سرباز شهید «گلوردی» عروج از سفره زمینی به ضیافت آسمانی

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از قم، اتحاد و همدلی ملت بزرگوار ایران اسلامی در مقابله با تجاوز رژیم بعثی برگرفته از شجاعت غیورمردانی است که در مقابل تجاوز دشمن سینه سپر کرده و با تمام وجود از آرمان‌های نظام و مکتبشان دفاع کردند.

مطالعه سبک زندگی و وصیتنامه شهدای دوران دفاع مقدس بویژه شهیدان والامقامی که در میانه معرکه نبرد بودند، درس‌های ارزشمندی به انسان می‌دهد که در پرتو آن، حرکت به سوی مسیر کمال، به مراتب سریعتر و کوتاه‌تر خواهد شد.

علیرضا گل وردی از جمله شهدایی است که با وضوی خونین به دیدار معشوق خویش شتافت و نام پرآوازه‌اش در زمره شهدای ارتش در قم ثبت شد.

‌گلوردی فرزند، ولی الله در هفتمین روز از فروردین سال ۱۳۴۲ در خانواده‌های مومن در روستای سرخه ده از توابع دستجرد بخش خلجستان قم به دنیا آمد.

با رسیدن به سن سربازی، لباس رزم پوشید و عزم خود را برای خدمت به میهن اسلامی و ارزش‌های ناب انقلاب در قالب ارتش جمهوری اسلامی ایران، جزم کرد.

وی چهارم مرداد ۱۳۶۲ بود که در منطقه میمک از توابع دهلران، درست هنگامی که سفره غذا پهن شده بود، دعوت الهی را بر دعوت دوستانش به غذا ترجیح داد و در حالی که هنوز قطرات آب وضو از دستانش می‌چکید، بر اثر اصابت ترکش دشمن بعثی به شهادت رسید.

پیکر مطهر شهید علیرضا گلوردی پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای روستای سرخه ده به خاک سپرده شد.

در خاطره‌ای که در یکی از نامه‌های شهید نقل شده، آمده است: «با همرزمانم در چادر سنگر نشسته بودیم و چون غذا نرسیده بود، به شدت گرسنه بودیم. در این لحظه ماری وارد چادر شد و ما ناگزیر، منتظر شدیم تا از چادر بیرون برود. مار همینطور که سرش را بالا آورده بود، آرام آرام از چادر بیرون رفت و ما هم از روی کنجکاوی به دنبالش رفتیم.

کمی که از چادر دور شدیم، ناگهان با انفجار گلوله توپ دشمن، چادر سنگر به کلی منهدم شد و با مشاهده این امداد غیبی دانستیم که مار، ماموری از سوی خدا برای نجات ما بوده است.
انتهای پیام/