نامه سردار شهید «عباس ورامینی» به خانواده‌اش

به گزارش خبرنگار ساجد، سردار شهید «عباس محمد ورامینی» در تاریخ پنجم بهمن ۱۳۳۳ چشم به جهان گشود. وی در ۲۸ آبان ۱۳۶۲ بر اثر اصابت ترکش خمپاره در پنجوین (عملیات والفجر ۴) به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن نامه این شهید والامقام را می‌خوانید:

«بسم الله الرحمن الرحیم

پس از تقدیم عرض سلام خدمت حاج خانم عزیز و میثم کوچولو؛ اولا که اگر از حال من خواسته باشید، بسیار خوب است؛ البته زیر توجهات خداوند متعال و در حال حاضر گردان ما در خط است محور شلمچه و چون گردان در خط است، من نمی‌توانم از گردان جدا شوم؛ مجبورم که در خط باشم.

و چون کلیه گردان‌ها به عقب آمده‌اند و قرار است که بازسازی شوند، برای عملیات بعدی، چون برای تصرف بصره قرار است که عملیات دیگری صورت گیرد؛ و از طرف دیگر کلیه فرمانده‌های گردان محمدرسول‌الله (ص) قرار است که با امام ملاقات حضوری داشته باشیم، چون ما در خط هستیم، من نمی‌توانم با آن‌ها باشم؛ قرار است که در نوبت دوم خدمت امام برسیم که اگر قرار شد بیاییم، حتماً یکسری به تو و میثم می‌زنم. در ضمن به علت این‌که گردان در خط بود، نتوانستم بعد از عملیات برایت تلفن کنم؛ امیدوارم که منو ببخشید.

چون عذر موجه هست، فقط به برادر شیبانی که به تهران آمده بود گفتم که به شما تلفن کند و خبر دهد در ضمن خیلی دلم می‌خواست یا تلفن و یا یک نامه مفصل برایت بنویسم؛ ولی باز به خاطر کار زیاد و جور نبودن امکانات برای ارتباط، از این کار محروم هستم. حاج خانوم این‌بار ما را بسیار شرمنده کردی، به خاطر کار‌هایی را که برایم انجام دادی و همچنین به وجود آمدن آن حالت روحانی در خودت که برایم بسیار جالب بود، مخصوصاً نماز صبح. از قول من به همه مادر و آقا و مامان و بابا و غیر سلام برسان. از قول من میثم کوچولو را یک بوس محکم بگیر تا باباش صدایش را بشنود.

والسلام

ورامینی

۱۱ خرداد ۱۳۶۱»

انتهای پیام/ 900