ابوالقاسم برای شهادت، پزشکی را کنار گذاشت/ شهیدی که گفت می‌دانم از کجا تیر می‌خورم
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان شرقی، شهید «ابوالقاسم اصغری» بیستم شهریور 1335 در شهرستان میانه متولد شد. شیخ ابوالحسن، پدر خانواده، از روحانیون مبارز زمان شاه بود. حضور در منبرهای پدر، مشوق او برای شرکت در برنامه‌های مذهبی شد.
فوتبال در زمین خاکی، تماشای مسابقات کشتی و وزنه برداری بهترین تفریحات ابوالقاسم بودند. عزیمت خانواده به تبریز در سال 1348، زمینۀ تحصیل او را از 14 سالگی تا دیپلم در تبریز فراهم کرد. پادگان باغ شهر تهران در سال‌های، 54 تا 55 محل خدمت سربازی ابوالقاسم بود.
مشاهده فساد حکومت استبدادی، عزم او را برای ادامه تحصیل در دانشگاه جدی‌تر کرد. او در دوران سربازی هم از فکر کنکور فارغ نبود. چون درقیام 29 بهمن 56 مردم تبریز نقش فعالی داشت، ساواک به دنبالش بود. برنامه‌ها تغییر می‌کرد اما اهداف نه! حتی پس از پیروزی انقلاب، از کارهای انقلاب دور نبود و در غائله خلق مسلمان تبریز در کنار شهید مدنی، نقش موثری داشت.
ابوالقاسم در سال 58 با رتبه 53 در رشته پزشکی دانشگاه تبریز قبول شد. در دانشگاه، جزو دانشجویان پیرو خط امام بود و در مقابله با جریانات ضد انقلاب، و آگاه سازی دانشجویان شب و روز نداشت. همراه سایر دانشجویان انقلابی، در فتح کنسولگری آمریکا در تبریز حضور داشت. با شروع انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه‌ها، هر جا که لازم بود، کاری به دوش می‌گرفت؛ از ستاد مبارزه با مواد مخدر تا استانداری و ... .
شروع جنگ، برنامه‌های ابوالقاسم را کاملا تغییر داد، از همه چیز گذشت و زود راهی خوزستان، مرکز اصلی جنگ شد. آنجا به ستاد جنگ‌های نامنظم به فرماندهی شهید چمران پیوست. او عاشق شهید چمران بود و سرنوشتش نیز چون او شد.
زندگی سراسر تلاشِ ابوالقاسم اصغری، در چهارم فروردین ِسال 61، با شهادت خاتمه یافت. او که پیشاپیش گروه رزمندگان حرکت می‌کرد و با اصابت گلوله به گلویش آسمانی شد، چنان‌که چند روز پیش خودش به دوستانش بازگفته بود!
وصیت نامه شهید ابوالقاسم اصغری در حسینیه جماران و در محضر مرادش امام خمینی قرائت گردید.
قسمتی از وصیت نامه شهید ابوالقاسم اصغری
الله اکبر، شهادت می دهم نیست خدایی به جز الله و محمد (ص) فرستاده اوست و علی (ع) اولین امام ما و حضرت مهدی (عج) آخرین امام ما است.
چون من از تمام دنیا بریده ام و از مادر و پدر و سایرین گذشته ام، به این جهت حرفی هم برای دنیا و مادیات ندارم.
خدایا تو میدانی که من سرتاپا غرق در گناهم و نفس من بر عقلم غالب است. خدایا من هم می دانم که شهادت هجرتی است که من لیاقت آن را ندارم. ولی با تمام آلودگی ها و کوله باری از گناهان آمده ام به طرف درگاه تو. خدایا قبل از هر چیز به حق خودت گناهان مرا عفو کن و توبه مرا قبول کن که تو رحمان و رحیم هستی و کمک کن اگر روزی شهید شدم، فقط در راه تو و رضای تو و به خاطر اسلام فدا شوم. خدایا کمک کن در راه عشق تو بسوزم و مانند یک عاشق دلباخته در راه تو فانی شوم و اگر غیر از این باشد وای بر احوال من.
همه بدانند که منطق ما منطق قرآن است که می فرماید: وقتی به عاشقانه راه الله مصیبتی پیش آمد، گویند "انا لله و انا الیه راجعون" و شما ای امت اسلام و شما ای دنیای کفر بدانید که ما هیچ باکی از کشته شدن نداشتیم و ما از طرف خدا آمده بودیم و به سوی او رجعت خواهیم کرد. پس چه خوش است که در لباس شهادت خدای خود را ملاقات کنیم و دنیا بداند که اسلام با این منطق انشاءالله روزی بر کل جهان پیروز خواهد شد و آن روز چه قدر نزدیک است و ما نمی دانیم.
به صدام و اربابانش آمریکا و شوروی و سایر جنایتکاران روزگار میگویم که ما را به خاطر چه گناهی می کشید؟ اگر گناه ما دفاع از آیین اسلام و قرآن است و به خاطر عاشق بودن به الله، بدن های ما را سوراخ سوراخ می کنید، بدانید که ما به این کار شما خیلی راضی هستیم و اگر هزاران بار نیز ما را بکشید ما از الله و قرآن و پیامبران و امامان و انقلاب اسلامی و خمینی دست نخواهیم کشید و بدانید که ما با گلوله های شما به زندگی ابدی خواهیم پیوست و ما هرگز نخواهیم مرد و تا خدا هست ما هم هستیم و پیش او روزی می خوریم ولی شما نمی دانید و درک نمی کنید.
و شما ای جانیان وطن فروش بدانید که ما فرزندان اسلام روز به روز بیشتر عاشق الله می شویم و بیشتر به خدا نزیک می شویم ولی شما باید در روز قیامت طبق آیه " و من یعمل مثقال ذره شر یره" حساب پس بدهید و بدانید که آن روز برای شما خیلی سخت خواهد بود.
و شما ای فرزندان اسلام بدانید که خداوند شما را طبق آیه شریفه " و لنبلونکم بشی من الخوف و من الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات" همیشه امتحان می کند و شما باید خیلی مواظب باشید تا از"و بشرالصابرین" باشید و بدانید که آسان ترین امتحان برای شما این است که می فرماید: "ان الذین آمنوا والذین هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله اولئک یرجون رحمت الله والله غفور رحیم". و اگر خود را برای این کار آماده کنید، بدانید که "الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور" است و شما برای هیشه پیروز خواهید شد و اگر شما و ما بتوانیم خود را خالص و تمام اعمال خود را فقط برای رضای خدا انجام دهیم، آن موقع است که خداوند برای جان و مال ما مشتری خوبی است و آن وقت است که ما را شهید میکند و اگر شهید کرد طبق آیه شریفه "یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه" از ما راضی می شود و برای همیشه طبق آیه " فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی" ما را در بهشت برین جا خواهد داد و تا خدا هست ما هم هستیم.
من و تو ای برادر رزمنده باید برای پیروز نمودن اسلام در راه خدا با تمام امکانات جنگ کنیم آن طوری که مشرکین و کافران و منافقین با ما جنگ می کنند و بدانیم که عاقبت پیروز هستیم.
شما ای کسانی که از درگاه رحمت خداوند فرار می کنید، بدانید که پیروزی شما وقتی حاصل میشود که با خدا باشید و باید هر چه زودتر برگردید که در غیر این صورت عذابی سخت دردناک در انتظار شماست.
شما ای مسئولین و ای برادران عزیزی که به شما علاقه دارم، باید سعی کنید هر چه بیشتر به خاطر رضای پروردگار و به خاطر مصلحت اسلام و انقلاب اسلامی کار کنید تا بتوانیم اسلام و انقلاب اسلامی را به پیروزی نهایی برسانیم.
و شما ای خانواده عزیزم و سایر دوستان و آشنایان، ضمن اینکه از همه شما می خواهم مرا حلال کنید، دوست دارم بدانید که من به خاطر رضای خدا و برای پیروزی اسلام و به خاطر عشق به امام زمان و انقلاب و امام خمینی این راه را با آگاهی کامل و با عشقی پاک و با امید برای اینکه بتوانم به اسلام و انقلاب کمک کنم، انتخاب کرده ام و اگر روزی خداوند لطف کرد و من شهید شدم، بدانید که عاشق بودم و سوختم و معشوقم خواست او را در لباس شهادت ملاقاتش کنم. پس شما بعد از این، اصلا ناراحت نباشید و بدانید که خوشبختی من در این راه بود و من چه خوب انتخاب کردم و به مادرم می گویم که همیشه برای فرج امام زمان و برای طول عمر امام دعا کن. چون تو مادر شهید هستی و انشاءالله خدا دعای تو را قبول می کند و همیشه به عوض ناراحتی و گریه اگر بتوانی برای شهیدان دعاکن و برای پیروز شدن خون و آرمان آنها فکر کن.
در خاتمه خدایا، پروردگارا، یا ربی، اگر لطف کردی و خواستی مرا شهید کنی با شهیدان واقعی صدر اسلام و شهیدان کربلا محشورم کن.
خاطراتی از شهید ابوالقاسم اصغری
ابوالقاسم آرام و قرار نداشت! بسته به ضرورت کارها، در نهادهای مختلفی فعالیت می‌کرد؛ هر کاری که برای حفاظت از انقلاب اسلامی لازم بود. اما مسئولیت، موجب نمی‌شد که خودش را ببازد. او همیشه بزرگ‌تر از عنوان‌ها بود! حتی گاهی دوستانش او را در حال رفتگری در خیابان‌های تبریز دیده بودند. دیدن این صحنه برای دوستانش سخت بود، آنها می‌گفتند: «ابوالقاسم! این کار در شأن تو نیست! تو مثلا دانشجوی پزشکی این مملکت هستی!» اما جواب می‌‌شنیدند: «هر کاری برای انقلاب از دست ما برمی‌آید باید انجام بدهیم. رفتگری چه عیبی دارد؟! چقدر خوبست مردم، همیشه شهر را تمیز ببینند.»
چند روز قبل از عملیات، وصیت‌نامه‌اش را نوشت. در پایان نوشت: «شهید ابوالقاسم اصغری»
دوستش با تعجب گفت: «اینجا جبهه است ابوالقاسم! شاید اسیر یا مجروح شوی. بابا اینقدر قاطعانه ننویس شهید!» ابوالقاسم لبخندی زد و گفت: «من مطمئنم این بار شهید خواهم شد و حتی می‌دانم گلوله به کجای بدنم می‌خورد.» زیاد طول نکشید دوستش شاهد شهادتش شد. وصیت‌نامۀ ابوالقاسم در دیدار مردم آذربایجان با امام خمینی، در حسینیه جماران خوانده شد...
پدر ابوالقاسم، با اینکه خودش مبارز زمان شاه، زندانی سیاسی و رزمنده بود، به حال پسرش غبطه می‌خورد. او شاهد مناجات‌ها و گریه‌های شبانۀ پسرش در خانه بود. می‌دید پسرش دارد از زمین کَنده میشود. دوستان همرزم ابوالقاسم بعد از شهادتش گفتند: در شب عملیات فتح المبین، ابوالقاسم در جمع‌مان روضه خواند. بعد از روضه ناگهان گفت: «بچه‌ها! چه بوی خوبی میآید شما هم می‌شنوید؟» ما متوجه چیزی نبودیم! ابوالقاسم گفت: «بچه‌ها! من حتما فردا به آرزویم می‌رسم، من شهید می‌شوم!»... .
انتهای پیام/
