طرح عربستان سعودی برای یمن

به گزارش گروه بینالملل دفاع پرس، تاریخ نظام آل سعود و سیاست آن درباره یمن طی یک صد سال پیش آکنده از طمع ورزی در سرزمین یمن است. این نظام از راه دلارهای نفتی یا از راه قدرت با کمک انگلیس، آمریکا و نیروهای استکبار جهانی سیاست های توسعه طلبانه خود را در یمن پیش برده است.

هنوز هم آل سعود به بخشهای بیشتری از سرزمین یمن چشم طمع دوخته اند. اشغال بخش هایی از یمن مانند عسیر، نجران و جیزان برای این رژیم کافی نیست. بلکه سردمداران این کشور اکنون به دیگر سرزمین ها، گذرگاه دریایی و بخش های از استان حضر موت چشم دوخته اند.

آل سعود نخستین بار در سال 1934میلادی با اشغال مناطق عسیر، نجران و جیزان و ملحق کردن آن به خاک عربستان، سیاست توسعه طلبانه خود را نشان داد. آل سعود چندین بار علیه یمن وارد جنگ و درگیری مسلحانه شد. با وجود قرارداد سال 1934 طائف و معاهده سال 2000 میلادی جده که میان عربستان و یمن بسته شد بازهم آل سعود سیاست توسعه طلبانه خود را با به کار گیری ثروت و قدرت برای بلعیدن سرزمین های یمن ادامه داد.

سردمداران آل سعود برای آسان سازی اشغال سرزمین های یمن توانستند برخی از مسوولان مدنی، نظامی و شیوخ یمن را با دلارهای نفتی خریداری کنند و به تدریج و به طور هدفمند سرزمین های یمن را به عربستان ملحق کنند. همچنین نظام عربستان برای پیاده کردن سیاست های توسعه طلبانه خود علیه یمن به جنگ اقتصادی و امنیتی روی آورد تا یمن را به کشوری فرسوده، ضعیف و ناتوان تبدیل کند تا نتواند در برابر طمع ورزی های نظام عربستان و بازپسگیری سرزمین هایی که طی دهههای پیش اشغال کرده است رویارویی کند.

سایت ویکیلیکس شماری از اسناد را فاش کرده است که نظام عربستان را به سبب در پیش گرفتن دسیسه های بزرگ و نیت های شوم علیه یمن رسوا می کند. نظام عربستان ادعا میکند که با هدف بازگردان مشروعیت به رئیس جمهوری که دوران آن به سر آمد و مورد پذیرش مردم یمن نیست نیروهایی را از کشورهای گوناگون به جنگ علیه یمن وارد کرده است.

اما اسناد ویکیلیکس واقعیت هایی از طمع ورزی های آل سعود در جنگ علیه یمن را فاش کرد. بر پایه این اسناد، هدف عربستان از حمله به یمن به وجود آوردن گذرگاه دریایی در دریای عرب از راه جمهوری یمن است. این طرحی است که ده ها سال برای پیاده کردن آن دسیسه چینی شده است.

هنوز هم آل سعود امیدوارند که حضر موت و المهره را از راه های گوناگون به عربستان ملحق کنند. نظام عربستان از راه ابتکار عمل پلید ( ابتکار عمل کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس) توانست طرح تجزیه یمن به 6 اقلیم را تصویب کند. برپایه این طرح، حضرموت و المهره یک اقلیم خواهند بود و این مقدمه ای برای تجزیه یمن است تا در دوره های بعد اقلیم حضر الموت به عربستان ملحق شود.

اما با وجود همه تلاشها، خواستههای نظام آل سعود به دیوار بلند آگاهی مردمی یمن برخورد کرده است. همچنین نظام آل سعود تمایل دارند محور تازه ای به عنوان گذرگاه برای صادرات نفت از راه حضر موت بگشایند تا نیازی به تنگه هرمز که در کنترل ایران است، نداشته باشند. این مسالهای است که نظام توسعه طلبانه عربستان را به تلاش برای جداسازی حضرموت از سرزمین های یمن وادار کرده است. در صورت جدا شدن واقعی اقلیم حضرموت این کشور برای الحاق مجمع الجزایر سقطرا تلاش خواهد کرد تا از این راه کنترل گذرگاه های دریایی در دریای عرب را در دست داشته باشد.

طمع عربستان فقط به ایجاد گذرگاه دریایی محدود نشد، بلکه نظام عربستان به منابع نفتی یمن هم چشم دوخته است. طی یک پژوهش ژئوپلتیکی که حدود 20 سال پیش درباره یمن با عنوان (گنج مخفی در یمن) توسط شرکت های متخصص اکتشاف نفت جهانی منتشر شده مشخص شده است یک دریاچه نفتی در جزیره العرب در میان مناطقی از استان های مارب، الجوف، حضرموت، شبوه و ابین واقع شده است. این منطقه سومین میدان نفتی جهان را در بردارد. اگر این منطقه مورد بهره برداری قرار گیرد یمن می تواند روزانه حدود 5 میلیون و 200 هزار بشکه نفت از این منطقه صادر کند. از این رو عربستان طرحی را پیش می برد تا این دریاچه نفتی را زیر کنترل خود در آورد.

نظام عربستان با حمله های مداوم و پناه دادن به «عبدربه منصور هادی» رئیس جمهوری فراری یمن و برخی از رهبران یمن همه طرف های را برای رسیدن به هدف خود زیر فشار قرار دهد. این کشور همین شیوه را در سال 1934 هم در پیش گرفت و توانست مناطق عسیر، نجران و جیزان را به خاک عربستان ملحق کند.

اما شماری از عوامل در مسیر تحقق این سناریو ممانعت به عمل می آورد. یکی از این عوامل مسائل داخلی عربستان است. فضای بین المللی کنونی هم با فضای سال 1934 متفاوت است. زیرا یمنی ها در برابر این اندیشه پایداری خواهند کرد. بلکه آنان برای بازپسگیری مناطقی که در سال 1934 از یمن جدا شده تلاش خواهند کرد. همچنین مردم سراسر یمن اکنون قدرت کافی برای رویارویی با این طرح را دارند.

از این رو می توان به طور قطعی گفت که مردم یمن در برابر ذره ای از خاک میهن خود سازش نخواهد کرد هر چند که این مساله هزینه بردار باشد.