دوران امامت امام محمدباقر علیه‌السلام؛ آغاز عصر روشنگری اسلامی
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ اول رجب سال ۵۷ هجری قمری میلاد با سعادت امام محمدباقر علیه‌السلام است.
ایشان فرزند امام سجاد علیه‌السلام و مادر ایشان فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه‌السلام بودند. دوران حیات، بالاخص امامت ایشان مصادف با حاکمیت ۱۰ خلیفه از بنی‌امیه ازجمله معاویه، یزید، معاویه دوم، مروان ابن حکم، عبدالملک ابن مروان، ولید ابن عبدالملک، سلیمان ابن عبدالملک، عمر ابن عبدالعزیز، یزید ابن عبدالملک و هشام ابن عبدالملک بود.
تعدد خلفا در دوران حیات و امامت امام باقر العلوم نمادی از افول قدرت اموی است. در همین دوران است مجالی برای آموزش احکام و تعلیمات راستین اسلام به وجود می‌آید. امام پنجم شیعیان و مسلمانان در چنین فضایی اهتمام خود را بر آن داشتند تا علوم راستین اسلام را بسط دهند.
در همین دوران بود که احادیث مجددا مورد واکاوی اهل بیت بالاخص حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام قرار گرفت. درگیری درون خانوادگی بنی‌امیه برای تصاحب قدرت بین کسانی که خود را صاحب تخت خلافت می‌دانستند، فرصتی مغتنم به وجود آورد تا مسلمین و شیعیان راستین بتوانند علوم و دانش راستین و حقیقی اسلام را از دروغ‌ها و کج روی‌ها پالایش کنند.
امامت حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام به نوعی آغاز عصر روشنگری و تصفیه‌ی احکام و احادیث واقعی اولیاء الله از آلودگی‌هایی در دوران بنی امیه است که سعی شد تا به بدنه‌ی اسلام راستین وارد شود. گواه این ادعا وجود شاگردان بی شمار امام محمد باقر و فرزند ایشان امام جعفر صادق و نیز نوه‌ی ایشان امام موسی کاظم علیه‌السلام است.
نباید فراموش کرد که اگرچه در دوران امامت آن امام همام دستگاه خلافت بنی‌امیه دچار اضمحلال شدید بود، اما ایشان به طور همزمان با موضوع انحراف در بین شیعیان نیز مبارزه می‌کردند و سعی داشتند از انشقاق در شیعه خودداری کنند. آموزه‌ها و تعالیم امام محمد باقرالعلوم در راستای روشنگری دین مبین اسلام و جلوگیری از انحرافات بود که در دوران امامت فرزند ایشان مکتب شیعه به صورت جدی پایه گذاری شد.
به نوعی می‌توان ادعا کرد دوران امامت امام پنجم شیعیان سرآغاز عصر روشنگری اسلامی و شیعی در تاریخ صدر اسلام به شمار می‌رود.
حفظ اسلام و مبارزه با افکار انحرافی و التقاطی و زیر سوال بردن سیاست حاکمان اموی، می‌طلبید که فعالیت‌های جدی علمی صورت گیرد. امام باقر با شناخت نیاز جامعه، به فعالیت علمی پرداخت و با ظهور ایشان، گام مهم و بسزایی در حفظ اسلام و نهادینه کردن معارف آن و تبیین مبانی شیعه، برداشته شد. شاگردان ایشان دارای توان در مناظرات و بحث و گفت‌وگو بودند و دیدگاه‌ها و افکار امام باقر علیه‌السلام را به بهترین نحو منتشر می‌ساختند.
انتهای پیام/133
