به گزارش خبرنگار
دفاعپرس از یزد، کتاب «عبداللهی که عنداللهی شد» به قلم سیده «صدیقه عظیمی نیا» توسط انتشارات «طلوع فردا» به چاپ رسیده است.
این کتاب در سال ۱۳۹۱ به سفارش مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس سپاه و بسیج الغدیر استان یزد منتشر شده است. کتاب عبداللهی که عنداللهی شد سرگذشتنامه شهید «بمانعلی عبداللهی بغدادآبادی» است که در ۱۴۴ صفحه به زیور طبع آراسته شده است.
سیده صدیقه عظیمی نیا که خود فرزند شهید سید «محمدرضا عظیمی نیا» است در مقدمه کتاب آورده است:
امروزه در دوران پس از جنگ هشت ساله حق علیه باطل با وجود تهاجم گسترده غرب علیه کشور اسلامی عزیزمان ایران از طریق رسانههایی، چون ماهوارهها و شبکههای تبلیغاتی بیگانه متاسفانه شاهد این قضیه هستیم که خصوصاً نسل پس از جنگ شاید آنطور که باید و شاید به واقعیتهای جنگ و اصول دفاع مقدس پی نبردهاند و تمام تلاش استکبار جهانی بر آن است که با صرف هزینههای گزاف به ویژه بر قشر جوان و نوپا که آینده این سرزمین لاله خیز را رقم میزنند تاثیر سوء گذارده و سعی در کم رنگ کردن ارزشهای والای انقلاب و دفاع مقدس دارد.
به همین دلیل این ضرورت احساس میشود که نسل یاد شده با رشادتهای دلیر مردان و شیرزنان دوران هشت ساله دفاع مقدس آشنا شده و فرهنگ شناخت بیش از پیش ارزشهای انقلابی و ایثارگری در جامعه نهادینه شود و این وظیفه کسی نیست جز اصحاب قلم و رسانه که با گامهای بلند در این عرصه قدم برداشته و دشمن متخاصم را ناکام بگذارند.
مجموعه حاضر گزیدهای است از شرح زندگی یکی از گلهای بهشت «عندربهم یرزقون» شهید «بمانعلی عبداللهی بغدادآبادی» شهید گلگون کفنی که پیش از شهادتش آرزو کرد نامش از عبداللهی به عنداللهی تغییر کند و خوشا به سعادتش که پروردگار این آرزوی شیرین را برآورده ساخت روح بلندش از ارض پست به عرش اعلی صعود کرد و دعوت حق را با نوشیدن شهد شهادت لبیک گفت.
این کتاب برگرفته از برخی منابع مرتبط، تصاویر، شرح روایات همرزمان و با روش تحقیق میدانی صورت گرفته است. در پایان از همه عزیزان و بزرگوارانی، چون بستگان محترم شهید دوستان و آشنایان و همرزمان دلسوخته شهید، «مژگان کریمی نژاد»، «بهاری»، سرهنگ «علی روحی پناه»، «محمد علی سالاری»، «محمد عبداللهی» و «محمدرضا رضازاده» که در جمعآوری اسناد و مدارک و مصاحبه با نزدیکان شهید برای تدوین این کتاب سعی وافر کردهاند.
برشی از کتاب:
نکتهای که ممکن است برای نسل امروز جای سوال باشد علل پیدایش عملیات رمضان علیرغم بازپس گیری مناطق اشغال شده از سوی دشمن بعثی است. به همین دلیل پرداختن به مبحث و موضوع عملیات رمضان در کتاب زندگی شهید بزرگوار بمانعلی عبداللهی که در این عملیات به دیدار حق شتافت ضروری به نظر میرسد لذا به اختصار دلایل و ضرورت پیدایش عملیات رمضان نقل میگردد.
پس از فتح خرمشهر و مشخص شدن ناتوانی عراق در جنگ با ایران و تصویب قطعنامه ۵۱۴ توسط شورای امنیت طرحریزی عملیات رمضان با هدف تنبیه متجاوز و ضربه زدن بر قوای انسانی و نظامی رژیم بعث عراق انجام شد. دفاع مقدس برای رزمندگان و ایثارگران و جانبازان پر از خاطرات شیرین و تلخ است به خصوص در شبهای عملیات و ایام خاصی مانند نوروز ماه محرم صفر و رمضان به ویژه بیست و یکم ماه مبارک رمضان که برای رزمندگان تنها یکی از شبهای قدر است بلکه یادآور عملیات حماسه آفرین رمضان نیز هست.
یاد و خاطره شهدای گلگون کفن عملیات رمضان را گرامی میداریم که به تأثیر از مولایشان امیرالمومنین (ع) با غلتیدن در خون خویش سرانجام زندگی دنیوی شان را با شهادت رقم زدند بر اساس احکام ثانویه و فتوای حضرت امام خمینی(ره) در زمان جنگ به دلیل اینکه رزمندگان به طور ثابت در یک مکان اسکان نداشتند حکم مسافر را داشته و ملزم به روزه گرفتن نبودند، اما بسیاری از رزمندگان در این ایام روزه دار بودند و چه بسا نوجوانان و جوانانی که در آن ایام با زبان روزه با خون خود وضو ساختند و رو به قبله سرخ شهادت نماز عشق گزاردند و بر خوان الهی در عرش الهی افطار کردند.
بر اساس این گزارش پی از فتح خرمشهر و براری سیاسی نظامی ایران رژیم بعثی عراق به دلیل قرار گرفتن در موضع ضعف مسئله صلح را مطرح کرد.
در حالی که هیچ تغییری در ماهیت رفتار سران این رژیم مشاهده نمیشد و در واقع پافشاری عراق بر ادعای قبلی خود مبنی بر عدم پذیرش قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر حضور در بخشی از خاک ایران و ادامه حملات تایید این مدعای ایران بود.
تلاش عراق و مجامع بین المللی و کشورهای حامی آن در منطقه برای طرح صلح نه از روی اعتقاد بلکه به دلیل شرایط حادی بود که آنان را در موضع ضعف قرار داده بود و منافعشان را تهدید میکرد؛ لذا هدف آنان صلح جویی نبود بلکه گرفتن زمان از جمهوری اسلامی و چیرهگی بر اوضاع دگرگون شده بود.
این در حالی بود که شورای امنیت سازمان ملل هیچ توجهی به حقوق و نظریات ایران نداشت و در این وضعیت درصدد نجات عراقراز این مهلکه برآمد. علاوه برآن تصمیم گیرندگان سیاسی و فرماندهان نظامی ایران با توجه به برتری مطلق جمهوری اسلامی در این زمان حاضر نبودند بدون دستیابی به حداقل امتیاز که تنبیه متجاوز و گرفتن غرامت بود قرارداد پایان جنگ را امضا کنند. زیرا افکار عمومی و آیندگان این تصمیم را اقدامی غیر عقلانی تفسیر میکردند.
انتهای پیام/