شهید مجتبی شالباف‌زاده: شهدا در مسجد پا می‌گیرند
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «مجتبی شالباف‌زاده» فرزند «احمدعلی»، یکم دی ۱۳۴۵ در اهواز دیده به جهان گشود و سرانجام در تاریخ چهارم اسفند ۱۳۶۲ به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید مجتبی شالباف‌زاده
«اى کسانى که ایمان آورده‌اید! اگر به‌راستی ادعاى هدایت را سر می‌دهید، پس آرزوی مرگ کنید تا معلوم شود که واقعاً راست می‌گویید.
با درود و سلام بیکران بر امام زمان (عج‌الله) و رهبر کبیر انقلاب، شهیدان گرانقدرمان و امت شهیدپرور، وصایاى خود را شروع می‌کنم.
با عرض سلام و احترام بر پدر و مادر عزیز و مهربانم.
پدر و مادرى که در تمام سختی‌ها و خوشی‌هاى زندگى حق پدر و مادرى را بر من ادا کردید و براى بزرگ کردن من چه رنج‌ها و زحمت‌ها که نکشیدید، مخصوصاً مادرم که شب‌هاى بسیارى را به بیدارى گذراند تا توانست با یارى خدا مرا بزرگ کند و در عوض من به‌جای آنکه قدر زحمتتان را بدانم، آن‌طور که باید و شاید حق فرزندى را بر شما ادا نکردم، پس از شما می‌خواهم مرا ببخشید. برادر کوچک و عزیزم (محسن) را طورى تربیت کنید که بتواند براى اسلام خدمت کند و راه شهدا را ادامه دهد.
وصیتى به دو برادرم (امیر و مرتضى) دارم: تا می‌توانند براى اسلام خدمت کنند، جاى مرا در خانه بگیرند و در پاسدارى از انقلاب و اسلام دریغ نکنند.
وصیتى هم به دو خواهرم دارم که، بعد از شهادتم پدر و مادرم را دلدارى دهند و به دیگر خواهران هم بگویند، حجاب اسلامى را رعایت کنند، که اگر حجاب را رعایت نکنند خون شهدا را پایمال کرده‌اند؛ و در آخر چند وصیت عمومى دارم:
در خط امام، در پشت سر امام حرکت کنید، با مخالفان اسلام مبارزه کنید، به سخنان امام گوش دهید و به آن‌ها عمل کنید، نماز جماعت‌ها و نماز جمعه‌ها را محکم بگیرید. مسجد‌ها را محکم بگیرید که همین مسجد‌ها هستند که شهدا را به وجود می‌آورند. از شما می‌خواهم که در کارهایتان خداوند را ناظر کارهایتان بدانید و بعد از نمازهایتان این دعا را فراموش نکنید:
خدایا خدایا تا انقلاب مهدى (عج‌الله) خمینى را نگهدار.
در آخر از تمام خانواده‌ام می‌خواهم که مرا ببخشند که واقعاً سخت به این بخشش‌ها محتاج هستم.
مجتبی شالباف‌زاده»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
