صدام چگونه به سلاح شیمیایی دست یافت؟

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: حمایت و پشتیبانی آمریکا و کشور‌های غربی در تجهیز شیمیایی صدام در جریان جنگ تحمیلی عراق بر ضد ایران یکی از جنایت‌های غیرقابل بخشش این کشور‌ها در حق مردم و ملت بزرگ ایران است که حمله شیمیایی رژیم صدام علیه مردم و رزمندگان کشور ما در سال‌های جنگ یکی از همین نمونه‌های عینی و ملموس است.

همکاری و مشارکت کشور‌های غربی در جنایات شیمیایی رژیم صدام علیه ایران، مسئله و موضوعی است که با وجود گذشت چند دهه همچنان قابل ذکر و بااهمیت است و قربانیان این جنایت هولناک و غیرانسانی با گذشت بیش از ۳۰ سال از این جنایت غیرانسانی هنوز موفق به گرفتن حق خود نشده‌اند.

اگر نگاهی کامل و جامع با حامیان صدام در دوران دفاع مقدس داشته باشیم به این موضوع می‌رسیم که بر اساس اسناد و مدارک موجود و به دست آمده از نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی تا امروز همکاری و حمایت شیمیایی کشور‌های آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و چند کشور غربی دیگر از عراق در جریان حمله رژیم بعث به ایران مستند شده است. اما متاسفانه تمامی قطعنامه‌های محکومیت این کشور‌ها در سازمان ملل توسط آمریکا و انگلیس مسدود و همچنین وتو شده است.

در این میان یکی از مهم‌ترین کشور‌هایی که در این جنایت علیه بشریت و ملت مردم بزرگ ایران آن هم با اهداف سودجویانه و منفعت طلبانه شرکت داشته آلمان و شرکت‌های فعال آن در کشور عراق بوده است. البته مقامات ایران تاکید کردند که با توجه به حجم حمایت‌ها و پشتیبانی‌های موجود، هرگز دست از پیگیری جنایت آلمان مبنی بر مسلح کردن «صدام» با سلاح‌های شیمیایی بر نمی‌دارند.

روزنامه «واشنگتن پست» در یکی از گزارش‌های خود حمایت شیمیایی آلمان از عراق در دهه ۱۹۸۰ را موضوعی دانسته که اسناد و شواهد فراوانی برای آن وجود دارد. ضمن اینکه تا سال ۱۹۸۹، پشتیبانی آلمان از عراق در زمینه تسلیحات شیمیایی موجب شده تا این کشور به بزرگترین تولیدکننده گاز‌های شیمیایی جنگی خاورمیانه تبدیل شود.

بر اساس آماری که در این اسناد و مدارک منتشر شده است تعداد شرکت‌های آلمانی تامین کننده تسلیحات شیمیایی رژیم صدام در جنگ با ایران، به رقم ۸۰ مورد رسید که نشان دهنده حجم گسترده این حمایت‌ها و پشتیبانی‌ها است. همچنین گزارش ۱۱ هزار صفحه‌ای ارسال شده در سال ۲۰۰۲ برای سازمان ملل، جزئیات نحوه تشویق عراق از سوی شرکت‌های آلمانی برای تولید سلاح‌های شیمیایی و معمولی را به خوبی و با لحاظ کردن تمامی موارد و جزئیات تشریح کرده است.

در این گزارش حتی آمده است که دولت وقت آمریکا بعد از اینکه رژیم صدام به بمباران‌های متعدد شیمیایی علیه مردم و رزمندگان ایرانی اقدام کرد تحت فشار افکار عمومی داخل و خارج آمریکا همکاری‌های نظامی خود را با صدام کاهش داد. این در حالی است که آلمان و شرکت‌های تولید سلاح‌های شیمیایی این کشور همچنان به همکاری‌های خود با رژیم بعث عراق ادامه دادند.

از طرف دیگر گروهی از محققان کشور عراق در قالب گزارشی به همکاری شیمیایی رژیم صدام و شرکت‌های آلمانی پرداختند و با اشاره به ساخت تسلیحات شیمیایی با سرمایه عراق و دانش آلمان، به بخش گسترده‌ای از این همکاری‌ها بین دو کشور پرداختند. مطلب دیگر اینکه از نظر تاریخی، یکی از کشور‌هایی که در کشف و تولید گاز‌های سمی کُشنده مورد استفاده در جنگ، بی‌رقیب بودند آلمانی‌ها بودند. بر این اساس نیز گاز خردل نخستین بار در سال ۱۹۱۷ توسط دانشمندان آلمانی کشف و مورد استفاده قرار گرفته بود.

دست آخر هم اینکه نتیجه همکاری کشور‌های غربی به خصوص آلمان با صدام در جریان جنگ تحمیلی عراق برضد ایران به بمباران شیمیایی سردشت توسط رژیم بعث عراق منتهی شد. بمبارانی که دست کم به مرگ ده‌ها هزار نفر از ساکنان این شهر و مسمویت هزارن نفر دیگر منجرب شد. حمله‌ای که در روز هفتم تیرماه سال ۱۳۶۶ توسط نیروی هوایی صدام به شهر سردشت استان آذربایجان غربی انجام شد.

نکته جالب توجه و البته تاسف بار سکوت مجامع بین المللی در مورد این جنایت آن هم ناشی از نقش کشور‌های اروپایی و آمریکایی در وقوع این حادثه بود. این کشور‌ها که خودشان عامل اصلی فروش این تسلیحات شیمیایی به صدام بودند، نه تنها واکنش خاصی به این جنایت نشان ندادند، بلکه آن را هم انکار کردند. در نهایت نیز مصوبه شورای امنیت سازمان ملل در محکومیت استفاده از سلاح‌های شیمیایی علیه غیرنظامیان و جنایات جنگی آشکار «صدام» با وتوی آمریکا بی‌اثر ماند.

در پایان باید گفت آخرین بخش ماجرای حمایت کشو‌های غربی و آمریکا از صدام به حمله کشور‌های غربی به سرکردگی آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ با ادعای نابودی تسلیحات کشتارجمعی این کشور بود. زیرا همین کشور‌ها ظرفیت مذکور را برای عراق از طریق صادرات انواع تجهیزات و ادوات شیمیایی از باکتری سیاه زخم گرفته تا رایانه‌های پر سرعت، از مهمات توپخانه‌ای تا تسلیحات شیمیایی ایجاد کردند و در انتها هم همین کشور‌ها بودند تسلیهات و زیرساخت‌های اهدایی خود به صدام برای تولید سلاح شیمیایی را نابود کردند.

انتهای پیام/ ۱۳۴