چهل‌سالگی سرو/ شهید «محمّدعلی هاتفی»:

نماز جمعه را هر چه با شكوه‌تر برگزار كنيد

شهید «محمّدعلی هاتفی»، فرزند عبّاس، در تاریخ ۱۳۴۶/۷/۲۶ هجری‌شمسی در خانواده‌ای مذهبی در اردکان متولّد شد. او در بخشی از وصیت‌نامه خود آورده است: نماز جمعه را هر چه با شكوه‌تر برگزار كنيد و در مراسم دعاها به ويژه دعای كميل و توسّل شركت كنيد.
کد خبر: ۴۲۲۱۵۷
تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۳۹۹ - ۲۳:۰۴ - 17October 2020

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شهید «محمّدعلی هاتفی»، فرزند عبّاس، در تاریخ ۱۳۴۶/۷/۲۶ هجری‌شمسی در خانواده‌ای مذهبی در اردکان متولّد شد.

او دوّمین فرزند خانواده بود. والدین متدیّن و متعهدش به عشق اهل بیت (ع) او را «محمّدعلی» نام نهادند و با مراقبت کامل تربیتش کردند. گویا احساس کرده بودند که این فرزند، روزی موجب سرافرازی اسلام و خانواده خواهد شد.

سه ساله بود که از سایه پر مهر پدر بی‌بهره گشت و یتیم شد. مادر فداکارش علاوه بر مادری وظیفه پدری را نیز بر عهده گرفت و به تربیت فرزندان همّت گماشت و آن‌ها را شایسته اسلام پرورش داد. پس از ۶ سالگی به دبستان رفت و در دبستان بابا طاهر اردکان (مصطفی خمینی فعلی) تا کلاس سوّم به تحصیل پرداخت.

امّا متأسّفانه اوضاع نامساعد اقتصادی موجب شد که از تحصیل دست بکشد و ترک تحصیل کند. اوخدمت به اسلام و مسلمین را از راه بنّایی انتخاب کرد و کمک کار خانواده شد. محمّدعلی بسیار خوش اخلاق، نجیب و مهربان بود. همه او را دوست می‌داشتند. مراقب نماز و عباداتش بود. مقیّد به انجام واجبات و ترک محرّمات بود.

عاشق انقلاب و اسلام بود. در مراسم نماز جماعت و جمعه، قرآن و دعا و عزاداری اهل بیت (ع) شرکت می‌کرد. زمانی که جبهه‌های جنگ تحمیلی به رزمنده نیاز داشت، گرچه محمّدعلی کودکی کم سنّ و سال بود و ۱۴ سال بیشتر نداشت؛ امّا تربیت صحیح نگذاشت بی‌تفاوت بماند.

در بسیج ثبت نام کرد و پس از فراگیری آموزش نظامی، راهی جبهه شد و سنگر نشین عشق و ایثار گشت و خانواده نیازمند به خویش را به خدای سبحان سپرد. سه نوبت به جبهه اعزام شد و مدّت ۸ ماه و ۱۵ روز از گران‌بهاترین زمان عمر پر برکتش را در جهاد و دفاع از اسلام و مسلمین گذراند و با فداکاری خویش افتخار خانواده و اسلام شد.

سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۱۱/۲۲ در منطقة جنوب فکّه در عملیّات والفجر مقدّماتی به شدّت مجروح شد و بر اثر شدّت جراحات و اوضاع نامساعد منطقه در معرکه ماند و نه تنها شربت گوارای شهادت نوشید و روح بزرگش از قفس کوچک جسمش به جنان پر کشید، بلکه افتخار مضاعفی با عنوان شهید مفقود کسب کرد.

پیکر پاکش پس از ۸ سال دوری از وطن در تاریخ ۱۳۶۹/۱۰/۲ پس از بازگشت به وطن بر دستان و دوش امّت قدرشناس و شهید پرور اردکان با شکوهی خاص تشییع شد و در بهشت شهدا به خاک سپرده شد.

فرازی از وصیت‌نامه شهید:

بسم الله الرحمن الرحيم

دوست دارم كه دستم را از تابوت بيرون كنند و مشتم را گره بزنند تا مشتی باشد بر دهان منافقين ضدّ خلق.

وصيّتم به ملّت و مردم اردكان اين است كه نماز جمعه را هر چه با شكوه‌تر برگزار كنيد و در مراسم دعاها به ويژه دعای كميل و توسّل شركت كنيد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار