به گزارش سايت ساجد به نقل از خبرگزاري فارس، سردار داود غياثي‌راد در زمينه قطعنامه 620 مربوط به محكوم كردن كاربرد سلاح‌هاي شيميايي عراق عليه ايران و اعلاميه‌هايي كه در جهان براي منع استفاده از سلاح‌هاي شيميايي صادر مي‌شد، اظهار داشت: در طول دفاع مقدس، عراق عليه رزمندگان اسلام به كَرات از سلاح شيميايي استفاده كرد و نخستين تلاش‌هايش در اوايل جنگ در منطقه شلمچه به صورت محدود مشاهده شد و دومين بار در منطقه ميمك استفاده از سلاح‌هاي شيميايي را تكرار كرد.
وي ادامه داد: عراق در آذر سال 1361، از گاز سولفور موستارد [عامل تاول‌زا] استفاده كرد و علاوه بر آن در سال 62 حوالي پنجوين و پيرانشهر، جنايت جنگي كه همان استفاده از گاز شيميايي بود، مرتكب شد.
معاون روابط عمومي و تبليغات بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس بيان داشت: اوج استفاده از گازهاي شيميايي عراق عليه ايران در زمستان سال 64 در آزادسازي شهر فاو بود و در سال 66 در جبهه سومار به طور انبوه از سلاح شيميايي استفاده كرد.
وي اضافه كرد: سازمان ملل و اعلاميه‌هاي جهاني براي ممنوع كردن جنگ‌افزارهاي شيميايي و بيولوژيك، اعلاميه‌هاي در سال 1868 به نام سن‌پترزبوك در شوروي، در سال 1874 در بروكسل و در سال 1898 در لاهه صادر كردند كه بحث ممنوعيت استفاده از جنگ افزار شيميايي را مطرح كردند ولي به معاهده بين‌المللي تبديل نشد.
سردار غياثي‌راد افزود: تلاش‌هايي در دنيا آغاز شد تا معاهده بين‌المللي كه از لحاظ حقوقي تعهدآور باشد و همه بتوانند جلوي استفاده از اين سلاح‌ها را بگيرند، منعقد شود؛ در سال 1907 كنوانسيوني تشكيل شد ولي نتوانست جلوي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي را بگيرد ولي در 17 ژوئن سال 1925 اين قضيه در ژنو به صورت جدي پيگيري شد.
وي ادامه داد: در اين سال پروتكل منع كاربرد سلاح شيميايي، توليد و ذخيره‌‌سازي در ژنو امضاء شد؛ اين پروتكل در مجمع عمومي سازمان ملل ارائه شد و مجمع نيز كميسيون خلع سلاح ژنو را متقاعد كرد كه از كاربرد سلاح‌هاي شيميايي جلوگيري كند لذا منجر به صدور قطعنامه سازمان ملل در 11 نوامبر 1987 شد.
معاون روابط عمومي و تبليغات بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس خاطرنشان كرد: در نتيجه كنوانسيون منع جنگ‌افزارهاي شيميايي تشكيل شد؛ اين كنوانسيون شامل مقدمه، 24 ماده و 3 متن پيوست بود و دبيركل سازمان ملل، دبيري اين كنوانسيون را بر عهده داشت.
وي خاطرنشان كرد: حدود 24 تا 25 سال طول كشيد تا اين كنوانسيون تصويب شود تا اينكه در ژوئن 1992 در كنفرانس خلع سلاح اين كنوانسيون به تصويب نهايي رسيد و اين موضوع در اجلاس چهل و هفتم سازمان ملل به اتفاق آراء تصويب شد.
سردار غياثي‌راد ادامه داد: بعد از آغاز جنگ تحميلي در 30 شهريور، عراق توانايي رفع آلودگي و حفاظت انفرادي براي پرسنل خود از سلاح‌هاي شيميايي را داشت لذا گروهان‌ها و لشكرهاي زرهي خود را به سلاح‌هاي شيميايي مجهز كرد.
وي افزود: در آن زمان اتحاديه جماهير شوروي، بزرگ‌ترين تدارك كننده عراق بود و مناسبات تجاري و جنگ‌افزارهاي شيميايي را قرارداد بسته بودند و علاوه بر آن عراق با انگلستان، هلند، آلمان غربي و آمريكا براي خريد مواد شيميايي كه در نتيجه نيل به جنگ‌افزار شيميايي مي‌شد، قرارداد بست.
معاون روابط عمومي و تبليغات بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس گفت: ضمن اينكه صدام سيستم‌هاي پرتاب مهمات شيميايي، هواپيماهاي دور پروازي كه بتوانند سلاح شميايي را حمل كند، توپخانه‌اي كه بتواند راكد‌هاي شيميايي پرتاب كند و موشك‌هاي شيميايي را تهيه كرده بود.
وي با اشاره به جنايت‌هاي عراق در زمينه كاربرد سلاح‌هاي شيميايي در جنگ تحميلي عليه ايران، بيان داشت: عراق در عمليات «والفجر 8» در بيشترين حد امكان از سلاح شيميايي استفاده كرد؛ به طوري كه 7 هزار گلوله، توپ و خمپاره شيميايي به سمت ايران شليك كرد.
سردار غياثي‌راد افزود: هواپيماي عراقي به مدت 20 روز نزديك به 980 بمب شيميايي، عليه مواضع غيرنظامي در سردشت و حلبچه استفاده كرد و به عبارتي 30 تهاجم عليه هدف‌هاي غيرنظامي داشت و يكي از آنها در تاريخ 7 تير 1366بر عليه مردم بي‌دفاع سردشت بود.
وي اضافه كرد: تهاجم غيرانساني عراق عليه مردم سردشت موجب شد تا نخستين شهر قربانيان شيميايي در جهان به وجود آيد و دومين تهاجم بزرگ صدام، كاربرد جنگ‌افزارهاي شيميايي عليه ملت خود در حلبچه بود كه حدود 5 هزار نفر كشته شدند و حدود 7 هزار نفر مصدوم شميايي شدند.
معاون روابط عمومي و تبليغات بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس بيان داشت: نكته جالب و مهم در اين زمينه اين است كه سلاح‌هاي شيميايي را كشوري استفاده مي‌كرد كه خودش جزو 120 كشور امضا كننده پروتكل ژنو راجع به منع استفاده از سلاح‌هاي سمي و شيميايي بود.
وي افزود: در بخشي از متن پروتكل 1925 ژنو آمده بود «نظر به اينكه در موقع جنگ، استعمال گازهاي خفه‌كننده و مسموم يا امثال آنها و همچنين هر قسم مايعات و مواد يا عمليات شبيه به آن حقاً مورد تنفر افكار عمومي دنياي متمدن است؛ دوّل متعاهد تقبل مي‌نمايند، ممنوعيت استعمال گازهاي خفه‌كننده و مسموم شبيه آن را به موجب اين اعلاميه به رسميت شناخته و همچنين تعهد مي‌نمايد كه ممنوعيت مزبور را شامل وسايل جنگ ميكروبي نيز دانسته و خود را ملزم به رعايت مدلول مراتب فوق بدانم».
سردار غياثي‌راد خاطرنشان كرد: بنا به اسناد موجود در بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس، خبرگزاري فرانسه در تاريخ 12 فروردين سال 1367 اعلام كرد حلبچه شهري از كردستان عراق كه به تصرف ايران درآمده طي 27 و 28 اسفند ماه توسط عراق بمباران شيميايي شده و منجمد و ساكن در خوابي عميق فرو رفته است.
معاون روابط عمومي و تبليغات بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس اضافه كرد: غربي‌ها خود اقرار كردند كه بمباران شيميايي شده است؛ حتي نيويورك تايمز در تاريخ 6 فروردين اين حمله شيميايي صدام را محكوم مي‌كند و مي‌گويد «به بهانه‌هاي غيررسمي سلاح‌هاي شيميايي ناجوانمردانه توسط عراق به كار گرفته شده است».
وي افزود: فرماندهان ارتش عراق از جمله سرلشكر «حميد شعبان» معاون فرماندهي عمليات و سرلشكر ستاد «سالم سلطان البصو» كه دستور صدام، مبني بر بمباران شيميايي حلبچه را اجرا نكردند، اعدام شدند.
سردار غياثي‌راد اضافه كرد: سال گذشته سندي از صدام توسط سربازان گمنام امام زمان (عج) به دست ما رسيد و اكنون اين سند در بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس است، در آن سند از صدام اجازه خواسته بودند كه بمباران شيميايي كرده و اين سلاح‌ها را امتحان كنند و صدام با دست خط خود نوشته بود، «اين كار را انجام دهيد ولي اين مطالب را تايپ نكنيد؛ در سوابق نگذاريد؛ بعداً عليه ما استفاده مي‌شود» و در پايين نامه امضاء شده بود، رئيس، صدام حسين.
معاون روابط عمومي و تبليغات بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس افزود: اين سند، سند بزرگي براي سازماندهي جنايت صدام و اينكه كشورهايي كه قرارداد سلاح شيميايي با صدام داشتند در اين جنايت شريك هستند لذا 36 كشور دنيا صدام را كمك كردند تا جمهوري اسلامي ايران را از بين ببرند ولي بعد از هشت سال دفاع مقدس حتي يك وجب از خاك ايران نيز در دست دشمن نيفتاد.
وي با بيان اينكه متأسفانه ابرقدرت‌ها و قلدران روي تمام قانون‌ها پا مي‌گذارند، اظهار داشت: با توجه به اينكه عراق جزو امضاء كنندگان قطعنامه منع كاربرد سلاح‌هاي شيميايي بود، باز هم تخلف كرد و اين سندي است كه خون مظلومان شيميايي و تأول‌هاي شيميايي هنوز يزديان زمان را به محاكمه مي‌خواند.
سردار غياثي‌راد در خصوص اقدام دير هنگام سازمان ملل در راستاي صدور قطعنامه 620 در زمينه محكوم كردن كاربرد سلاح‌هاي شيميايي عراق عليه ايران، اظهار داشت: ايران در جنگ تحميلي بسيار مظلوم واقع شد و از آنجايي كه انقلاب اسلامي دست غرب و شرق را از كشورمان كوتاه كرده بود، همه اين موارد موجب شد تا آنها با ترفندهاي مختلف و از طريق صدام به مبارزه با انقلاب اسلامي بپردازند.
وي ادامه داد: زماني كه صدام از سلاح‌هاي شيميايي استفاده مي‌كرد، سازمان ملل سكوت كرد تا اينكه پس از فتح خرمشهر، سازمان ملل سكوت خود را شكست و اعلام آتش‌بس كرد تا صدام با تقويت خود به آمالش برسد.
معاون روابط عمومي و تبليغات بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس ولايت‌مداري مردم و مبارزه با متجاوز را مهمترين عوامل ناكامي صدام در رسيدن به اهدافش دانست و افزود: با نوشته شدن قطعنامه 598 شوراي امنيت در عمليات «كربلاي 5»، اين قطعنامه در سال 1367 بين 2 كشور پذيرفته شد.
وي ادامه داد: پس از پذيرش قطعنامه 598 و 612، با فشار ديپلماسي جمهوري اسلامي، قطعنامه 620 شوراي امنيت در تاريخ 4 شهريور 1367 صادر شد كه در آن مجدداً استفاده از سلاح‌هاي شيميايي محكوم شده و كاربرد اين سلاح‌ها عليه ايران مورد تأييد شورا قرار گرفته بود.
