صدای «مقاومت» و «ایثار» هنوز از مسجد جامع خرمشهر شنیده می‌شود

گروه استان‌های دفاع پرس- محدثه هاشمی‌زاده؛ مسجد جامع خرمشهر یادآور صحنه مقاومت و پایداری دفاع مقدس است. مسجد جامع خرمشهر صدای مقاومت، ایثار، فداکاری و خاطراتی است که تاریخ مقاومت و جنگ هرگز آن را فراموش نخواهد کرد.

مسجد جامع خرمشهر، سمبل مقاومت و ایثار است، مسجدی که به عنوان پایگاه و مقر رزمندگان در دوران جنگ به شمار می‌رفت. مسجد جامع خرمشهر سمبل مقاومت و ایستادگی در دوران دفاع مقدس و به ویژه مقاومت 34 روزه خرمشهر است.

خرمشهر، شهر نام‌ها و یادها، شهری که وقتی سقوط کرد همه ایران برایش گریستند. این مسجد سمبل و یکی از پایگاه‌های مقاومت در دوران دفاع مقدس به شمار می رفت.

آن‌ها سجده شکر به جای آوردند، دبستانی‌هایمان برای خرمشهر شعر سرودند، انشا نوشتند و وعاظ شاعران شعر سرودند تا تاریخ مقاومت خرمشهر و ایثار و فداکاری پایدار بماند.

خرمشهری که در دوران جنگ نام «خونین‌شهر» گرفته بود. بار دیگر نتیجه وحدت و همدلی را به مردم ایران یادآور شد و ثمره این وحدت و همدلی، آزادی، استقلال و پیروزی است که امروز ایرانیان سرافراز و مستقل از استکبار، باعزت افتخار زندگی می‌کنند، ثمره همان وحدت و ایثارگری رزمندگان جبهه حق و شهادت‌ها است.

با وضو به خرمشهر وارد شوید، خرمشهری که برای هر قطعه زمین و حفظش، خون‌ها داده‌اند و مجاهدت‌ها کرده‌اند تا ذره‌ای ازخاک سرزمین ما ایران در چنگال دشمن نماند، خرمشهری که هنوز هم بعد از سال‌های طولانی که از جنگ گذشته است. صدای مظلومیت فرزندانش هنوز هم  به گوش می‌رسد.

در حقیقت مسجد جامع خرمشهر در دوران دفاع مقدس به ویژه سال‌های ابتدایی جنگ، کارکردهای اصلی مسجد در زمان پیامبر اسلام (ص) را احیا کرد.

مسجدی برای تجهیز مدافعان خرمشهر، برای مداوای زخمی‌ها، برای تداکارت و تامین آذوقه، برای تبادل اطلاعات و اخبار و برنامه‌ها، نگهداری موقت شهدا و زخمی‌ها، تجمع نیروها و ساماندهی و مرکز ثقل رزمندگان اسلام بود. مکان حضور مستمر جهان آرا و مقر تاکتیکی جنگ بود.

مسجدی جاویدان برای همیشه تاریخ ایران و مقاومت است. مسجدی که شاهد دیروز، امروز و فردای ایران است.

مسجدی که مظلومیت و شهادت رزمندگان را دیده است. امانت‌دار یاد و نام شهدا است، مسجدی که برگی زرین و تاریخی از دفاع مقدس است و از عظمت مردان و زنان باغیرتی خبر دارد و دیده که مثل و مانندی ندارند. گواهان تاریخ و روز محشر در فردای قیامت هستند.

فرمانده‌هایی همچون «سید محمد جهان آرا» که خود بیان می‌کند: «در زمانی که در خرمشهر بودم، 40 روز فقط کربلا را خواب می‌دیدم»

شهید «عبدالرضا موسوی» که جبهه و جنگ را به ادامه تحصیل، کار و زندگی راحت ترجیح می‌دهد، با آنکه عاشقانه همسر و فرزندانش را دوست دارد، ولی جبهه و هدفش و انقلاب بر همه زندگی‌اش ترجیح دارد و اولویت  اولش بود. شهادت آرزویش و امام خمینی رهبر و مقتدایش بود.

نوجوانانی امثال «شهید بهنام محمدی» که کار اطاعات و عملیات را به عهده می‌گیرد، دیده‌بان رزمندگان می‌شود و هزاران جوان و نوجوان دیگر که حماسه و نقش آفرین می‌شوند.

انتهای پیام/191