«تک تیرانداز» ادای دین سینمای دفاع مقدس به شهید زرین

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ اکبر صفرزاده؛ فیلم سینمایی «تک تیرانداز» به تهیه‌کنندگی ابراهیم اصغری و کارگردانی علی غفاری یکی از جذاب‌ترین فیلم‌های دفاع مقدس سینمای ایران است. جذابیت فیلم باعث شده زمان نسبت زیاد آن اصلا به چشم نیاید و تماشاگر را اذیت نکند و او را بدون خستگی تا پایان با خود همراه کند. این نکته برای سینمای دفاع مقدس ایران که بسیاری از فیلم‌های ساخته شده در آن فاقد جذابیت‌های لازم هستند، بسیار ارزشمند است.

عمده‌ترین دلیل جذابیت فیلم روایت آن توسط یکی از فرماندهان بعثی عراقی است. به دلیل روایت فیلم توسط وی، تعارض‌های مورد نیاز برای شکل گیری جذابیت‌های داستانی به بهترین شکل ممکن در فیلم تنیده می‌شود و این تعارض و کشمش تماشاگر را تا پایان با خود همراه می‌کند.

«تک تیرانداز» ادای دین سینمای دفاع مقدس به شهید عبدالرسول زرین است؛ ادای دینی که به خوبی انجام می‌شود و برخلاف برخی فیلم‌های دفاع مقدس که درباره برخی شهیدان ساخته شده و فاقد جذابیت‌های لازم هستند، این فیلم از این امتحان بسیار سخت ـ همراه کردن تماشاگر ـ سربلند بیرون آمده است.

با وجود تمامی نکات مثبتی که می‌توان برای فیلم قائل شد، فیلم در قالب استاندارد‌های صادراتی چیزی‌هایی کم دارد که عمده این نواقص و کمبود‌ها مربوط به فیلمنامه و عدم صرف وقت کافی برای آن است. اگر عوامل فیلم کمی بیشتر روی فیلمنامه کار می‌کردند، ما امروز فیلمی صادراتی با محوریت شهید زرین در اختیار داشتیم و می‌توانستیم به راحتی رشادت‌های این شهید اصفهانی را در مقابل دیدگان همه مردم دنیا قرار دهیم.

در فیلم برای عبدالرسول زرین به اندازه کافی شخصیت‌پردازی صورت نگرفته است؛ این شخصیت از ابتدا تا انتهای فیلم بدون هیچ گونه فراز و فرودی در مسیری تقریبا یکدست به پیش می‌رود، شکست‌های او را تقریبا نمی‌بینیم یا یاس‌ها و ناامیدی هایش را یا بازآفرینی روحیه‌اش را، چون شخصیت پردازی برای او به اندازه کافی صورت نگرفته هنگام شهادتش نه خوشحال می‌شویم نه ناراحت.

زمانی که وی برای نجات ۱۰ اسیر ایرانی به ماموریت می‌رود می‌توانست بسیار نفس گیرتر و پر التهاب‌تر باشد، اما نویسنده و کارگردان در این مورد ترجیح دادند به جای افزایش التهاب و دراماتیک‌تر کردن داستان، هوش و زیرکی او و فرماندهان ایرانی را به نمایش بگذارند و تقریبا بی خیال بافت دراماتیک برای این قسمت از داستان شوند.

شاگرد عبدالرسول زرین نیز تقریبا فاقد شخصیت پردازی‌های لازم است و بودن و نبودنش در فیلم تقریبا هیچ تاثیری ندارد، او از جایی از فیلم بدون هیچ دلیل منطقی دیگر حضوری در فیلم ندارد و تقریبا رها می‌شود.

ارزشمندترین نکته فیلم در این است که عبدالرسول هیچگاه حمله نمی‌کند و همیشه در حال دفاع است؛ در صحنه اول فیلم دو اسیر ایرانی را نجات می‌دهد سپس فرمانده عراقی با تانک‌های بسیار مجهز به نیرو‌های ایرانی حمله می‌کند و رسول و دیگر نیرو‌های ایرانی دفاع می‌کنند و در صحنه آخر هم این شهید بزرگوار برای نجات ۱۰ اسیر ایرانی می‌رود و جانش را در این راه از دست می‌دهد.

برای نخستین بار در سینمای ایران دو فیلم «تک تیرانداز» و «یدو» پیش از اکران عمومی در سینما، به مناسبت نوروز ۱۴۰۰ از تلویزیون برای مخاطبان به نمایش درآمدند. «تک تیرانداز» در تاریخ پنج فروردین به روی آنتن شبکه سه رفت و پس از آن در تاریخ نهم فروردین از شبکه یک سیما بازپخش شد.

انتهای پیام/ 121