«فیلم‌ساز انقلابی» بیش از همه باید تاب نقد داشته باشد

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ این سوال همواره در بحث مقابله با تهاجم فرهنگی مطرح می‌شود که چگونه می‌توان با هنر انقلاب در مقابل هجمه فرهنگی ایستاد؟ پاسخ روشن است باید با تمام توان وارد میدان شد و بدون رقابت و حسدورزی تنها به خلق اثر دست زد به شرط آنکه در یکجا نمانیم و مسیر رو به رشدی را طی کنیم که البته این طی کردن بدون نقد شدن امکان پذیر نیست. اگر فیلمساز انقلابی تاب و تحمل نقد شدن نداشته باشد نباید انتظار تاثیرگذاری داشته باشد.

متاسفانه برخی از هنرمندان به اصطلاح ارزشی به منتقدان به چشم بیگانه‌ای نگاه می‌کنند که از سوی دشمن ماموریت پیدا کرده تا آنها را از میدان به در کنند، حال آنکه چنین نیست. هنر انقلابی نیاز به جراحی دارد تا زائده‎هایش برطرف شود. مخاطب در وهله اول نیاز دارد یک فیلم خوب ببیند. اگر اثری که مخاطب روی پرده می‌بیند او را اقناع کند قطعا پیام فیلم نیز در او اثر گذار خواهد بود. به صرف اینکه درونمایه یک ارزشی باشد و از انقلاب، دفاع مقدس و جبهه مقاومت حرف بزند، اثر را پویا و مانا نخواهد کرد.

نکته ظریف اینجاست که برای فیلم‌های انقلابی باید بیش از هر اثر دیگری وقت و انرژی گذاشت و دقت نظر داشت. آثار دست اول، مهم و پرفروش هالیوود که غالبا در خدمت آرمان‌ها و اهداف آمریکا قرار دارند، آثاری هستند که با پروداکشن وسیع و پخش گسترده تولید می‌شوند و همه کشورها را زیر پرچم خود می‌گیرند. متاسفانه آثار استارتژیک وطنی یا به ندرت تولید می‌شوند و در صورت تولید تنها برای رفع تکلیف و با حداقل امکانات و فرصت محدود به دست مخاطب می‌رسد. این آثار به دلیل ضعف در روایت و ساختار نمی‌تواند نظر مخاطب را جلب کند.

در این میان اگر منتقدی ناصح و دغدغه‌مند برای اصلاح دست به نوشتن ببرد به ضد ارزشی بودن می‌شود. بسیار معدود هستند فیلمسازان ارزشی و انقلابی که دارای قدرت تعامل هستند، هنرمندانی که ظرفیت نقد شدن را در خود به وجود آورده‌اند و مسیر رو به رشدی را نیز طی می‌کنند. مخاطب هم با جدیت پیگیر آثار بعدی آنها هستند.

وقتی امام راحل که بنیان‌گذار انقلاب اسلامی است صراحتا می‌فرمایند که مصون از اشتباه نیستند و نیازمند نقد شدن هستند ـ روشی که رهبر معظم انقلاب اسلامی دارند ـ چگونه است که برخی از کارگردان انقلابی از نقد آثارشان برمی‌آشوبند و با عصبیت نقد را توهین به ارزش‌ها تلقی می‌کنند. باید بدانیم تا زمانی که این روحیه غیرحرفه‎ای که سنخیتی با انقلابی بودن ندارد عوض نشود، هنر انقلابی متحول نخواهد شد. در مقابل این نقیصه در تئوری هنر انقلابی نیز وجود دارد. تئوری هنر انقلاب باید بارها و بارها مورد کنکاش قرار بگیرد و این ممکن نیست مگر با ایجاد فضایی که آثار فیلمسازان انقلابی مورد نقدی جدی و کارشناسانه قرار بگیرند.

انتهای پیام/ 161