استفاده عراق از سلاح‌های شیمیایی، وحشتناک‌ترین جنایت رژیم بعث
به گزارش دفاع پرس از شهرکرد، سرهنگ پاسدار عباس عباسی، مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان چهارمحال و بختیاری در یادداشتی به مناسبت سالروز بمباران شیمیایی «حلبچه» توسط رژیم بعثی عراق آورده است:
نزدیک به سه دهه از پایان تجاوز هشت ساله عراق به کشور جمهوری اسلامی ایران می گذرد، تجاوز خانمان‌سوزی که به دلیل عدم واکنش موثر سازمان ملل که در واقع حافظ صلح و امنیت جهانی است، عنوان طولانی ترین جنگ قرن بیستم را به خود اختصاص داده است. ناگفته ها و نانوشته ها در مورد این تجاوز بسیار است؛ اما آنچه کمتر مورد توجه صاحبان قلم قرار گرفته، استفاده از سلاح‌های شیمیایی در جنگ تحمیلی علیه نظامیان و غیرنظامیان ایران و حتی مردم عراق است.
رژیم بعث عراق با حمایت مستقیم استکبار جهانی در تجاوز به ایران، حقوق بین‌المللی را نقض کرده و در طول جنگ به‌طور مستمر این قواعد را زیر پا گذاشت. استفاده عراق از سلاح های متنوع و فراگیر شیمیایی یکی از وحشتناک ترین خیانت های رژیم بعثی عراق به شمار می رود که با سکوت مجامع بین‌المللی روبه رو شد و هر روز ابعاد گسترده تری به خود گرفت، تا جایی که مردم مظلوم حلبچه را نیز در کام خود فرو برد.
ناکامی ارتش تا بن دندان مسلح عراق در تأمین اهداف سردمداران رژیم بعثی، فرماندهان این ارتش را برآن داشت تا پس از مشورت با کارشناسان عالی رتبه دولت های استکباری، بخصوص کارشناسان سلاح های شیمیایی شوروی سابق، استفاده از این سلاح ها را نیز در کنار دیگر سلاح های جنگی و مرگبار خویش مورد توجه قرار دهد.
آنان برای اولین بار در مورخه 23 دی ماه 1359 به کاربرد، آزمایش و سنجش تاثیز سلاخ‌های شیمیایی بر رزمندگان اسلام در محورهای «هلاله» و «نی خزر» (منطقه عمومی میمک) مبادرت ورزیدند و سپس از سال 1360 به بعد دامنه کاربرد این سلاح ها را در جبهه های مختلف در سال های متمادی تا پایان جنگ، به صورت گسترده و فراگیر آزمودند.
برای تداعی و تصور غلظت فضای آلوده کافی است اشاره شود که کلیه جانوران، پرندگان و آبزیان واقع در منطقه آلودگی، به کلی نابود شده و اشجار و نخل ها و نیزارها پژمرده و خشک گردیدند.
در این حملات علاوه بر عوامل قبلی، گازهای جدید خفه کننده و سیانور نیز مورد استفاده وسیع دشمن قرار گرفت. به رغم ارتکاب چنین جنایت هولناک، مجامع جهانی هیچ اقدامی در جلوگیری از ادامه تجاوز به عمل نیاوردند. حتی آن رژیم خونخوار را هم ملامت نکردند و چون گذشته بی اعتنا از کنار این حادثه گذشتند، تا اینکه ابعاد گسترده و پیچیده تر عواقب شوم کاربرد سلاح های شیمیایی دامنگیر مردم مسلمان و بی گناه «حلبچه»، روستاهای اطراف آن و مردم کردستان عراق شد.
در پی عملیات موفق آمیز «والفجر 10» و تصرف تعدادی از شهرهای استان سلیمانیه عراق از جمله حلبچه در اواخر سال 66 و استقبال مردم شهرها و روستاها از طلیعه سپاهیان نور و آزادی، به انتقام این شکست فاحش و دشمنی با مردم، رژیم بعثی عراق در یک اقدام وحشیانه توسط ده ها فروند هواپیمای بمب افکن شهر حلبچه و روستاهای اطراف آن را مورد تهاجم گسترده عوامل مختلف شیمیایی قرار دادند.
آن رژیم با ارتکاب این عمل ضد بشری، هیروشیمای دیگری آفریند و برگ سیاه دیگری به پرونده سراسر ننگ خود افزودند. در این واقعه، هزاران تن مجروح و بیش از 5 هزار زن، بچه، پیر و جوان در دم طعمه وحشی گری این رژیم قرار گرفتند. تأسف بارتر اینکه وجدان های خفته جهانی بازهم بیدار نشدند و با کنایه و کلی گویی از کنار این عظیم ترین حادثه سلاح های شیمیایی و کشتار جمعی علیه مردم مسلمان و بی دفاع گذشتند.
بدون شک، چنانچه مجامع بین المللی و مدافع حقوق بشری، به وظایف قانونی خود عمل می کردند و متاثر از سیاست های قدرت های جهانی به حمایت های ضمنی و غیر مستقیم رژیم عراق نمی پرداختند، می توانستند از کاربرد عوامل شیمیایی نه تنها در جبهه های جنگ بلکه در شهرها و روستاها و علیه مردم بی دفاع در شهر حلبچه جلوگیری کنند.
متاسفانه به دور از انتظار انسانی و حقوقی، جنایتی که نباید صورت می گرفت انجام پذیرفت. مجرمان نه تنها تنبیه نشدند بلکه پاداش نیز گرفتند، اما ستمی که بر رزمندگان اسلام و مردم ایران و عراق روا شد، سرانجام دامن متجاوز و حامیانش را فرا گرفت و آتش جنگ در خلیج فارس هستی بسیاری از ستمکاران را به کام خود کشید.
انتهای پیام/
