جوانه زدن تفکر حاج قاسم در دل‌ها

گروه استان‌های دفاع‌پرس –عصمت دهقانی؛ ایام فاطمیه که از راه می‌رسد، حزن و اندوهی سنگین بر دل‌هایمان  چنگ می‌اندازد، لحظه لحظه‌های حزن انگیز بی‌حرمتی به حریم دردانه نبی اکرم(ص)، در ذهنمان مرور می‌شود و اندوهی به وسعت مظلومیت تاریخ تشیع بر قلب‌های داغدارمان سنگینی می‌کند.

 ایام فاطمیه سند مظلومیت کوثر ولایت، غربت علی و حقانیت تشیع است. این روزها تاریخ شرمنده تر از همیشه پهلویی شکسته، را به یاد می‌آورد. هنوز کبودی  سیلی  نامردان بر چهره‌های نحیف کودکان دخت نبی عرق شرم را بر پیشانی روزگار می‌نشاند  و زخم های بجای مانده از شمسیر کینه توزی قابیلیان، مظلومیت فرزندان زهرای اطهر را فریاد می‌زند.

فاطمه(س) بزرگ‌ترین حامی ولایت بر سر دفاع از امیرالمؤمنین(ع)، ولی خدا، جان خویش را سپر قرار داد تا با سوختن شمع وجودش مشعل هدایت امت پدرش روشن بماند  تا مسیر سعادت را گم نکنند.

 و اما فاطمیه امسال حال و هوای دیگری برای ما دارد  چرا که چند صباحی بیش نیست که شاهد پرپر شدن مظلومانه دلاور مردی از شاگردان  مکتب حسین فاطمه (س)، سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی و چند تن از یاران با وفایش بودیم که ابوالفضل وار و با بصیرتی مثال زدنی تا آخرین لحظه حیاتاش در کنار فرمانده خویش ماندند.

هر چند ایام فاطمیه سال گذشته  سردار دل‌هایمان خبر از نبودنش در ایام فاطمیه امسال را داده بود، هنوز باورش برایمان سخت است که  آن مرد میدان‌های سخت کارزار را از دست داده‌ایم.

آری، همان گونه که فراق زهرای اطهر مولی الموحدین را داغدار کرد شهادت حاج قاسم سلیمانی نیز داغی بر دل‌های دوستدارانش به ویژه  رهبر و مقتدایمان حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی) گذاشت که حتی  هنگام خواندن نماز با پیکر اربا اربای سردار دل‌ها نتوانست بغضی که مهمان ناخوانده سینه داغدارش بود فرو برد و با جاری شدن اشک دیدگانش، همگان به اوج ارادت ایشان به این مجاهد فی سبیل الله پی بردند.

بار الها، چه سِری در شهادت سیدالشهدای جبهه مقاومت نهفته است و اینگونه پر کشیدن به سوی معبود چه شباهتی با هجران فاطمه زهرا و نور دیده اش امام حسین (ع) دارد، شهادت در غربت،  دفن شانه، سخنرانی کوبنده و قاطعانه زینبِ حاج قاسم و تاکید وی بر حمایت از ولایت و گوش به فرمان بودن ولی امر مسلمین و... این اتفاقات مگر چیزی جز تکرار تاریخ است.

امروز گریه‌های کودکان بی پناه عراق، سوریه، یمن و ... ادامه همان گریه‌های فرزندان حضرت فاطمه (س) و رقیه‌ امام حسین (ع) است.

 ای دخت نبی، تو خود شاهد بودی که حاج قاسم قصه مقاومت بی‌حرمتی به حریم اهل بیت (ع) را تاب نیاورد. اخلاص و ایمان را به هم گره زده و مرزهای جغرافیایی برای دفاع از انسانیت برایش معنایی نداشت و پس از هر بحرانی برای امداد رسانی در کنار بحران زدگان و مصیبت دیده‌ها بود. شجاعتش چنان شهره عام و خاص بود که دشمن که جرات رویارویی مستقیم با او را نداشت شبانه آن هم از آسمان، تیر کینه و خشم خود را به سویش روانه کرد.

مسیر آسمانی شدنش  را چه  زیبا انتخاب کرد. از سوریه به کربلا و نجف از آنجا به سرزمین خوزستان، همان جایی که همرزما ن دیرینش به استقبالش آمدند، همان خاکی که به هر طرفش بنگری، رایحه دل انگیز شهادت به مشام می‌رسد.

حاج قاسمی که وجودش برای همگان مایه برکت بود شهادتش نیز موجی از همدلی و وحدت را در بین ملت ایجاد کرد و با تشییع باشکوه پیکر پاکش «باز این چه شور است که در خلق عالم است» در ذهن‌هایمان تداعی شد و اکنون تخیلات شاعرانه در برابر روحیه قدردانی ملت از سردار دل‌ها و بدرقه اش تا بهشت زانو می‌زند.

یا ام ابیها، از این خرسندیم که مردانی مانند حاج قاسم در جامعه ما بسیارند. تفکر سردار سلیمانی هرروز در دل و ذهن مردم جوانه می‌زند و این دشمن است که باید بداند با هر بار کشتن یک حاج قاسم هزاران حاج قاسم دیگر متولد می‌شود.

ای مادر امت، این روزها همه حاج قاسم شده اند و در برابر تهدیدهای دشمن زبون قد علم کرده و جان‌هایشان تشنه تر از همیشه عطش ولایت‌پذیری دارد و می‌خواهند غبار غم را آزروی کودکان یتیمی که پدر و مادرشان قربانی توحش داعش و طرفداران‌شان شدند بزدایند و مرهمی باشند بر زخم‌های مظلومیت‌شان.

ای زهرای اطهر، دختر نبوت، همسر ولایت و مادر امامت، حامی ولایت بودن تا پای جان را از تو ای بانو آموخته ایم و  اینک ماییم و  عهدی که می بندیم، عهد می بندیم که با زینبِ حاج قاسم هم قسم شویم که تا آخرین قطره خونمان پیرو ولایت باشیم.

انتهای پیام/