فتنه‌ای متفاوت از فتنه‌های ۷۸ و ۸۸

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- رحیم محمدی؛ روز‌های آخر آبان ۹۸ روز‌های پرالتهابی بود که باعث ناراحتی بسیاری از مردم شد و حتی برخی‌ها در این بین دچار خسران و زیان شدند، زیرا زمانی که اعلام شد قیمت بنزین افزایش یافته، تعدادی از مردم به نشانه اعتراض به خیابان‌ها آمدند تا این گونه نارضایتی خود را از تصمیم گرفته شده، اعلام کنند.

اما عده‌ای از اشرار و معاندان که از مدت‌ها قبل توسط مخالفان انقلاب و مردم مانند برخی کشور‌های عربی منطقه و غربی آموزش دیده بودند و از سوی آن‌ها پشتیبانی می‌شدند، به دنبال اعتراضات مردمی نسبت به افزایش قیمت بنزین، به سرعت از وضعیت پیش آمده سوء استفاده کردند و با موج‌سواری بر این اعتراضات، آن را به آشوب و اغتشاش تبدیل کردند.

این افراد که آموزش‌دیده بودند و با سازماندهی که داشتند، می‌خواستند اقدامات اغتشاشگرانه خود را در روز‌های منتهی به انتخابات مجلس شورای اسلامی انجام دهند، اما وقتی موضوع مورد اشاره به وجود آمد، آن‌ها بنا به فرمان پشتیبانان خود به خیابان‌ها آمدند و جریان اعتراضات مردمی را به انحراف کشاندند؛ به نحوی که با ایجاد اغتشاش و ناامنی در ۹۰۰ نقطه کشور قصد داشتند مردم را علیه مجموعه نظام بشورانند.

این افراد آموزش‌دیده برای اینکه به مقصود خود دست یابند، حتی دست به اسلحه هم بردند به گونه‌ای که با استفاده از سلاح سرد و گرم اقدام به ایجاد راهبندان‌های مصنوعی در برخی نقاط کشور کردند تا با این شیوه به زعم خودشان موج نارضایتی‌ها نسبت به عملکرد نظام را گسترش دهند؛ لذا در همین راستا شاهد بودیم که اغتشاشگران این بار برخلاف فتنه‌های ۷۸ و ۸۸ ضمن خسارت وارد کردن به اموال عمومی و خصوصی اعم از بانک‌ها، پمپ بنزین‌ها و برخی مراکز و واحد‌های تجاری در یک اقدام از پیش طراحی شده، مراکز یاد شده را به آتش می‌کشیدند و اقدام به غارت فروشگاه‌های زنجیره‌ای می‌کردند؛ به نحوی که بعد از غارت اجناس، وسایل موجود در فروشگاه نیز با خودرو‌های باری که پلاک آن‌ها پوشانده شده بود را به سرقت بردند و برای اینکه شناسایی نشوند دستگاه ذخیره اطلاعات دوربین‌های مداربسته فروشگاه (هارد) را به همراه سایر اقلام فروشگاه با خود بردند.

در کنار این‌گونه اقدامات، در برخی شهر‌ها نیز مانند ماهشهر، شاهد تلاش اشرار برای ممانعت از تردد کامیون‌های حامل سوخت و کالا و نیز اقدام مسلحانه برای تصرف واحد‌های پتروشیمی این شهر و در اقدامی مشابه حمله مسلحانه برای تصرف مخازن سوخت سیرجان، بودیم.

اینکه وزیر امور خارجه آمریکا و ضدانقلاب خارج‌نشین یا به اصطلاح خودشان «اپوزیسیون» ایران، در مصاحبه با رسانه‌ها از حرکت این افراد آشوبگر حمایت آشکار می‌کنند، نشان می‌دهد دشمنی آن‌ها با این انقلاب و مردم نه‌تنها تمامی ندارد، بلکه این نکته را هم یادآور می‌شود که «دستکش مخملی روی پنجه چدنی» همچنان وجود دارد.

حال در چنین شرایطی اینکه عده‌ای در داخل کشور بیانیه می‌دهند و این آشوبگران را هم در صف معترضان قلمداد می‌کنند و از برخورد با آن‌ها ابراز ناراحتی می‌کنند شاید در خوشبینانه‌ترین حالت بیانگر آن است که آن‌ها هنوز امیدشان را در آن سوی آب‌ها دنبال می‌کنند.

بدین ترتیب مجموعه این اقدامات نشان می‌دهد، تعدادی از کشور‌های غربی و عربی منطقه با سازماندهی افرادی سودجو که برای دست یافتن به مطامع دنیوی دست به هر کاری می‌زنند، متفاوت از گذشته این بار اهداف خود را در بستر مشکلات اقتصادی کشور دنبال می‌کنند؛ زیرا تجربه به آن‌ها نشان داده که جنگ نظامی علیه این مردم جواب نمی‌دهد و از آنجایی که فشار سیاسی هم تاکنون نیاز‌های آن‌ها را برآورده نکرده، لذا در تغییر رویکرد خود سعی دارند به بهانه مشکلات اقتصادی، هر از گاهی ناآرامی‌هایی را با استفاده از افراد دنیاپرست و ساده‌لوح در داخل کشور رقم بزنند تا از این طریق و با استفاده از «پروپاگاندا» یا همان تبلیغات سیاسی به تدریج پایه‌های استوار نظام را سست کنند، اما هر بار و بعد از وقوع چنین حوادثی مردم کشورمان به صحنه آمده و حماسه دیگری را در دفاع از کلیت نظام خلق می‌کنند؛ مانند آنچه که در ۹ دی ۸۸ یا ۴ آذر ۹۸ در تهران روی داد.

انتهای پیام/ 231