نوجوان شهیدی که در قامت یک وزیر بود/ نیم‌خطی که تنها وصیت یک شهید ادیب شد
گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: تعاریف نخبگی در این سال‌ها محدود به فاکتورهای خاصی از درس خواندن و رسیدن به درجات بالای علمی شده است و کمتر کسی درباره نخبگان شهید که روزی با وجود داشتن همه شرایط تحصیل و زندگی مرفه و جایگاه خوب اجتماعی، برای هدفی والاتر زندگی آسوده خویش را رها کردند تا در مسیر دیگری قدم بگذارند صحبتی به میان آورده است. در سال‌های پس از جنگ کمتر از شهدای نخبه و هزاران شهید دانشجو صحبت شده است. شهید احمدرضا احدی رتبه اول کنکور سال 1364 تجربی بود. علاوه بر این آثار برجسته ادبی از این شهید به یادگار مانده است که اوج عرفان و سلوک معنوی وی را نشان می‌دهد. در ادامه گفتوگوی خبرنگار دفاع‌پرس را با «محمدرضا احدی» برادر شهید احمدرضا احدی می‌خوانید.
دفاع‌پرس: آقای احدی یک بیوگرافی کلی از برادرتان بفرمایید.
شهید احمدرضا احدی فرزند اول خانواده ما، 25 آبان سال 1345 در شهر اهواز به دنیا آمد. به دلیل فعالیت شغلی پدرم که جمعی لشکر 92 زرهی اهواز بود ما در اهواز زندگی می‌کردیم ولی اصالتا اهل شهرستان ملایر بودیم. سه فرزند بودیم که احمدرضا با سه سال اختلاف از برادر دیگرم بزرگتر از ما بود.
دوران ابتدایی و راهنمایی را در اهواز با نمرات عالی پشت سر گذاشت و از همان زمان مشخص بود دارای نخبگی و هوش و استعداد خاصی است. در فعالیت‌های انقلاب در سال 57 خود را علاقه‌مند و جدی به مسائل انقلاب نشان می‌داد. در خانه بالکن بزرگی داشتیم که شهید درس‌ها و مطالبش را آنجا می نوشت. زمان راهپیمایی‌های مردم پیش از پیروزی انقلاب اسلامی زمانی که 12 سال سن داشت روی یک تابلویی نوشته بود مرگ بر شاه. گارد شاهنشاهی وقتی این جمله را در بالکن دیده بود با تیر و لگد به در منزل ما زد. حس آزادیخواهی زیادی داشت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی زمانی که عراق به ایران حمله کرد ما هر شب شاهد حمله‌های وسیع عراق در اهواز بودیم که روح غلیان‌یافته شهید را لحظه به لحظه در خصوص جنگ کنجکاوتر می‌کرد.
در آبان سال 59 با توجه به اینکه عراق به سه راه خرمشهر خیلی نزدیک شده بود و منزل ما هم در نزدیکی سه راه خرمشهر بود مجبور شدیم به ملایر مهاجرت کنیم، پدرم چون در ستاد جنگ لشکر 92 بود مجبور شد در اهواز بماند و خانواده به ملایر رفت و با شرایط خیلی سخت شروع به زندگی کرد. پدرم یک سال در اهواز ماند و بعد از یک سال به خاطر بیماری قلبی به ملایر آمد و تا به امروز در آنجا ساکن هستیم.
احمدرضا شخصیت علمی و بسیجی داشت که جنبه علمی او بیشتر مورد توجه قرار گرفته. باید از دودیدگاه زندگی شهید را مورد بررسی قرار داد. یکی ظاهر زندگی و دیگری صورت حقیقی زندگی او. زندگی همه شهدایی که درباره آن‌ها میشنویم بر اساس شواهد و قرائن است و کارهایی که در پنهان کرده‌اند مستور است، واقعا کسی نمی‌داند این شهدا چه کرده‌اند و آنچه ما می گوییم پرده‌ای از زندگی شهید است، اما حقیقتا ما خانواده شهدا هم نمی‌توانیم بگوییم شهدا چه کسانی بودند.
دفاع‌پرس: شهید احدی آثار ادبی بسیار ممتازی هم از خود به جای گذشته است که مورد توجه قرار گرفته.
بله، او با شهیدان آوینی، حبیب غنی پور و مهدی رجب بیگی دارای آثار ادبی ممتاز در جنگ هستند. احمدرضا علاوه بر آنچه در جبهه می‌دید هنر مکتوب کردن آن را هم داشت. در شب عملیات در شب شهادت یکی از همسنگرانش مطلبی را نوشته است که بعدها گفت این‌ها را نوشتم تا روزی بازخوانی کنم نه می‌خواهم ادبیاتم را به رخ کسی بکشم نه آن را چاپ کنم فقط از باب اینکه بعدا ببینم خاطراتم چه بوده و حالات و حس درونی‌ام در زمان جنگ چه بوده است، این‌ها را نوشته‌ام.
از آنجا که این نوشتهها بر اساس زوایای پنهان و تفکر و اندیشه اوست، قابل بررسی و تامل است. از سال 61 که ما در ملایر مستقر شدیم با دوستان خوبی مثل محمد روستایی آشنا شد، در اتحادیه انجمن‌های اسلامی ملایر فعالیت‌های خود را آغاز کرد، به همراه دوستانش به جبهه رفت، در اولین عملیات از زانو مجروح شد و تا شهادت که سال 65 بود، بیش از 13 بار به جبهه رفت و در نهایت شهید شد.
احمدرضا سال 64 رتبه یک کنکور تجربی را کسب کرد. منزلی دانشجویی را در درکه به همراه شهیدان احمد کاظمی، داریوش ساکی و دکتر شمسی که هم اکنون استاد دانشگاه است اجاره کردند. مادر پیری هم در آن خانه ساکن بود. ظرف سه تا چهار ماه سه نفر از این بچه‌ها به شهادت رسیدند. اول حیدر کاظمی که دانشجوی فلسفه بود به شهادت رسید. داریوش ساکی که او هم هم رشته احمدرضا بود در کربلای 4 به شهادت رسید. 12 اسفند سال 65 شهید شد. آن خانم مسنی که صاحب خانه بود با شهادت این بچه‌ها دچار افسردگی‌های روحی شد و جالب است شبکه دو مستندی از این خانم ساخت که این خانم در آن مستند می‌گفت من نمی‌دانم این‌ها چه کسی بودند که اینجا خانه گرفتند.
جایزه ربع قرن آثار جنگ متعلق به شهید 20 ساله
دفاع‌پرس: آثار و نوشته‌های شهید احدی چه شد؟
آثار شهید احدی در سه دفتر 60 برگ توسط استاد کمری در سال 68 تبدیل به کتابی شد به اسم «حرمان هور». تا به امروز چندین کتاب درباره این شهید به چاپ رسیده است. در اولین دوره انتخاب بهترین کتاب جنگ حرمان هور در بخش دستنوشته و یادداشت رتبه یک را کسب کرد. در دومین دوره هم دارای رتبه نخست شد. جایزه ربع قرن آثار جنگ را گرفت چون واقعا جای تعجب داشت دانشجوی پزشکی چطور این ادبیات سنگین را در سن کمتر از 21 سالگی به کار برده است.
حرف امام در راس همه امور است/ وصیتنامه‌اش نیم جمله بود
دفاع‌پرس: به عقیده شما نخبگی در شهدای نخبه ما چگونه بروز و ظهور داشته است؟
این سوال وجود دارد که آیا تنها برتر بودن از لحاظ علمی نخبگی است؟ نشانه نخبگی در شهدای ما انجام تکلیف و وظیفه در لحظه است. احمدرضا احدی دانشجوی پزشکی بود، گفتند تو برای چه به کربلای 5 آمدی، تو در آینده وزیر بهداشت این مملکت می‌شوی، ایشان گفت امام گفته‌اند جنگ در راس همه امور است. این نماد ولایت‌مداری است. وصیتنامه شهید نیم خط است دارای کوتاهترین وصیتنامه جنگ است. کسی که 200 صفحه قلم زده در وصیتنامه نیم جمله می‌گوید. در وصیتنامه‌ای که معمولا بهترین حرف‌ها را می زنند. یک دفتر را از وسط نصف کرده بالای آن نوشته «بسم الله الرحمن الرحیم. احمدرضا احدی: نگذارید حرف امام روی زمین بماند، همین».
ادامه دارد...
141
