«فروغ جاویدان» عملیاتی که به تاریکی و خاموشی ابدی منافقین انجامید

گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ عذرا شباب؛ سازمان مجاهدین خلق، از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، به عنوان یک جریان مدعی السهم از نظام جمهوری اسلامی ایران، تعارضات خود را با این نظام افزایش داد و با به کارگیری شیوه های قهرآمیز و تروریستی و برخوردهای مسلحانه، در پی مطالبات خود برآمد.

 پس از وقایع خرداد سال 1360، رهبری سازمان به همراه بنی صدر به فرانسه گریخت و پس از مدتی وارد کشور عراق شد و با سازماندهی اعضا و عناصر هوادار، ارتش آزادی بخش را سازماندهی و تجهیز کرد.

 در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق، این سازمان عملیات های گوناگونی را علیه مواضع دفاعی جمهوری اسلامی ایران انجام داد و افزون بر آن، به عنوان ستون پنجم با اقدامات جاسوسی، اخبار و اطلاعات جبهه ها و اوضاع داخلی ایران را در اختیار ارتش بعث و استخبارات عراق قرار داد.

 در سال های آخر جنگ، با ورود آمریکا به صحنه جنگ و گسترش جنگ دریایی (خلیج فارس)، سازمان نیز با همکاری دولت عراق وارد صحنه ی جدی بحران 1367 علیه ایران شد.

در پی موافقت ایران با قطعنامه 598، رهبری سازمان منافقین در برابر یک عمل غیر منتظره قرار گرفت و چون احتمال می داد پس از این واقعه، امکان انجام عملیات نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران وجود نداشته باشد و در نتیجه، حیات سازمان دچار مخاطره شود؛ لذا همراه با ارتش عراق، عملیات هماهنگی را علیه جمهوری اسلامی ایران، تدارک دیدند.

رهبری سازمان منافقین با برآورد وضعیت در سه حوزه داخل ایران درون سازمان و نظام بین الملل به این نتیجه رسید که شرایط مطلوب برای وارد آوردن ضربه ی نهایی به نظام سیاسی ایران فراهم است و عملیات فروغ جاویدان، می تواند موجب فروپاشی درونی نظام شود.

 «رجوی» با این انگیزه و با این تصور که وضعیت سیاسی، اقتصادی و نظامی کشور به شدت دچار بحران، نابسامانی و آشفتگی شده است و مردم به شدت از این وضعیت ناراضی هستند، فرصت ایجاد شده را مغتنم شمرد و بر پایه همین تحلیل، عملیات «فروغ جاویدان» را آغاز کرد.

این سازمان با برآورد اطلاعاتی خود از وضعیت داخل کشور، شرایط بین المللی و شرایط خاص داخل سازمان، بیشتر نیروهای موسوم به ارتش آزادیبخش را، با تصمیمی عجولانه و با تاکتیک نفوذ استراتژیک وارد خاک ایران کرد.

بنا به اظهارات رهبری سازمان، این عملیات از قبل تدارک دیده شده بود و قرار بود ضربه استراتژیک، تحت عنوان عملیات نهایی، با هدف براندازی نظام جمهوری اسلامی و تشکیل دولت موقت جمهوری دموکراتیک و همچنین امضای پیمان صلح میان ایران و عراق به اجرا درآید.

شرایط و چگونگی پذیرش قطعنامه 598 فرصت طرح ریزی این عملیات سرنوشت ساز را برای سازمان بسیار کوتاه کرد و سازمان بلافاصله با فراخوانی نیروهای خود از اروپا و داخل ایران و سازماندهی و تجهیز کلیه نیروها در قالب (33 تیپ رزمی) با اقدامی عجولانه، به عنوان عملیات سرنوشت ساز، اعلام کرد: «اگر دست به کار نشویم، شرایط سیاسی قفل خواهد شد و در آینده، هرگز موفق به انجام عملیات بزرگ نخواهیم شد، پس باید سریع حرکت کرد و ضربه ی نهایی را بر فرق رژیم فرود آورد و به محض ورود به خاک ایران مردم بهمن وار به شما خواهند پیوست و کار را ادامه خواهند داد».

بدین ترتیب، یگان های رزمی سازمان با طراحی عملیاتی مرکب از یگان های رزمی ارتش آزادی بخش و با برخورداری از پشتیبانی هوایی و توپخانه ی ارتش بعث عراق، در چهارم مرداد 1367 از مرزهای ایران گذشتند و با یگان های موتوریزه، در حالی که بیشتر نیروهای ارتش آزادی بخش وارد صحنه شده بودند، از «قصر شیرین، سرپل ذهاب، کرند و اسلام آباد» عبور کرده و به 25 کیلومتری کرمانشاه رسیدند.

 نیروهای سازمان منافقین تصور می کردند که چون بیشتر قوای ایران در جنوب با ارتش بعث درگیر هستند، آنها می توانند از خلاء نیروهای ایران در منطقه غرب استفاده کنند و خود را به کرمانشاء رسانده و اعلام حکومت موقت کنند.

 آنها قصد داشتند که پس از تجدید قوا، خود را به تهران رسانده و مرکز ثقل حکومت را تصرف کنند. در چنین شرایطی، رهبری سازمان می پنداشت که با اوضاع نامناسب روحی و رواني مردم ایران، طولانی شدن جنگ و نابسامانی اوضاع جبهه ها، فرسودگی توان نیروهای مسلح ایران و ارتش آزادی بخش خواهد توانست بدون هیچ مانعی، تهران را به تصرف در آورده و حکومت جمهوری اسلامی ایران را سرنگون کند.

عملیات فروغ جاویدان در راستای استراتژی نظامی سازمان و با تحلیل غیرواقعی رهبران آن از اوضاع داخلی ایران، آغاز شد. با پیشروی یگان های رزمی ارتش آزادی بخش به خاک ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با پشتیبانی گسترده نیروهای مردمی و هوانیروز ارتش، به رویارویی با این تهاجم پرداختند و موفق شدند بخش عمده ای از آنها را محاصره کنند.

در نتیجه این حرکت، 2536 تن از نیروهای سازمان کشته و شمار فراوانی از آنان نیز مجروح شدند. همچنین نزدیک به 1200 تن از نیروهای باقی مانده، در حالی که بیشتر آنها مجروح شده بودند، با کابوس مرصاد به داخل عراق گریختند.

تحلیل غلط رهبر سازمان منافقین در تبیین شرایط، دست کم در دو حوزه داخل ایران و نظام بین الملل، باعث شکست عملیات فروغ جاویدان شد و موجب شد تا عواملی که به نظر وی، علیه ایران ارزیابی می شد، نتیجه معکوس دهد و عملیات «فروغ جاویدان» که قرار بود روشنایی عالم گیری برای گروهک تروریستی منافقین شود با اقتدار رزمندگان اسلام به خاموشی و تاریکی ابدی منافقین فرجامید.

در واقع عملیات مرصاد به جهانیان ثابت کرد که ملت ایران در تمام لحظه ها هوشیار و آگاه از آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران دفاع خواهند کرد و اگر فتنه ای دیگر به سر آورند باز فروغ هایشان به تاریکی ابدی خواهد پیوست. 

انتهای پیام/