستههای مردم سوریه و یمن میباشد.

درست است که آمریکاییها برای حل مشکلات راهبردی خود در خاورمیانه، عجله دارند، ولی بازی با پروندههای گوناگون منطقهای در یمن، سوریه، عراق و لبنان و مصر و لیبی را برای خودشان پولساز میدانند که از مشکلات اقتصادی در آمریکا خواهد کاست.

ژنرال سیسی با اینکه محتاج دلارهای نفتی و رشوههای آلسعود است و از هر فرصتی برای فروش مواضع سیاسی و جنجال تبلیغاتی علیه ایران کوتاهی نمیکند، ولی آنچه مورد درخواست آلسعود است از سقف مواضع تبلیغاتی ـ سیاسی مصریها فراتر است و ژنرال سیسی که اکنون بهجز چالش امنیتی با اخوانیها با مشکل داعش تکفیری و القاعده هم روبروست، همچون اسلاف خود مانند مبارک، فقط به بهره از این گاو شیرده فکر میکنند.

یعنی اینکه در مسئله فلسطین جایگاه خود را رها نمیکنند و برنامههای عربستان و قطر و دیگران را برهم خواهند زد و در یمن و سوریه، با برآورد و رویکرد متفاوت از سعودی ها رفتار خواهند کرد.

حداکثر بهره آلسعود از رشوههای ملک سلمان این است که از نزدیک شدن مصر به ایران جلوگیری کرده و از رویکرد دستگاههای امنیتی مصری برای سرکوب جریانهای تکفیری و مورد حمایت عربستان، بکاهند و مواضع الازهر در قبال شیعه و ایران و یا حزبالله در لبنان را رقیق نموده و با آنها فاصله بگیرند.

اگرچه مصریها همزمان با سفر ملک سلمان، تلویزیون المنار حزبالله لبنان را از روی ماهواره «نایل ست» حذف کردند، ولی عاقلتر از آنند که در باتلاق سیاستهای ضد حزبالله و ضد ایرانِ آلسعود، حضوری فعالتر داشته باشند.