اگر کسی از زیر پرچم اسلام رد نشود و به جنگ نرود مرد نمی‌شود

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، «علی حسن موسوی پناه» در سال ۱۳۴۴ در روستای مکی آباد از توابع شهرستان ازنا متولد شد.

وی که تنها فرزند پسر خانواده بود با رسیدن به سن مدرسه، راهی محیط علم و دانش شد. تحصیلات خود را تا اول راهنمایی ادامه داد و بعد از آن مشغول به کار شد. او در فراگیری درس ها بسیار توانا بود و احکام تکلیفی خود را به خوبی انجام میداد.

با شروع انقلاب اسلامی، همچون یک نوجوان مبارز، با مشتی گره کرده و با عشق به سرزمین مادریش، به دفاع از ایران در مقابل رژیم ستمگر پهلوی پرداخت.

چرخ روزگار گذشت و او را به جوانی برومند تبدیل کرد. این بار دشمن بعثی به ایران حمله کرده بود و در این راه شهید نیز آماده ی رفتن به سربازی شده بود. مادرش از پدرش خواست او را چون تنها فرزند پسر خانواده بود از رفتن معاف کند. اما على حسن با اصرار تمام به مادرش می گفت: اگر کسی از زیر پرچم رد نشود مرد نمی شود. مگر شما نمی خواهید من مرد شوم؟ پس اجازه دهید تا به کشورم خدمت کنم.

این بود که به همراه شوهر خواهرش به نام حبیب الله معروفی راهی جبهه شد.

علی حسن در پانزدهم خرداد سال 1363 قدم در وادی سنت رسول خدا (ع) نهاده و ازدواج کرد تا بنیان خانواده اش را پی ریزی کند.

هفتم فروردین سال ۱۳۶۵ مرخصی على حسن تمام شد و به جبهه بازگشت و این آخرین دیدار او با خانواده بود.

در آخرین نامه ای که پنج روز قبل از شهادتش نوشته بود گفته بود که به پایان سربازیش چیزی نمانده و به زودی کارتش را خواهد گرفت. بیست روز بیشتر به پایان خدمتش نمانده بود که در تاریخ هفدهم اردیبهشت سال 1365  به سوی معبودش رهسپار شد و به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد.

زمانی که شهید شد، تنها شش ماه از ازدواجش گذشته بود و همسرش نیز باردار بود. فرزندش بعد از شهادتش به دنیا آمد و طبق وصیت پدر، نام او را امید گذاشتند.

انتهای پیام/