وصیت‌نامه شهید «علیرضا اسدزاده» (۳)
به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «علیرضا اسدزاده» در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۳۴۷ همزمان با میلاد حضرت علی بن موسی الرضا (ع) چشم به جهان گشود. وی چهارم دی ۱۳۶۵ همزمان با سالروز شهادت امام رضا (ع) در عملیات کربلای ۴ منطقه در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
ادامه وصیت‌نامه شهید «علیرضا اسدزاده » به شرح زیر است:
«... شهید گلگون کفن زده‌اید و مبادا فریب منافقین را بخورید که آنان از کفار هم بدتر و بسیار خطرناک هستند.
و، اما سخنم با تو ای پدر زحمتکش و مادر مصیبت زده‌ام. با شما خواهران داغدیده و ای برادر بی‌برادر شده‌ام.
پدرم، ای کسی که سال‌ها زحمت کشیدی و با سختی‌ها دست و پنجه نرم کردی تا توانستی فرزندانت را بزرگ کنی و هم اکنون امید آن داشتی که فرزندان پسرت همچون عصائی برای پیریت باشند، اکنون امیدت مبدل به ناامیدی گشت و علاوه بر این که عصائی برای پیریت نداری کمرت هم از غم و اندوه و مصیبت خم شده صبور و مقاوم باش، زیرا خداوند با صابران است.
پدرم چه کنم عاشق خدا گشتم دیگر نتوانستم تحمل کنم باقی ماندن در این دنیا و زندان را.
نیروئی مرا به سوی خود می‌کشید، زمینه این عاشقی را تو در وجودم بنا نهادی، با نصیحت‌های خود با پند‌های خود، فراموش نمی‌کنم که از همان ایام کودکی مرا به مسجد می‌بردی و مرا با خدای خود آشنا کردی.
شما پدر‌ها و مادر‌های شهداء جای شما در بهشت است، شما آزمایش‌های زیادی پس دادید و قبول شدید؛ و توی ای مادرم، که مرا با هزاران درد و مشقت بزرگ کردی تا بتوانم برای جامعه مفید باشم و خدمت کنم، اکنون زمان خدمت فرا رسیده و توانستم با خون خود درخت اسلام را کمی شاداب و سیراب کنم.
مادرم امید‌ها برای من داشتی، امید آن داشتی که برای من حجله دامادی بگیری و مرا داماد کنی، امید آن داشتی تا نام فرزند برومندت علی اکبر که عاشقانه به سوی الله پرواز کرده زنده کنی، ولی مادر تو خود همیشه می‌گفتی چه خوب است انسان با عزت بمیرد و اکنون من هم با عزت رفتم و این مصلحت خدا بوده است که ما به سوی او پر بکشیم.»
ادامه دارد...
انتهای پیام/ 900
