ما باید از حضرت على اصغر (ع) درس بگیریم
به گزارش دفاع‌پرس از کرمان، «عباس رکنی» دهم آبان ۱۳۴۲، در روستای کشکوئیه از توابع شهرستان رفسنجان زاده شد. وی تا چهارم ابتدایی درس خواند. پاسدار بود. سرانجام یکم آذر ۱۳۵۹، در چابهار هنگام درگیری با اشرار بر اثر اصابت گلوله، شهید شد.
در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید «عباس رکنی» را می‌‌خوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب اسلامى ایران، این رهبرى که عمرش را در راه جمهورى اسلامى گذرانده است. سلام بر رزمندگان اسلام که در جبهه هاى حق علیه باطل می‌جنگند و درود گرم ما به رزمندگان جان بر کفى که به نداى هل من ناصر ینصرنى حسینى لبیک مى گویند و به پیشواز شهادت مى شتابند و هیچ گونه ترس و هراسى بدل راه نمى دهند.
سلام بر شهیدان راه الله، آن شهیدانى که دست از جان و مال خویش کشیدند و تنها براى خدا جهاد کردند و شهید شدند، مانند شهید صدپاره محراب مدنى، دستغیب، بهشتى، رجایى، باهنر و هزاران شهید دیگر که با خون خود درخت اسلام را آبیارى کردند.
هیهات که چندین سال از عمرم گذشت و هنوز اندرخم یک کوچه ام. خیلى دلم مى خواهد پر بگیرم و از این قفس دنیا نجات یابم ولى چه کنم؟ که گناهان بسیار دارم و هر روز بر بار گناهانم افزوده مى شود!
مادر جان اگر ناراحت شدید و خواستى برایم گریه کنید برو در کنار آن طفل‌هاى پدر از دست داده و براى آن‌ها گریه کن بروید و در گوشه اى بنشینید و به یاد سیدالشهدا حسین بن على (ع) گریه کنید و بر خود ببال و افتخار کن که توانستى امانتى را که خدا به تو سپرده بود چنین تربیت کنى و در راهش هدیه بدهى ناراحت نباش و بگو خدایا تو را شکر می کنم که به من توفیق داده اى فرزندى را بزرگ کنم و تقدیم انقلاب اسلامى ایران کنم.
ناراحت نباش زیرا شهیدان زنده اند و نزد خدا روزى مى خورند، مادر من شما را خیلى دوست دارم، ولى اسلام را بیشتر دوست دارم و می روم تا راه شهیدان را ادامه دهم اگر در خانه بنشینیم و دست روى دست بگذاریم به شهیدان خیانت کرده ایم، مادر جان می روم تا آخرین قطره خونى که در رگ هاى بدنم جریان دارد به پاى درخت اسلام بریزم، ما باید از على اصغر شش ماهه حسین (ع) درس بگیریم، آن طفل شیرخوارى که در گهواره به نداى پدرش و امامش لبیک گفت.
باید از حبیب ابن مظاهر درس بگیریم آن پیر جوانمردى که دو مرتبه جانش را فداى اسلام کرد. از طرف من این پیام را به دوستانم برسانید و بگویید که براى سلامتى رهبر دعا کنند و از قرآن پیروى نمایند و از روحانیت جدا نشوید و پشت جبهه را حفظ کنید و تا مى توانید رزمندگان جبهه را یارى کنید.
پدر و مادر عزیزم، خیلى شرمنده ام اگر نتوانستم حق شما را نسبت به خود ادا نمایم و گاهى با شما‌ها تندى نمودم، اگر ناراحتى از من دیدید مرا ببخشید، در مرگم گریه نکنید و فقط صبر و استقامت را پیشه کنید.
انتهای پیام/
