یادداشت/ غلامرضا بنی‌اسدی

مائیم و نوروزِ رمضانیِ ایران

بیگانگان از قوم «لایفقهون»اند و «لایعلمون» که می‌پندارند با بادکنک‌های موسمی می‌شود در کوچه‌های ایران موج به راه انداخت و باطل را جای حق جاانداخت. نمی‌دانند ایرانی وقتی در کنار نوروزش، هر روز را به روزه و روضه غنی‌سازی می‌کند، دیگر تحریم‌هایش هم به کار نمی‌تواند آمد.
کد خبر: ۵۸۰۳۹۴
تاریخ انتشار: ۰۷ فروردين ۱۴۰۲ - ۰۹:۱۳ - 27March 2023

گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ ایرانی که باشی، هویت داری. تاریخ داری، اصالت داری. تقویم داری. هر صفحه‌اش می‌شود یک فصل از دارندگی و برازندگی. نوروز در قله این سلسله جبال هویت ساز می‌ایستد و نگاهش را با طبیعت خدادادی همزاد می‌کند تا ذات ایرانی هم با خداخواهی عجین شود. رمضان هم که به غنی‌سازی نوروز بیاید، هویت را، اصالت را، عظمتی دوچندان خواهد بخشید تا ایرانیِ مسلمان، شکوهی مضاعف بیابد. شکوهی که با انقلاب به اوج رسید و در کربلای معرفتی دفاع مقدس، رشک برانگیزِ ملائک شد.

نوروز می‌گوید ما تاریخ داریم. تاریخی دیرینه که اوراق آن را اگر به سال هم حساب کنند، حساب از ۷ هزار فراتر خواهد رفت. این همه عظمت سال‌شمار شده ما را به این مهم توجه می‌دهد که ریشه‌ای عمیق داریم. نه بادهای موسمی و سمی که طوفان‌های بلند هم نمی‌تواند ما را از جا بجنباند.

بیگانگان از قوم «لایفقهون»اند و «لایعلمون» که می‌پندارند با بادکنک‌های موسمی می‌شود در کوچه‌های ایران موج به راه انداخت و باطل را جای حق جاانداخت. نمی‌دانند ایرانی وقتی در کنار نوروزش، هر روز را به روزه و روضه غنی‌سازی می‌کند، دیگر تحریم‌هایش هم به کار نمی‌تواند آمد چنان که در دیگر کشورها گره در کار ملت‌ها می‌کند.

ما در جنگ نشان دادیم که دست ما اگر هم خالی باشد، بسته نیست. می‌توانیم با اراده الهی، از کمترین‌ها، بیشترین عایدی را داشته باشیم. این را در دفاع مقدس ثابت کردیم هنگام که در برابر ارتشی ایستادیم که توسط ۸۳ کشور جهان با نام و نشان حمایت می‌شد. ایرانی امروز هم باید نگاهش به دست و بازوی خود باشد که با اراده ایرانی برای فتح افق‌های تازه، برنامه‌دار می‌شود. امروز هم باید نگاهش به داخل باشد و دستانش به یاعلی بر زانوی خودش بنشیند برای برخاستن و پی خواسته ‌ها رفتن.

من تعجب می‌کنم وقتی نوروز از راه می‌رسد، برخی‌ها هوس رفتن به کشورهای دیگر می‌کنند. پسندم نمی‌آید که از این دیار، راه به جاهایی ببرند که قلم از سیاهه کردن نامشان شرمنده می‌شود. نام‌هایی که در سیاهه دشمنان‌مان، نمایان است.

کاش در این ایام رمضانی اگر می‌خواهیم به سفر برویم، به گوشه‌گوشه ایران باشد، با قصدی که –تا می‌شود- بتوانیم روزه هم داشته باشیم. اگر نشد هم سفره در خاکی بگشائیم که رابطه سجلی با ما دارد. همان رابطه‌ای که گاه نسلی از ما، سال زادن خود را یکی دو سال عقب‌تر می‌برد تا به سن قانونی حضور در جبهه برسد. ایرانی باشیم.

رمضان را فرصتی باشکوه برای نوسازی معرفتی خویش بدانیم و در آن کوشیم که خوشدل باشیم. آنگونه که هیچ چیز نتواند ما را از هویت ملی و اسلامی‌مان غافل کند. ایرانی هستیم. هویت داریم. تاریخ داریم. اصالت داریم. تقویم داریم که هر صفحه‌اش می‌شود یک فصل از روشنی. از دارندگی و برازندگی. نوروز داریم که در تلاقی با رمضان، خلق را به مهمانی عیدانه خدا می‌برد. ما ایرانی هستیم.....

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها