به گزارش خبرنگار دفاعپرس از ساری، کتاب شناختنامه شهید «محمدحسن قاسمی طوسی» به قلم «سیدحسین ولیپور زرومی» از سوی نشر «رسانش نوین» و با حمایت ادارهکل حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس مازندران در سال ۱۳۹۵ به چاپ رسید.
نویسنده در این کتاب ۷۲ صفحهای خواننده را با موضوعاتی از قبیل «در آینه زندگی و مسئولیتها»، «وضعیت خانوادگی، نشو و نمو»، «شور و شعور انقلابی»، «مشارکت موثر در نهادمندسازی انقلابی»، «مقابله با گروههای شورشی»، «مسئولیتهای راهبردی در فرماندهی لشکر»، «لحظه دیدار»، «اسلوب شخصیتی و رفتاری»، «اسلاممداری»، «صبوری و پایداری»، «خلوص و بندگی»، «عزم راسخ»، «فرهمندی شخصیتی»، «کرامتمداری» و «توانمندی و کارآمدی» روبرو میکند.
در بخشی از کتاب میخوانیم:
لحظه دیدار
عملیات کربلای ۵ با تمام سختیهای خود در ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ به مرحله تثبیت رسید و سرزمین شلمچه، فرماندهان و رزمندگان بیشماری را از بدنه لشکر به ویژه ۲۵ به آغوش خود کشید. طوسی نیز برای چهارمین بار در اثر اصابت ترکش در این عملیات مجروح شد.
تا این زمان، حدود ۳۰ ماه از شروع زندگی پر مشقّت خانواده شهید طوسی در پایگاه شهید بهشتی در اهواز میگذشت. با اوجگیری عملیاتکربلای ۵ و ناکامی صدام در جلوگیری از شکست نظامی در میدان نبرد حملات هوایی به شهرها و نقاط مسکونی ایران نیز شدت گرفت. مدارس اهواز تعطیل شده بود.
سمیه طوسی، یادگار شهید که در آن زمان حدود نه سال داشت داشت در یادداشتی مینویسد: «به دلیل بمباران پیاپی، مدارس تعطیل شده بود و ما با خانواده یکی دیگر از فرماندهان، زودتر از پایان سال به من به طوسکلا برگشتیم تا از درس و امتحانات عقب نمونیم هرچه مادرم اصرار کرد که پدرم بیاید که با هم برویم قبول نکرد و گفت نمیشود در این شرایط، جبهه را تنها گذاشت». (قاسمی طوسی، سمیه، یادداشتها).
طوسی چند روز مانده به پایان سال ۱۳۶۵ به جمع خانواده پیوست. این آخرین دیدار او با خانواده و آشنایان بود. چند روز پس از بازگشت طوسی به جبهه عملیات کربلای ۸ در موقعیت عملیاتی کربلای ۵ و برای تکمیل آن عملیات طراحی و اجرا شد طومسی، حمیدرضا نوبخت و سیدمنصور نبوی از فرماندهان شهید لشکر ویژه ۲۵ کربلا در این عملیات بودند که به همراه شهید اسماعیل کلبادینژاد به فاصله کمی از یکدیگر به شهادت رسیدند و پیکرهای مطهر شهیدان طوسی نوبخت و کلبادینژاد در خاکهای شلمچه باقی ماند.
روایت مرتضی قربانی از این اتفاق چنین است: «در ادامه نبردمان [بعد از کربلای ۵] از کانال ماهی رفتیم به سمت تنومه [برای انجام عملیات] کربلای ۸ . در یکی از روزهایی که در این عملیات شدید درگیر بودیم شهید محمدحسن، شهید نبوی و شهید حمیدرضا نوبخت به اتفاق برای شناسایی مکانی که میخواستیم عمل کنیم رفتند چون دشمن دیگر توان خودش را از دست داده بود میخواستیم به هر جهت تعقیب و گریز را انجام دهیم تا برویم نزدیکی های بصره ما ده کیلومتری بصره بودیم. اندروز این عزیزان ما وقتی به خط اول شناسایی رسیدند عراقیها با تیر تانک زده بودند و این سه عزیز ما شهید شدند و جنازه هایشان ماند خاک هم به هم زده شده و روی جسد مطهرشان ریخته شده بود و چند ماهی بین ما و عراقی ها قرار داشتند». (قربانی، فیلم مصاحبه).
با شهادت طوسی کمر لشکر ویژه ۲۵ کربلا شکست. ولولهای در میان فرماندهان و رزمندگان لشکر برپا شد و حس تیمی کاملا احساس میشد. علیجان میرشکار که در آن هنگام از فرماندهان گردان لشکر بود در وصف هنگامه شنیدن خبر شهادت طوسی میگوید: «وقتی خبر شهادت شهید طوسی را شنیدم احساس کردم عمود خیمه لشکر ۲۵ کربلا فروریخت یعنی همان طور که با شهادت بهشتی خلایی در انقلاب ایجاد شد و دیگر هیچ کس برای انقلاب ما شهید بهشتی نشد با شهادت طوسی نیز هیچ کس نتوانست خلا ایشان را برای لشکر ۲۵ کربلا پر کند» (میرشکار: ۹۳۱).
خانواده شهید طوسی ستون آهنین خود را تقدیم اسلام کرده بود همین خانواده ندای آشکار و نهان شهادتطلبی طوسی را در راه صیانت از اسلام و مکتب اهل بیت علیه السلام بارها شنیده بود: «محمدحسن هر وقت به خانه میآمد میگفت مادر! برای شربت درست کن شربت که درست میکردم میگفت نه مادر! این شربتها قبول نیست شربت شهادت درست کن».
خواست خدا بود تا طوسی بعد از عمری مجاهدت و پایداری در ۱۸ فروردین ۱۳۶۶ به دیدار معبودش بشتابد قریب به ۹ سال خاکهای تفتیده شلمچه میزبان بدن مطهرش بود سرانجام در آبان ۱۳۷۴ پیکر این سردار سلحشور با تلاش و گروه تفحص شهدا کشف شد و با انجام تشییع با شکوه در مرکز استان و شهر نکا، در زادگاه خویش روستای طوسکلا آرام گرفت؛ پدر و مادر رنجورش سالها در انتظار پیکر مطهر دو فرزند رشیدش آن خون گریستند.
محمد ابراهیم را اسفند ۱۳۶۲ در راه خدا تقدیم کرده بودند و محمد حسن را فروردین ۱۳۶۶ ولی پیکر هیچ کدام را دریافت نکرده بودند. از سوی دیگر نمیدانستند که خداوند هنوز هم میبایست از این خانواده فداکار و صبور قربانی می گرفت. قربانی سوم محمدحسین بود که مهر ۱۳۷۴ در کسوت سربازی حضرت ولی عصر(ع) به قربانگاه رفت. یک سال بعد در مهر ۱۳۷۵ پیکر مطهر محمد ابراهیم بعد از گذشت ۱۳ سال از زمان شهادت ۸ کشف و تشییع شد مادر گرامی شهیدان طوسی سال ۱۳۷۸ به مهمانی سه فرزند رشیدش رفت. هنگامی که این نوشتار آماده میشد ابوالشهدا حاج محمدعلی نیز در روز آدینه (۱۳۹۵/۸/۲۸) ندای حضرت حق را لبیک گفت و همزمان با اربعین سالار و مراد شهیدانش حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به خاک سپرده شد. روحشان شاد.
انتهای پیام/