دختری با هندزفری که از صدای آوینی خوشش می‌آید/ مستندهایی که فروش ندارد!

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، «دهه هنر انقلاب» بهانهای شد تا برای اولین بار جهت تهیه گزارش مردمی وارد میدان شویم و در خیابانها قدم بزنیم و حرفهای مردم درباره هنر را بشنویم. به خیابان شهید بهشتی رفتم و کنار کیوسک روزنامه فروشی به دنبال سوژه مصاحبه گشتم. از چند متری کیوسک مرد میان سالی با کت و شلوار اتو کشیده شده و عینک و کیف چرمی نظرم را به خودش جلب کرد. کنار روزنامهها ایستاد و کیفش را در دیگر دستش قرار داد و سیگاری از جیب بیرون آورد و در همین حین روزنامهها را نگاه میکرد.

به او سلام کردم و خودم را معرفی کردم. وقتی درباره هنر از او سوال کردم علاقهای از خود نشان نداد و خیلی آرام گفت «از ما گذشته است اما پسرهایم اهل هنر و موسیقی هستند.» او از بچههای جنگ بود. لهجه شیرینی داشت و وقتی از او پرسیدم گفت: کرمانی هستم و خیلی سعی کرده ام تا اصالتم را حفظ کنم. سابقه حضور در لشکر ثارالله به فرماندهی حاج قاسم سلیمانی را داشت.

او متولد سوم آذر 1323 از کرمان بود. سن و سالش به ظاهرش نمیخورد اما برای اطمینان من، مدارکش را بیرون آورد. او گفت پدر من 97 سال سن دارد و روزی چند کیلومتر پیاده روی می کند. وقتی گفتم هنر باید چطور باشد تا خوشتان بیاید گفت«اول فضا مهم است که سالم باشد. اگر این طور باشد من حتی با موسیقی هم مشکلی ندارم.»

آقای هاشمی سه ماه دیگر قرار است بازنشسته شود. او پیش از انقلاب کارمند بانک تهران بوده است و حالا در بانک ملت است. او میگوید سه فرزندش اهل هنر هستند و خودش از "ایران ایران" رضا رویگری خوشش میآید و معتقد است موسیقی نواحی، آدم را آرام میکرد. هاشمی، آوینی را خوب میشناسد و می گوید اگر آوینی بود امروز هم دفاع مقدس را روایت می کرد.

کاظمی شخص دیگری است که درباره هنر انقلاب با او صحبت می کنم. او متولد 1347 است و به مستندهای انقلاب و دفاع مقدس علاقه دارد. او می گوید هر سال مستندهای شهید آوینی را می بیند و آخرین بار نیز یک ماه پیش، مستندی از آوینی دیده است. کاظمی معتقد است نسل آوینی هر جایی میدان نبردی بود حتماً حضور داشتند و شاید امروز آوینی اگر بود در سوریه و عراق مستند می ساخت.

او می گوید اسم آوینی تداعی کننده خاطرات دفاع مقدس است و تاکید می کند بر آثار آوینی که چقدر توانسته است بر مخاطبان تاثیر بگذارد. کاظمی می گوید بچه های نسل 70 و 80 آوینی را کمتر و یا شاید اصلاً نمی شناسند و می گوید شبکه های پر مخاطب در این باره کم کاری کرده اند. به خاطر همین حرف بود که سری به جلوی یک کلوپ فیلم زدم. پسری 13 ساله مشغول دیدن فیلم های کارتونی بود. از او درباره کارتون هایی که دیده است سوال کردم. گفت حدود هزار فیلم دیده است!

مهدی از علاقه اش به فیلم های وحشتناک گفت. او از اختلاف قیمت فیلم های دوبله شده با زیر نویس گله داشت که چرا باید قیمشتان اختلاف داشته باشد! وقتی از آوینی پرسیدم که آیا او را می شناسد، تعجب کرد. او حتی یک بار هم اسم شهید آوینی را نشدیده بود. از دیدن فیلم های وحشناک خوشحال می شد و می گفت برای اینکه شب ها خواب آنها را نبیند، قرآن هم می خواند؛ چون یک بار خواب دیده بود دایناسورها او را دنبال کردهاند!

کنجکاوی ما به دهه 70ی و 80یها بیشتر شد. ترکیب سنی و توجه به جنسیت برای این گزارش مردمی بسیار مهم بود. خانم 20 سالهای را دیدم. خانمی مانتویی که هندزفری هم توی گوشش گذاشته بود و با یک شال، بخشی از موهایش را پوشانده بود. آوینی را می شناخت و می گفت :«از صدای او خوشش می آید.» می گفت: اگر امروز آوینی بود فقط به ایران توجه می کرد و مسائل و مشکلات جانبازان کشورمان.

خانم 40 سالهای در پاسخ به اینکه آوینی را می شناسد گفت: « او یک هنرمند واقعی بود؛ اگر آوینی بود حتماً درباره دفاع مقدس کار می کرد.» وقتی به او گفتم دفاع مقدس که سالهاست به پایان رسیده است با جدیت گفت:« دفاع مقدس هیچ وقت تمام نمیشود و اگر سالها درباره آن کتاب نوشته شود نیز کم است و باید باز نوشته شود.»

آخرین سوژه این گزارش فروشنده ویدئوکلوپ! است که هیچ فیلم مستندی از جنگ در مغازه اش ندارد. وقتی از علت نداشتن مستند جنگ از او سوال می پرسم می گوید کسی سراغ این مستندها نمی آید؛ فروش ندارد.