آشکارسازی قابلیت‌های نیرو‌های دفاعی ایران با فتح خرمشهر

گروه استان‌های دفاع‌پرس - عذرا شباب؛ بدون تردید فتح خرمشهر یک مسئله عادی نبود؛ بلکه امداد غیبی بود که به دست توانای رزمندگان اسلام رقم خورد.

دشمنان نظام و انقلاب با تکیه بر محاسبات غلط مادی و غفلت از قدرت الهی، خرمشهر را تسخیرناپذير و فتح آن را ناممکن می دانستند؛ از این رو وقتی خبر فتح خرمشهر در رسانه ها و مطبوعات پخش شد دشمنان اسلام را حیرت زده ساخت.

فتح خرمشهر در عملیات بیت المقدس در عین حالی که در تداوم سلسله عملیات های پیشین صورت گرفت، اما از نظر نتایج و پیامدها به منزله نقطه آغاز جدیدی در روند جنگ بود، صرف نظر از عواملی که به ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر منجر شد طبعأ از منطق سیاسی، نظامی و اجتماعی خاصی پیروی می کرد.

 به نظر می رسد اساسأ ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر با توجه به تلاش های آمریکا که از حمایت بین المللی برخوردار بود برای مقابله با برتری ایران و پیامدهای حاصل از آن در برابر عراق و در سطح منطقه در چارچوب جنگ بدون برنده و متقابلا تلاش های عراق برای بهره برداری از حمایت های بین المللی به منظور حفظ موجودیت عراق  در برابر تهاجمات پی در پی ایران و سیاست ها و اقدامات ایران برای فائق آمدن بر موانع و تأمین خواسته های برحق خود ماهیت جنگ ایران و عراق را در عرصه مفاهیم، دکترین استراتژی، تاکتیک ها، ابزارهای نظامی و بسیاری از موارد دیگر دچار تحول و دگرگونی کرد.

 بدیهی است این روند در تعامل کامل با قابلیت های فکری و عملیاتی نیروهای دفاعی ایران قرار داشت.

جنگ پس از فتح خرمشهر به مدت ۶ سال در مقایسه با دو سال قبل با توجه به زمان طولانی تر و وقوع رخدادهای بیشتر و پیچیده تر نظامی و سیاسی، شرایط دشوارتری را فراروی نیروهای دفاعی ایران قرار داد و همین امر در واقع بستر اصلی آشکارسازی قابلیت های فکری و عملیاتی نیروهای دفاعی ایران را فراهم ساخت.

به همین دلیل شاید بتوان تأکید کرد که زیرساخت های اصلی قدرت دفاعی ایران در فاصله ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر در برابر دشواری های جنگ بنیان نهاده شد.

به تعبیر سردار شهید «صیاد شیرازی»، استراتژی پس از آزادی خرمشهر استراتژی سیاسی شد و شامل انجام یک عملیات نظامی برای تحقق صلح و با استفاده از عملیات نظامی برای آنکه بتوان از طریق دیپلماسی جنگ را تمام کرد.

به عبارت دیگر در آزادی خرمشهر تصمیم بر آن بود تا عملیات نظامی به عنوان ابزاری در خدمت دیپلماسی قرار گیرد که این استراتژی سیاسی بود ولی هدف عملیات و جنگ نبود بلکه هدف حمایت از سیاست خارجی بود.

انتهای پیام/