گروه استانهای دفاعپرس - عصمت دهقانی؛ نامگذاری هشتمین روز از تیر به نام روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی در تقویم کشورمان، فرصتی است برای یادآوری جنایت تاریخی رژِیم بعث عراق یعنی استفاده این رژیم از سلاح شیمیایی در جنگ تحمیلی.
پس از جنگ جهانی اول، وسیعترین حملات شیمیایی در طول جنگ هشت ساله عراق علیه ایران رخ داد. طبق تحقیقات و بررسیهای انجام شده، اولین گزارش استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ ایران و عراق به تاریخ 23 دی 1359 در منطقه هلاله و نی خزر(حوالی میمک) مربوط میشود که در جریان این حمله رژیم عراق از گاز تهوع آور استفاده کرد. پس از آن در مرداد 1362 در منطقه والفجر2، پیرانشهر و حاج عمران و در آبان سال 62 و در منطقه والفجر4 یعنی «پنجوین» رژیم عراق از سلاحهای شیمیایی استفاده کرد.
اولین حملات گسترده شیمیایی رژیم عراق در اسفند 62 در منطقه عملیاتی خیبر و جزیره مجنون با استفاده از گاز خردل و عامل اعصاب انجام شد و پس از آن در اسفند 63 در منطقه عملیاتی بدر حملات وسیع شیمیایی دشمن منجر به تلفات زیادی در بین رزمند گان ایرانی شد.
در طول جنگ تحمیلی رژیم عراق نه تنها علیه اهداف نظامی و رزمندگان اسلام از سلاح شیمیایی استفاده کرد بلکه مناطق مسکونی و اهداف غیر نظامی در شهرها و روستاهای مرزی ایران نیز از این اقدام غیرانسانی درامان نماندند.
در مجموع بیش از 30 مورد حمله شیمیایی به مناطق مسکونی ایران و برخی مناطق کردنشین شمال عراق در طول جنگ تحمیلی رخ داد که عمدهترین آنها عبارتند از: فاجعه شیمیایی سردشت با استفاده از گاز خردل در 7 تیر 66 ، فاجعه بمباران شیمیایی حلبچه و کشتار بیش از 5000 نفر از مردم بیدفاع این شهر در 27 اسفند 66. بمباران شیمیایی روستاهای اطراف مریوان درفروردین ماه 67 بمباران شیمیایی روستاهای «دیره» و «زرده» در سرپل ذهاب و گیلانغرب و شهر اشنویه، تیر و مرداد 67.
آری، به کارگیری سلاحهای شیمیایی در طول جنگ عراق علیه ایران منجر به شهادت هزاران نفر از افراد نظامی و غیر نظامی و مصدوم شدن بیش از یکصد هزار نفر گردید که بسیاری از مصدومین در حال حاضر با گذشت سالها، هنوز از عوارض دیررس ناشی از عوامل شیمیایی در رنج هستند.
جانبازان مظلوم شیمیایی خاطراتی در کوله بار حافظهشان دارند که با هر بار نفس کشیدن در مقابل دیدگانشان قرار میگیرد
آنها که با سرفهها زندگی میکنند، طعم گاز خردل را میشناسند، قصه زندگیشان آهنگی متفاوت دارد.
با گذشت سالها از دوران دفاع مقدس، آیا توانستهایم عمق مظلومیت این سرفهها و فریادهای خاموش را به جهانیان برسانیم و یا مرهمی باشیم بر ریههای بیمارشان؟ آیا آنها که دم از حقوق بشر میزنند، گوشی شنوا برای فریاد خاموش جانبازان شیمیایی دارند؟
جانبازان شیمیایی ما گمنامترین و در عین حال سربلندترین قهرمانان جبهههای دفاع مقدس هستند که کارنامه زندگیشان سر شار از موفقیت در آزمونهای سخت ایستادگی و مقاومت است.
آنها هر روز، زندگی در میان شعلههای آتش را تجربه میکنند. جانبازان دلاور ما در هر جبههای از جبهههای مقدس ردپایی از خود گذاشتهاند که آثار آنها را در تمامی جبهههای غرب و جنوب میتوان دید. آنها گاه در لابه لای کوههای سر به فلک کشیده کردستان به جستجو و دفاع مشغول میشدند و گاه در میان امواج خروشان کارون و اروند، در پی دیار دلدار تن به طوفان دریا سپردند که حکایتشان یک تاریخ حادثه را در برابر ما آشکار میکند.
بسیاری از مجاهدان این سرزمین از جمله 72 تن از شهدای شیمیایی لرستان، پاداش شجاعتشان را از خدای سبحان گرفتهاند و به مقام عظمای شهادت نایل آمدند .
حافظه تاریخی مردم ایران جنایت هولناک دشمن بعثی در استفاده از سلاح شیمیایی را فراموش نخواهد کرد. دشمنان قسم خورده ما بدانند هنوز راه همان و مرد بسیار، اهل نبرد بسیارند.
انتهای پیام/