تصویری از سردار شهید «محمود باقری» در کنار سرداران شهید «حسن طهرانی مقدم» و «احمد کاظمی» منتشر شد.
شهید «علیرضا موحد دانش»؛ همان فرماندهای است که قاطعیت او لرزه بر اندام ضدانقلاب در کردستان انداخته و دلاورمردیهایش در دوران فرماندهی گردان حبیببنمظاهر لشکر ۲۷ محمدرسولالله (ص) و سپس فرماندهی لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ع)، در تاریخ دفاع مقدس ثبت و ضبط شده است. این فرمانده دلاور سپاه اسلام ۱۳ مرداد سال ۱۳۶۲ در عملیات «والفجر ۲» در منطقه «حاج عمران» به شهادت رسید.
پاسدار شهید «احسان ذاکری» از حافظان قرآن کریم و فعال در عرصه ترویج فرهنگ قرآنی بود که در رسانههای مختلف از جمله خبرگزاری دفاع مقدس و خبرگزاری قرآن کریم فعالیت داشت و پس از پیوستن به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و پوشیدن لباس پاسداری، سرانجام چهارم تیر سال ۱۴۰۴ در حمله رژیمصهیونیستی به سازمان بسیج مستضعفین به شهادت رسید.
شهید «علیرضا موحد دانش»؛ همان فرماندهای است که قاطعیت او لرزه بر اندام ضدانقلاب در کردستان انداخته و دلاورمردیهایش در دوران فرماندهی گردان حبیببنمظاهر لشکر ۲۷ محمدرسولالله (ص) و سپس فرماندهی لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ع)، در تاریخ دفاع مقدس ثبت و ضبط شده است. این فرمانده دلاور سپاه اسلام ۱۳ مرداد سال ۱۳۶۲ در عملیات «والفجر ۲» در منطقه «حاج عمران» به شهادت رسید.
رزمندگان اسلام بیش از آن که با هم یک همرزم و هموطن باشند، با همدیگر رفیق بودند و در جبههها بین فرمانده و رزمنده ساده فرقی وجود نداشت؛ بلکه همه با عنوان «برادر» خطاب میشدند.
امیر سرلشکر شهید «عباس دوران» متولد ۲۰ مهر سال ۱۳۲۹، از خلبانان نیروی هوایی ارتش بود که با ۱۰۳ سورتی پرواز جنگی، بهعنوان یکی از حماسهآفرینان و قهرمانان دفاع مقدس شناخته میشود. او ۳۰ تیر سال ۱۳۶۱ پس از شکستن دیوار صوتی در آسمان بغداد، هواپیمایش مورد اصابت موشک قرار گرفت و به رغم اینکه میتوانست با استفاده از چتر نجات سالم فرود آید؛ اما خود را بر متجاوزان کوبید و بدینترتیب مانع از برگزاری «اجلاس سران غیرمتعهدها» به ریاست صدام در بغداد شد.
تصویری از دوران هشت سال دفاع مقدس بهیادگار مانده که یک شعار ضداستکباری در آن دیده میشود.
«دفاع مقدس» همچون واقعه عاشورا، صحنه کربلایی بود که در آن رزمندگانی با هر سنوسالی نقشآفرینی کردند؛ در این میان نقش موسپیدها، همچون نقش حبیببنمظاهر (ع) در عاشورای حسینی بود.
سردار سپهبد شهید «علی شادمانی» فرمانده قرارگاه مرکزی حضرت خاتمالانبیاء(ص) بود که چهارم تیر سال ۱۴۰۴ در اثر جراحات ناشی از حملات رژیمصهیونیستی به شهادت رسید.
رزمندگان اسلام بیش از آن که با هم یک همرزم و هموطن باشند، با همدیگر رفیق بودند و در جبههها بین فرمانده و رزمنده ساده فرقی وجود نداشت؛ بلکه همه با عنوان «برادر» خطاب میشدند.