رزمنده عراقی عملیات بیت المقدس که دست پر آمد

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، قبل از عملیات بیت المقدس بود که سردار شهید سهراب نوروزی فرماندهی یکی از گردانهای تیپ 8 نجف را به عهده داشتند. در سنگر نشسته بودیم که فرمانده تیپ با سهراب تماس گرفتند و گفتند که یک اسیر نیاز داریم و به هر شکلی که شده تا 24 ساعت آینده یک اسیر عراقی برایمان بیاورید .

سردار نوروزی گفتند که مگر اسیر عراقی همین اطراف است ما بگیریم و بیاوریم که وقت هم تعیین می کنید .

فرمانده تیپ فرمودند: به هرحال لازم است و باید هرطور که شده این کار انجام شود . شهید نوروزی چند لحظه ساکت شدند و بچه ها را خواستند و فرمودند: چند دسته میشویم واز نقاط مختلف می رویم جلو ، بلکه بتوانیم اسیری بیاوریم . کار خیلی سختیه و خلاصه خیلی مشکل بود . توی همین افکار بودیم و خدا را به اولیائش خواندیم که فرجی بشود و ما هم در این کار موفق شویم . زمان زیادی ازاین صحبتها نگذشته بود که یک نفر را آوردند جلو سنگر ، سلام کرد . ما هم جواب سلام ایشان را دادیم ! پرسید فرمانده شما چه کسی است ؟ ما هم اشاره کردیم به کاکا نوروزی و گفتیم که ایشان است . آمد داخل سنگر و نشست . سهراب از او پرسید شما کی هستید ؟ گفت من عراقی ام و خودم به اینجا آمده ام . بفرمائید چگونه آمده اید و چه کار دارید .

او از شیعیان عراق بود . وی که به زبان فارسی مسلط بود، لب به سخن گشود و گفت : من در عملیات فتح المبین خواستم با یک کانکس پر از مهمات بیایم ، اما گفتم کانکس ارزشی ندارد . من هروقت خواستم بروم باید با دست پر بروم . الآن هم که آمده ام ، دفترچه ایی آورده ام که تمام اطلاعات ریز و درشت دشمن از جمله : نفرات ، سنگرها ، نحوۀ آرایش نیروها ، وضعیت فعلی عراق در جبهه ها و خلاصه همه مواردمورد نیاز شما را همراه خود آورده ام .

سردار نوروزی مات و مبهوت شده بود سر به سجده برد و شکر گزار خداوند شد و با فرماندهی تماس گرفت و گفت : اسیری که می خواستید آماده است . فرمانده تیپ با تعجب پرسید چگونه به این زودی اسیر را آوردید !؟ کاکا نوروزی گفت که ما نیاوردیم ، اسیر با پای خودش آمد . اسم اسیر را به قرارگاه دادند تا از هویت ایشان اطلاعاتی بدست آورن که قرارگاه هم گفته بود که خانواده این اسیر قبلا به ایران آمده است .

ما لطف و امداد الهی را اینگونه قبل از عملیات بیت المقدس مشاهده کردیم که عملیات هم با موفقیت انجام گرفت .

    شاعر خاطره فوق را به صورت ترکیب بند (نو) آورده است :

وقتی فرمانده تیپ 8 نجف قبل از عملیات بیت المقدس با تماسی از سردار نوروزی یک اسیر عراقی طلب می کند .

      با تماسی گفت فرمانده

                               اسیری واجب و لازم بگشته

                                                           حتم ظرف یک شب و روز دستگیرو اندر اینجا آوریدش

 گفت نوروزی :

           این عراقی ، این حوالی خفت کرده تا بگیریمش به بند و اندر اینجا آوریمش

           که چنین فوری و زود هم وقت را برنامه ریزی می کنید .

         باز نوروزی سکوتی محض کردند

                                                         همه را احضار کردند

                                                                                            خطبه ایی ایراد کردند

چند دسته می شویم

                      از نقاط مختلف سنگر بگیریم ،

                                                                شاید این مشکل به شکل دیگری انجام گیرد .

کار صعب و مشکلی بود

                               در همین افکار بودیم

                                                     با خدا خلوت نمودیم

                                                                                    اولیائش را وساطت کرده و خواهش نمودیم .

خواستیم تا او فرج بگشاید و ماهم موفق کار را آسان پذیریم .

در همین اوقات بودیم .

یک نفر آورده شد

                         یک سلامی را نثار حاضران بنمود و ما هم با علیکی بر ثوابش سهم بردیم .

چون گدائی سائله پرسید :

                                       فرمانده کجاست ؟

                                                                 چه کسی فرمانده است ؟

ما اشاره سوی فرمانده نمودیم

                                     با کاکا نوروزی اورا کاملا آشنا نمودیم .

گفت نوروزی :

                       که هستی ؟بیشتر از خود بگو .

                                                                تو سفیری از کدامین پادشاهان عراق

                                                                                           ازدیار سرزمین پادشاه کربلائی

                                                                                                                            یا نجف یا کاظمین یا سامرائی .

گفت : من از لشکر بعث عراقم

                                  عزم را راسخ نمودم

                                                      با دو پای خود زجان و دل به قصد آمدن ره طی نمودم .

از محبان علی ام

                     مستقر بر درگه شاه نجف و کربلا و کاظمین و سامرا هستم

ولیکن :

از فراق شاه مشهد سو به چشمانم نمانده

                                               جان به جانکاهم نمانده –آمدم بر پای بوسش

                                                                                                 تا بسازم خاک او را توتیائی بهر چشمم

                                                                                                                  از دمش بر روح خود آرم ، کمی هم جان بگیرم .

چند لحظه رفت و او هم صحبتی با دوستان هموار کرد .

گفت : در فتح المبین نیت نمودم با کانکس پرو لبریز از مهمات ، خدمتی را تازه سازم .

                                         باز خواستم ارزشی تر از کانکس و تیرو توپ ، چیز دیگر را به تقدیمی یار اهدا نمایم .

حال دارم دفتری از شرح حال و نقشه های شوم دشمن .

                                                         از نفرها ،از مهمات ، نحوۀ آرایش خاکریز و ماکریزها و سنگر

                                                                      زیر و بم دشمنان را جمع کرده بر دل و اوراق جان آورده ام

                                    حال من این هدیه را آورده ام

                                    تا ببینم چند افتد از رضاو رغبت یاران قبول

شکر کرد نوروزی ، آن جل و جلال لایزال بی شریک را

با تماس خود به فرمانده بفرمود :

                        آن اسیری را که دعوی می نمودید حاضر و آماده است .

گفت فرمانده به نوروزی :

گو چگونه یک اسیر آورده اید با این عجالت

گفت او خود ، سنگ دل را سفته و با پای دل خدمت رسیده

اسم و رسمش را در آمار قرارگاه ثبت کردند .

                            مطلع گشتند اهل بیت او، به ایران آمده است قبل ازاین

                             ودست حق را در جهاد اقدس بیت المقدس ، ما نظاره می نمودیم و خدا را شکر کردیم .

                                              و عملیات با موفقیت انجام شده به اتمام رسید .

 

 

                  سردار دلاوران عاشق بودی                              وارسته و پاکیزه و صادق بودی

                 آن دم که ردای سرخ بر تن کردی                     تصویر بلندی از شقایق بودی   

 

نویسنده : خاور مولائی آرپناهی  - گوینده خاطره قنبرعلی کریمی

منبع: نوید شاهد