میراث مکتب سلیمانی برای شانا و پایداری و دیگران

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «محمد ایمانی» تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

اگر قرار بود سردار سلیمانی، سید حسن نصر الله، انصار الله یمن و مقاومت در عراق و سوریه، مانند «شانا» و «جبهه پایداری» تعصب و یک دندگی به خرج دهند، هرگز پیروزی‌های بزرگ محور مقاومت در چند سال اخیر رقم نمی‌خورد، بلکه شکست و ناکامی قطعی بود.

اما آن‌ها با وجود پایبندی به اصول و مبانی، توانستند پای مذاکره و ائتلاف نسبی حتی با مذاهب و طوایف غیر شیعی و حتی غیر مسلمان بروند و جامه واقعیت بر تن موفقیت‌های بزرگ بپوشانند. سردار سلیمانی، از مسکو تا اربیل و بغداد و بیروت و... مذاکره کرد و ظرفیت‌های بسیاری را پای کار آورد.

سید حسن نصرالله، حکیمانه با بخش‌هایی از سُنی‌ها و مسیحیان تعامل کرد تا کار مقاومت پیش برفت؛ همچنان که اتفاقی مشابه، با همه موانع و دشواری هایش در عراق اتفاق افتاد.

در یمن، انقلابیون علیه علی عبدالله صالح قیام کردند، اما وقتی پای عربستان به تجاوز و قشون کشی باز شد، انقلابیون سعی کردند تا همین اواخر، از ظرفیت عبدالله صالح استفاده کنند. عبدالله صالح از سال ۲۰۱۴ و از ابتدای تجاوز نظامی عربستان با انصارالله هم‌پیمان شد و تا دسامبر ۲۰۱۷ که خیانت کرد، با مقاومت یمن همکاری می‌کرد.

به عبارت دیگر، فرماندهان مقاومت با وجود رویکرد آرمان خواهانه و انقلابیِ پیشرو، نگاه صفر و صدی به تعامل نداشتند و پنجاه یا هفتاد درصد موفقیت ممکن را فدای ۱۰۰ درصد آرمانگرایی ناممکن (خیالی) نکردند تا سرانجام به غلبه دشمن، دستاورد صفر درصد و نا امیدی و رها کردن کل تکلیف در میان مدت تن بدهند.

دیدن واقعیت‌های دشمنی پنهان و آشکار جبهه دشمن، مآل اندیشی و تنازل برای هم پوشانی و هم افزایی (تعاون)، تکلیف بر زمین مانده شانا و جبهه پایداری و دیگرانی است که گویا هنوز مشق کافی در مجال سیاست نکرده اند. اینجا جای حکمت و مآل اندیشی و تواضع است و نه بیرون زدن رگ‌های گردن که جا را برای خرد و مصلحت تنگ می‌کند.

مقتدای حکیم انقلاب چند روز پس از شهادت سردار سلیمانی فرمودند «رفیق خوب و عزیز و خوشبخت ما شهید سلیمانی، هم شجاع و هم با تدبیر بود. صرف شجاعت نبود. برخی شجاعت دارند، ولی تدبیر و عقل لازم را برای شجاعت ندارند. برخی اهل تدبیر هستند، ولی دل و جگر لازم برای اجرای آن تدبیر را ندارند.

این شجاعت و تدبیر توامان فقط در میدان نظامی هم نبود، بلکه در میدان سیاست هم همینطور بود. بنده بار‌ها به دوستانی که در عرصه سیاسی فعال هستند می‌گفتم که رفتار و کار‌های را مورد توجه داشته باشند. از همه این‌ها بالاتر اخلاص او بود. این ابزار شجاعت و ابزار تدبیر را مخلصانه خرج می‌کرد. اهل ریا و تزویر نبود. اخلاص خیلی مهم است و باید در خودمان آن را تمرین کنیم».

انتهای پیام/ 900