نسبت سریال‌های تلویزیون با «امنیت ملی»
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ اکبر صفرزاده؛ سریال خانه پوشالی به کارگردانی «بو ویلیمن» محصول کشور آمریکا که چند بار از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده از بهترین سریال‌های سیاسی دنیا است. این سریال به صورت کاملا مستقیم به زندگی یکی از سیاستمداران امریکا از نماینده کنگره شدن تا ریاست جمهوری می‌پردازد و تمام زوایای این مسیر را در معرض دید تماشاگران قرار می‌دهد.
در این سریال می‌بینیم که «فرانک آندروود» به همراه همسرش «کلرآندروود» بری رسیدن به مقام ریاست جمهوری و بانوی اول آمریکا چه مسیر پر فراز و نشیب و سخت و طولانی را طی می‌کنند، آن دو در بسیاری از لحظات ناامید می‌شوند و در برخی موارد شکست می‌خورند و در برخی موارد با هم اختلاف نظر‌های جدی پیدا می‌کنند، اما دوباره روحیه خود را بازآفرینی می‌کنند و در کنار هم برای رسیدن به هدف‌های شخصی در درجه اول و سربلندی کشورشان در درجه دوم با تمام قوا می‌جنگند.
آندروود و همسرش در سریالی که پیش روی ما است تقریبا هر غلطی که دلشان می‌خواهد می‌کنند؛ از فساد جنسی بگیر تا مصرف مواد مخدر و فریب دادن رقبایشان و توسل به زور و حتی جنایت برای رسیدن به موفقیت، اما هیچ گاه حتی برای یک بار با یک جاسوس همکاری نمی‌کنند، هیچ گاه به کشورشان پشت نمی‌کنند و هیچ گاه وارد معامله شخصی با دشمنان کشور خود نمی‌شوند.
به یاد آورید صحنه‌ای را که اندروود در مقابل رئیس جمهور کشور روسیه نشسته بود و چگونه با اقتدار جواب او را می‌داد و از منافع ملی کشورش دفاع می‌کرد، به یاد آورید که محافظ اندروود چگونه جان خود را برای محافظت از رئیس جمهور کشورش فدا کرد یا به یاد آورید که آندروود چگونه رئیس جمهور منفعل و بی‌خاصیت را کنار زد و خودش جای او نشست تا بهتر از او از منافع ملی کشورش دفاع کند و یا چگونه ریموند تاسک که دنبال منافع شخصی خود بود را از پا درآورد و از عرصه سیاست بیرون راند یا زمانی که آندروود در بیمارستان بود همسرش چگونه سکان کشتی سیاست آمریکا را در دست گرفت و نگذاشت کشورش وارد مسیر‌های اشتباه‌های سیاسی امنیتی شود.
سریال پر از نکات مثبت برای کشور آمریکا است. فیلمنامه عالی، کارگردانی عالی و بازی‌های عالی در خدمت پیام عالی فیلم؛ درست است که رئیس جمهور امریکا و همسرش در فساد غوطه ورهستند، اما این دو فاسد تا پای جان پای مملکت‌شان ایستادند.
گاندو
گاندو یکی از سریال‌های سیاسی امنیتی تولید شده توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است که پس از پخش بخش نخست آن انتقاد‌های بسیار زیادی را متوجه خود کرد و برخی مسئولین و برخی منتقد‌ها تا جایی که توانستند به آن تاختند. این که محتوای سریال چیست و چه می‌گوید و فیلمنامه آن خوب است یا بد یا کارگردانی آن چه نمره‌ای می‌گیرد بماند برای بعد و فعلا فقط در مورد اسم این سریال صحبت می‌کنم.
نام سریال «گاندو» است و گاندو نام یک تمساح ایرانی، از احوالات سریال اینگونه بر می‌آید که منظور دوستان از «گاندو» سربازان گمنام امام زمان هستند و کارگردان این نام را برای آن‌ها انتخاب کرده است؛ سربازانی که همانند تمساح دشمنان خود را از پا در می‌آورند و از هیچ چیز و هیچ کس هراسی ندارند.
بعد معلوم می‌شود که در طول سال‌های گذشته تعداد زیادی از بچه‌های سیستان و بلوچستان توسط گاندو – تمساح – مورد حمله قرار گرفته و دست یا قسمتی از بدن خود را در این حملات از دست داده اند! انتخاب نام گاندو برای سربازان گمنام امام زمان برای چه صورت گرفته؟ عمدی بوده یا سهوی؟ نویسنده و کارگردان و مدیران سازمان صدا و سیما نمی‌توانستند نام دیگری برای این سریال انتخاب کنند؟
هم اکنون که سری دوم این مجموعه روی آنتن هست همچنان حواشی آن ادامه دارد.
دادستان
در تیتراژ سریال «دادستان» جملات امام راحل (ره) با این مضمون که؛ «من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت و سفارش می‌کنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد» روی تصویر یک نوار کاست شنیده می‌شود و پس از آن سریالی شروع می‌شود که از ابتدا تا انتها دنبال خط کشی برای برخی مردم است که مثلا این اهل است و آن نااهل.
در سریال نماینده‌ای که قرار است وزیر شود در دام جاسوسان و دشمنان این مملکت گرفتار شده، یک قاضی هم همین طور، کارمند نماینده هم همین طور، برخی دانشجویان هم همین طور و...
در هیچ کجای دنیا و در هیچ کشوری هیچ فیلمسازی اجازه ندارد مسئولین رده بالای مملکت خود را «خائن» نشان دهد. در همه جای دنیا نشان می‌دهند که مسئول اشتباه کرده و یا دچار وسوسه‌های شیطانی شده، اما نشان دادن «خیانت» هرگز.
تمام سریال‌ها یا فیلم‌های هالیوود یا بالیوود را نگاه کنید غیرممکن است چنین چیزی ببینید. در اغلب این فیلم‌ها یا سریال‌ها مسئول دولتی مثلا دزد است یا زن باره یا دروغگو یا قاچاقچی انسان یا مواد مخدر که توسط ماموران درستکار به دام می‌افتد و فیلم تمام می‌شود. کجای دنیا فیلم می‌سازند و می‌گویند مسئول مملکت ما «خائن» است.
سریال دادستان از این منظر که توانسته مضحک‌ترین و خنده دارترین مسئول یک کشور را در قالب سریال به تصویر بکشد باید نام خود را در کتاب گینس ثبت کند؛ نماینده‌ای که در چهارچوبی دیپلماتیک به کشوری بیگانه سفر می‌کند بعد خیلی راحت دعوت به مهمانی افرادی ناشناس را می‌پذیرد بعد یک دفعه بیهوش می‌شود و وقتی به هوش می‌آید می‌فهمد که در عالم بیهوشی یک زن در کنار او بوده و در عالم بیهوشی و بدون اینکه او بفهمد از او عکس گرفته اند، هتلی که او در آن اقامت داشته همین جور سر خود در اتاق او دوربین مخفی کار گذاشته و آقای نماینده هم هیچ شکایتی ندارد بعد مسئولین هتل اصلا و ابدا نمی‌دانند آن زن چگونه وارد اتاق او شده و مهمتر اینکه آقای نماینده از هیچ چیز و هیچ کس شکایتی ندارد نه از دوربین مخفی در اتاقش نه از عکس‌ها نه از آن خانم و بدتر اینکه این مسائل را با هیچ پلیسی در میان نمی‌گذارد!
باز ارجاع می‌دهم به سریال خانه پوشالی و گفتگوی آندروود با رئیس جمهور روسیه و اینکه فیلمساز چقدر خوب نشان می‌دهد که هر دو رئیس جمهور چگونه با اقتدار کامل و با صلابت کامل از منافع کشور خود دفاع می‌کنند و از منافع ملی کشور خود ذره‌ای کوتاه نمی‌آیند.
انتهای پیام/ ۱۲۱
